همه چیز درباره سریال «دیزی جونز و شش نفر»

زی‌سان: مینی سریال «دیزی جونز و شش نفر /Daisy Jones & The Six» با محوریت یک گروه موسیقی، گروهی که در واقعیت وجود ندارد، اما گفته می‌شود بر اساس گروه راک امریکایی انگلیسی «فلیتوود مک» (Fleetwood Mac) ساخته شده است.

به گزارش زی‌سان؛ سریال اقتباس از رمانی به قلم تیلور جنکینز رید است، تیلور جنکینز رید که رمان «دیزنی جونز و شش نفر» را نوشته، بیشتر برای نوشتن رمان هفت همسر اویلین هوگو (The Seven Husbands of Evelyn Hugo) شناخته می‌شود، هرچند روایت در سریال و کتاب تا حدودی متفاوت است.  سریال مستند گونه است و ماجرا در حقیقت از ۲۰ سال بعد از انحلال و جدا شدن اعضای گروه دیزی جونز و شش نفر آغاز می‌شود.

داستان سریال درباره یک گروه موسیقی راک است که متشکل از چند جوان اهل پیستبورگ در دهه‌ی شصت میلادی به لس‌آنجلس می‌آیند تا به شهرت برسند. دختری به نام دیزی جونز به عنوان خواننده و ترانه‌ساز به آنها می‌پیوندد و گروه «دیزی جونز و شش نفر» شکل می‌گیرد.

رایلی کیو در نقش دیزی جونز، کامیلا مورون در نقش کامیلا آلوارز، سم کلافلین در نقش بیلی دان، سوکی واترهاوس در نقش کارن سرکو، ویل هریسون در نقش گراهام دان، جاش وایتهاوس در نقش ادی راوندتری و ... از جمله بازیگران اصلی به شمار می‌روند که به‌صورت منظم در داستان حضور دارند.

داستان سریال به ما نشان می‌دهد که چرا این گروه موفق و بسیار محبوب، در اوج موفقیت‌شان از یکدیگر جدا می‌شوند. طبق گفته‌های نویسنده کتاب، داستان تا حدودی براساس تجربه‌های خودش نوشته شده است؛ اینکه با تماشای اجرا‌های گروه موسیقی فلیتوود مک در تلویزیون بزرگ شده بود.

رایلی کیو بازیگر نقش دیزی می‌گوید: «فقط می‌دانستم قرار است دیزی شوم. خیلی عجیب بود.» و بعد مضطرب شد. کیو می‌گوید هرچند موسیقی در خون اوست – او نوه الویس پریسلی و دختر لیزا ماری پریسلی است –، اما تا پیش از بازی در «دیزی جونز و شش نفر» به‌طور حرفه‌ای هیچ تجربه خوانندگی نداشت. با شنیدن اولین نت با صدای مخملی و در عین حال ناصاف او در اولین اپیزود، پذیرش این حرف تقریباً باورنکردنی به نظر می‌رسد.

البته جای نگرانی هم نبود، سازندگان «دیزی جونز» که شرکت هِلو سانشاین متعلق به ریس ویترسپون یکی از تهیه‌کنندگان آن است، یک تیم موسیقی عالی را برای جان بخشیدن به گروه استخدام کرد.

بلیک میلز، تهیه‌کننده و نوازنده معروف، ۲۵ آهنگ اصلی این سریال ۱۰ اپیزودی، شامل قطعه ۱۱ «شفق قطبی»، اولین آلبوم گروه را نوشت و تهیه‌کنندگی اجرایی آن را بر عهده داشت. تونی بِرگ، چهره کهنه‌کار صنعت موسیقی به‌عنوان مشاور اصلی موسیقی با پروژه همکاری کرد و فرانکی پاین از فیلم «نشویل» ناظر ضبط موسیقی بود.

موسیقی سریال به رهبری میلز و برگ، حساسیت‌های راک کلاسیک را با یک حس به‌راحتی مدرن ترکیب می‌کند. این یک تعادل مهم از نگاه اسکات نیوستاتر، خالق، یکی از دو گرداننده سریال و تهیه‌کننده اجرایی بود. نیوستاتر مانند میلز و برگ اعتقاد داشت موسیقی متن «دیزی جونز و شش نفر» نباید شبیه یک «آلبوم جعلی فلیت‌وود مک» باشد.

او می‌گوید: «نباید مثل یک قطعه گمشده از آن لحظه به نظر می‌رسید. باید چیزی می‌شد که بتوان باور کرد در آن زمان در رادیو پخش می‌شد، نه شبیه یک تقلید یا یک نسخه جعلی.»

«دیزی جونز و شش نفر» سریال سرزنده و خوش‌ریتمی است. حتی در به تصویر کشیدن تلخی‌ها شکوهی نهفته است که در مخاطب به جز احساس همذات‌پنداری، شعف ایجاد می‌کند. بخش کنسرت‌ها و مهمانی‌ها طبیعتاً جذاب‌ترین بخش سریال است که در اجرا بی‌نقص است.

همین‌طور که در نقد سریال دیزی جونز و شش نفر می‌بینیم این سریال بازخورد خوبی از تماشاگران و منتقدان دریافت کرد. امتیاز این فیلم در IMDb تا کنون به ۸.۱ از ۱۰ رسیده و آن را به یکی از سریال‌های برتر IMDb تبدیل کرده. ۹۶ درصد از کاربران گوگل نیز آن را پسندیده‌اند. از طرف دیگر در وبسایت راتن تومیتوز، ۷۰ درصد نقد‌ها مثبت ارزیابی شده‌اند. در متاکریتیک بر اساس ۳۸ نقد، ۱۶ نقد مثبت و ۲۱ نقد متوسط و ۱ نقد منفی بوده است.

رندی مایرز منتقد The Mercury News درباره این سریال نوشت: «دیزی جونز» اجرا‌های استثنایی را در سرتاسر خود به نمایش می‌گذارد، اما چند نمونه برجسته وجود دارد؛ یک کلفین که هرگز بهتر نبوده، یک کیو دمدمی مزاج و یک مورونه جذاب. همه اینها بهترین سریال آمازون پرایم را تا کنون می‌سازد. اما به این توصیه‌ها توجه کنید: اپیزود ۱۰ وقتی با موفقیت به پایان می‌رسد، حسابی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

مری کیت کار در The A.V. Club نوشت: این گروه به وضوح خیلی باهم خوش گذرانده‌اند و این باعث می‌شود سریال Daisy Jones and The Six ۲۰۲۳ به یک تجربه تماشای لذت بخش تبدیل شود. لباس‌ها و طراحی صحنه دهه ۷۰ مخاطب را به دنیای شهوت، مواد مخدر و بله، راک اند رول می‌کشاند. به خصوص، داستان عشق در مرکز به اندازه کافی قانع‌کننده است که بینندگان نمی‌خواهند لحظه‌ای از فراز و فرود‌های آن را از دست بدهند. بسیار شبیه گروه داستانی خود یعنی دیزی جونز و شش نفر، محبوب همگان است.

 ریچارد روپر منتقد Chicago Sun-Times  درباره سریال گفت: سریال دیزی جونز و شش نفر به خوبی فرآیند گاه خسته‌کننده، اغلب استرس‌زا و گاهی جادویی آهنگ‌نویسی، ضبط و اجرا را به تصویر می‌کشد و کیو و کلفلین آواز‌های خود را به شیوه‌ای چشمگیر مدیریت می‌کنند. این سریال برشی هیجان‌انگیز از راک اند رول تخیلی، اما معتبر دهه ۱۹۷۰ است.