زیسان: ملک نسا خانم معروف به ملکزاده خانم و ملقب به عزتالدوله که فرزند محمد شاه و ملک جهان خانم بود در ۲۷ بهمن ۱۲۲۷ با میرزا تقیخان فراهانی (امیر کبیر) ازدواج کرد. مادرش یعنی ملک جهان خانم به شدت با این ازدواج مخالف بود، اما ناصرالدین شاه تمایل داشت که خواهراش همسر دوم امیرکبیر شود و صدراعظم نیز خواست او را اجرا کرد.
به گزارش زیسان؛ عزتالدوله در ازدواج خود با امیرکبیر ناکام بود. او بعد از مورد غضب پادشاه قرار گرفتن همسرش با توطئه درباریان، به شدت مراقب جان همسراش بود و تلاش میکرد در جریان تبعید به کاشان در همه جا کنار امیر کبیر باشد. اما مراقبتهای او جواب نداد و در نهایت عاملان پادشاه قتل او را در حمام فین کاشان اجرا کردند.
بیوه امیر کبیر بعد از از دست دادن همسرش هنوز سیاهپوش بود که فرمان مادرش با میرزا کاظم نظامالملک و سپس با انوشیروان خان عینالملک ازدواج کرد، اما سهم او از این ازدواجها هم ناکامی بود.
در نهایت بیوه امیرکبیر ناچار شد به فرمان ناصرالدین شاه همسر چهارمی برگزیند که او هم کسی نبود، جز یحیی مشیرالدوله. اس جی دبلیو بنجامین، اولین سفیر ایالات متحده آمریکا در ایران در کتاب خود تحت عنوان «ایران و ایرانیان عصر ناصرالدین شاه» چهارمین همسر بیوه صدراعظم مشهور قاجار را اینگونه توصیف میکند:
یحیى خان مشیرالدوله ترقیات خود را مرهون خدمات چندین ساله در دربار است و البته شانس و فرصت هم با او یاری نموده است. در جوانی، هنگامی که شغل کوچکی در دربار، در ساعات فراغت با یکی از افسران مشغول بازی بود و در این بازی کار آنها به نزاع و کشمکش رسید و افسر با قمهای که در کمر داشت صورت یحیی خان را مجروح و خون آلود کرد که هنوز آثار آن جراحت در صورت او دیده میشود.
یحیی خان با چهره خون آلود داشت، نزد شاه رفت و از آن افسر شکایت کرد. شاه پس از رسیدگی حق را به یحیی خان داد و افسر درباری را بلافاصله مجازات نمود، ولی این واقعه موجب شد که توجه شاه به طرف یحیی خان که تا آنموقع ناشناس بود جلب گردد.
از آن پس ترقیات او با لیاقتی که یحیی خان از خود نشان میداد شروع شد و مقامات مختلف را یکی پس از دیگری طی کرد و کار بهجایی رسید که با اجازه ناصرالدین شاه با خواهر او که زن تربیت شده و تحصیل کردهای بود ازدواج کرد. این زن همان بیوه میرزاتقی خان امیر نظام صدراعظم معروف ایران بود شاه بر اثر اغوای بدخواهان به قتل رسید.»
خصوصا شاهان قاجار بی کفایت
مرحوم قائم مقام فراهانی همیشه از قلم می افتد.
در دربار قاجار همیشه اینچنین بود.