سریال شوگر؛ یک کارآگاه جذاب در خاطرات طلایی دهه ۶۰

«شوگر /Sugar» سریالی جنایی، درام و اسرارآمیز جدیدی از سرویس استریم اپل تی وی پلاس است که نسبتا ژانری نئو-نوآر دارد و تا حدودی نظر منتقدان زیادی را جلب کرده است.

در خلاصه داستانِ سریال شوگر اینطور آمده است که: «یک کاراگاه خصوصی به نام جان شوگر، بررسی پرونده‌ی اولیویا سیگل و ماجرای پنهان شدنِ اسرارآمیزِ او را برعهده دارد؛ دختری که نوه‌ی یک تهیه‌کننده‌ی افسانه‌ای در هالیوود به شمار می‌رود.»

مارک پروتوسویچ سریال «شوگر» را برای سرویس آنلاین اپل تی‌وی پلاس خلق کرده است و این اولین تجربه او در دنیای سریال به شمار می‌رود. این نویسنده بیشتر به خاطر نویسندگی فیلم‌نامه آثاری همچون فیلم I Am Legend و فیلم Oldboy محصول سال ۲۰۱۳ میلادی شهرت دارد.

مارک پروتوسویچ علاوه بر اینکه خالق این سریال است، به عنوان یکی از نویسنده‌های آن نیز فعالیت کرده است و از جمله دیگر نویسندگان سریال نیز می‌توان به سم کتلین، دونالد جو و دیوید روسن اشاره کرد. فرناندو میرلس و آدام آرکین نیز کارگردانی این سریال را در دست دارند.

تولیدکنندگان اجرایی شامل خود فارل، سیمون کینبرگ و آدری، چون هستند که در گذشته نیز با Apple TV+ همکاری‌های موفقی داشته‌اند. داستان در شهر لس آنجلس رخ می‌دهد و به زندگی پیچیده‌ی شخصی و حرفه‌ای شوگر می‌پردازد که در هر قسمت با معما‌ها و چالش‌های جدیدی روبرو می‌شود.

جان شوگر، کارآگاه خصوصی با بازی درخشان کالین فارل، شخصیتی است که با گذشته‌ای پیچیده و شخصیتی مملو از تناقضات، هر قدمش در خیابان‌های لس‌آنجلس می‌تواند به سرنخی جدید منجر شود. او در جستجوی حقیقتی است که در پس ناپدید شدن نوه‌ی یکی از تهیه‌کنندگان افسانه‌ای هالیوود نهفته است، رازی که هر چه بیشتر به آن نزدیک می‌شود، پیچیده‌تر و درهم‌تر می‌نماید. 

سیامک رحمانی درباره سریال نوشت: شوگر یک ادای احترام تمام‌قد به هالیوود و دوران کلاسیک آن است. برای این ادای احترام هم از هیچ کاری چشمپوشی نکرده؛ از داستان سریال که یادآور نوآر‌های معروف تاریخ سینما مثل «محرمانه لس‌آنجلس» است (که حتی نام فیلم هم در سریال به زبان می‌آید و به آن اشاره می‌شود) تا کلیپ‌هایی که اصلا از فیلم‌های مشهور وام گرفته شده است.

کالین فارل «جان شوگر» در سریال، یک خوره سینما با حافظه‌ای فوق‌العاده است که مدام صحنه‌هایی از فیلم‌های قدیمی را به یاد می‌آورد. به این بهانه در هر لحظه ممکن است با تکه‌ای از فیلم «نشانی از شر»، «سانست بولوار»، «غرامت مضاعف»، یا «شکارچی شب» و خیلی فیلم‌های دیگر مواجه شویم. کالین فارل خودش یک نمای تمام عیار از قهرمان‌های اتوکشیده هالیوودی است. یک کارآگاه خصوصی که بطرز عجیبی همیشه کت و شلوار مشکی به تن دارد، سوار یک شورلت کوروت کروک می‌شود و با زنی بلوند در ارتباط قرار می‌گیرد.

ما در بسیاری از صحنه‌ها او را در کالیفرنیای آفتابی یا در نیم‌شب‌های خلوت در حال رانندگی برای رویارویی با گنگستر‌ها و خلافکار‌هایی می‌بینیم که مطلقا خاکستری نیستند و تکلیف‌شان روشن است. حتی سگی که کنار جان شوگر در خودرو می‌نشیند و اسلحه قدیمی و کلاسیکی که از دوستش روبی (با بازی کربی هاول باپتیست) به امانت گرفته. همه اینها شما را به دهه ۶۰ و ۷۰ سینما پرتاب می‌کند، نه؟ بله انگار ما با یک همفری بوگارت به‌روز شده طرفیم. با همان خونسردی، حتی در ارتباط با زن‌ها. البته که سریال سعی کرده نوآوری‌هایی در این سبک داشته باشد و ترکیبی از ژانر‌ها را ارائه دهد.

سریال Sugar با استقبال نسبتاً خوبی از سوی منتقدین مواجه شده است، با اینکه برخی از آنها توجه خاصی به جنبه‌های مثبت و منفی آن داشته‌اند. نقد‌ها بر عملکرد کالین فارل و نحوه ارائه شخصیت او تمرکز داشته‌اند، که به طور کلی مورد تحسین قرار گرفته است. بازی او به عنوان یک کارآگاه خصوصی با یک معمای پیچیده، به خوبی از عهده برآمده و به اضافه کردن عمق به داستان کمک کرده است.

از دیگر نکات مثبتی که در نقد‌ها به آن اشاره شده، کیفیت تولید و کارگردانی سریال است. یکی از انتقاداتی که از طرف منتقدان به این سریال وارد بود، این نکته بود که سریال شوگر تا اواسط بازی، ماهیت اصلی خود را نشان نمی‌دهد؛ جایی که یک پیچش نسبتا مسخره و ناشیانه، یک ایده‌ی کاملا جدید را معرفی می‌کند که در مسیری واضح و دنباله‌روی منسجمی قرار ندارد.

سریال از IMDB نمره ۷.۸ گرفته است و در سایت متاکریتیک نمره ۶.۴ به آن داده‌اند. در روتن تومیتوز هم از مخاطبان سایت نمره ۷۲% گرفته است.