چرا باید سریال «بچه گوزن» را دید؟

زی‌سان: این روز‌ها مینی سریال بریتانیایی «بچه گوزن/ Baby Reindeer» به یک موفقیت غافلگیرکننده برای نتفلیکس تبدیل شده است. 

به گزارش زی‌سان؛ این مینی‌سریال هفت‌قسمتی داستان واقعی کمدین اسکاتلندی، ریچارد گاد است (در قالب شخصیت دانی) که در یک کافه کار می‌کند و یک زن که دانی به او چای تعارف کرده مدت‌ها تعقیبش می‌کند و به استاکری دیوانه و نامتعادل در زندگی‌اش تبدیل می‌شود و زندگی و کار و امنیت روانی‌اش را رو به نابودی می‌برد. بازیگر نقش اصلی و نویسنده و خالق اثر، خود ریچارد گاد است که این اتفاق در واقعیت برایش رخ داده است.

«بچه گوزن» یکی از درخشان‌ترین (از نظر رفتار ساختاری) و هول‌انگیز‌ترین (از نظر روایت) تولیدات نتفلیکس در سال‌های اخیر است که با اتکا بر یک زندگی واقعی - در اینجا زندگی واقعی شخص نویسنده و بازیگر نقش اصلی: ریچارد گاد- دست بر یکی از سیاه‌ترین کمدی‌های روانشناختی فردی و اجتماعی گذاشته است.

محبوبیت سریال در این روز‌ها منطقی به نظر می‌رسد. از یک سو، خود سریال چندین بار از زاویه‌های مختلف زیر و رو می‌شود (هم ژانر و هم طرح)، از طرف دیگر، در جریان وحشتناک محتوای امروزی، به ندرت می‌توان به چنین داستان‌های صمیمانه‌ای برخورد کرد که صحت و اصالت آن را ندانید، اما ناگهان متوجه شوید که این یک داستان واقعی است. «بچه گوزن» بیگانگان، بازماندگان و حتی کسانی که زندگی‌ها را نابود می‌کنند را در آغوش می‌گیرد و از آنها تجلیل می‌کند. در واقع سریال می‌گوید برای بلند شدن، قدرت داشته باشید.

آراماید تینوبو منتقد سینما در ورایتی درباره سریال نوشت: تکان‌دهنده، خنده‌دار، دردناک و ویرانگر؛ بچه گوزن جواهری کمیاب در تلویزیون است که به ما یادآوری می‌کند در این رسانه چه اتفاقی می‌تواند بیفتد.

دیوید اوپی در امپایر نوشت: ریچارد گد با ترومای زندگی واقعی‌اش به شیوه‌ای شجاعانه، تاثیرگذار و اغلب آزاردهنده مواجه شده است؛ سریالی که در کمدی ریشه دارد، اما اشک‌هایی که شما خواهید ریخت اشک‌های شوق یا شادی نیستند.

جوئل کلر درباره سریال نوشت: بچه گوزن را به‌راحتی می‌شود تماشا کرد، چون با این‌که فوق‌العاده سیاه است، خنده‌دار هم هست؛ و زمانی که پای شخصیت‌ها به میان می‌آید راحت‌ترین راه را برای خروج از شرایط دشوارش برنمی‌گزیند. پس با این‌که ما هر بار که مارتا کمی خودش را به زندگی دانی نزدیک‌تر می‌کند با ترس خودمان را عقب می‌کشیم، اما در ضمن، می‌خواهیم بدانیم که بعدش چه اتفاقی می‌افتد. این تجربه‌ای نیست که ما هنگام تماشای اغلب سریال‌ها بتوانیم آن را کسب کنیم.

همچنین ربکا نیکلسن در گاردین نوشت: میزان دردی را که در طول تماشای سریال تجربه می‌کنیم به‌سختی می‌شود تاب آورد… و با این‌که «بچه گوزن» را نمی‌شود به‌راحتی تماشا کرد، اما سریالی اریژینال، جذاب و دیدنی، و فراموش‌نشدنی است.

ریچارد گد (خالق و بازیگر سریال) در مصاحبه‌ای درباره این سریال گفت: بله، من در این سریال اعتراف‌های زیادی درباره خودم و زندگی‌ام کرده‌ام و می‌دانم که در همان دوسه روز اول حدود ۲۶۰ میلیون تماشاچی داشته است. خب، (با خنده) ترسناک است! اما مدت‌هاست آموخته‌ام که شرم هیچ خدمتی به من نمی‌کند. من با کلی احساس شرم و شرمساری بزرگ شدم. در واقع فکر می‌کنم تنها راه پشت سر گذاشتن این عواطف منفی این است که شاخ به شاخ با آنها روبه‌رو شویم.

«بچه گوزن» خیلی حقیقت‌محور ساخته شد. در واقع هر بار که بیش از حد رنگ‌ولعابی ساختگی می‌گرفت همیشه می‌خواستم عقب بکشم و به خود حقیقت برگردم. این سریال به لحاظ احساسی به‌شدت حقیقت‌محور است. البته که در این رسانه، ساختار بسیار اهمیت دارد. شما باید برای حفاظت از برخی افراد، چیز‌هایی را تغییر بدهید، اما دوست دارم فکر کنم که از نظر هنری، این سریال هرگز بیش از اندازه، از حقیقت دور نشد. 
‌
نمی‌دانم استاکرم این سریال را تماشا می‌کند یا نه. واکنش‌های او به چیز‌ها به‌قدری متنوع بود که تقریبا نمی‌توانستم هیچ‌یک از واکنش‌هایش را پیش‌بینی کنم. او واقعا فردی غیرمتعارف بود. البته در تصویر کردنش آن‌قدر پیش رفتیم که فکر نمی‌کنم خودش را به جا بیاورد. به عبارت دیگر، آنچه از واقعیت گرفته شده است فقط یک حقیقت احساسی است.

اما مارتای واقعی مینی‌سریال «بچه گوزن» می‌گوید: «ریچارد گد دروغ می‌گوید؛ دست از سرم بردارید. نتفلیکس دروغ می‌گوید. سریال را به عنوان یک داستان واقعی تبلیغ کردند، اما این‌طور نیست.» بینندگان Baby Reindeer چند روز پس از پخش سریال هویت شخصیت مارتا را کشف و با او بدرفتاری و حتی او را به قتل تهدید کردند.

هاروی (مارتای واقعی) می‌گوید: «بسیار وحشتناک و زن‌ستیزانه است. بعضی از تهدید‌ها به قتل در اینترنت واقعاً وحشتناک بودند. مردم با من تماس تلفنی می‌گیرند. خیلی هولناک است. من هرگز به خاطر استاکر بودن متهم یا زندانی نشده‌ام و برای گد ۴۱ هزار ایمیل ارسال نکرده‌ام.»

هاروی می‌گوید گد را در یکی از میخانه‌های لندن دیده و او را «پنج‌شش بار» بیشتر ملاقات نکرده، اما اعتراف می‌کند که برای گد چند ایمیل شوخی ارسال کرده است: «فقط دو حقیقت در سریال وجود دارد: اسم او ریچارد گد است و به عنوان یک بارمن در هالی آرمز کار می‌کند.».

اما کاربران نیز نسبت به این سریال واکنش‌های زیادی داشتند. کاربری با نام گل آقا نوشت: حالا که بحث تجاوز داغه و بعضی‌ها باور نمی‌کنن زن‌ها هم می‌تونن آزارگر بشن پیشنهاد می‌کنم مینی سریال Baby Reindeer رو تماشا کنید.. یکی از نکات جالب این سریال اینه که بازیگر اصلی، خود قربانی واقعی این ماجراست.

کاربری دیگری نوشت: سریال Baby Reindeer رو ببینید حتماً. چراغ قوه‌ای به اعماق روح و شاید یه سیلی محکم برای دونستن اینکه چرا روح ما گاهی سمی‌ترین چیز‌ها رو کنار خودش حفظ می‌کنه. در ستایش کنکاش درونی و مواجهه با خود واقعی.

سیا اینطور سریال را دید: سریال بچه گوزن (Baby Reindeer) از نظر من شاهکاره. کاش همه می‌تونستن ببیننش و اتفاق‌ها و شخصیت‌های داستانش رو درک کنن. آگاهی راه دراز و سختیه. کاش به جایی برسیم که اکثر ایرانی‌ها اولین قدم و تو مسیر آگاهی که پذیرش ناآگاهیه بردارن. اون روز خیلی چیزا خود به خود عوض می‌شه.

نگار درباره این سریال نوشت: سریال رو تموم کردم و من موندم و یه بشکه احساسات متناقض و درهم! از همه چیز بیشتر ترسیدم از عادت، از اینکه اگه مرزات رو واضح نچینی و آدما اونا رو رد کنن، می‌تونی جوری به آسیب دیدن عادت کنی که باورت نشه.

«بچه گوزن» بیش از  ۵۴ میلیون بیننده داشته و در حال تبدیل شدن به یکی از پربیننده‌ترین عناوین تلویزیونی نتفلیکس است.