در خاطرات نخستین سفیر آمریکا در ایران عدم شناخته شده بودن تهران در جهان خارج به شکلی قابل توجه روایت می‌شود
حدود ۱۴۱ سال قبل در ۱۲۶۱ هجری شمسی، اس جی دبلیو بنجامین به عنوان نخستین سفیر آمریکا به ایران اعزام می‌شود. البته اعزام او از سوی واشنگتن به ایران در شرایطی است که ۲۵ سال قبل در ۲۳ خرداد ۱۲۳۶ شمسی برابر با ژوئن ۱۸۵۷ روابط سیاسی میان دو کشور برقرار شده بود.
اولین سفیر ایالات متحده آمریکا در ایران در کتاب خود تحت عنوان «ایران و ایرانیان عصر ناصرالدین شاه» یک فصل را به تهران اختصاص می‌دهد و در وصف آن چنین می‌نویسد:
«تهران، پایتخت کنونی ایران، اهمیت خود را مرهون آقا محمدخان قاجار سر سلسله قاجاریه است که در صد سال قبل این شهر را مقر حکومت و مرکز ایران قرارداد. تهران یک شهر قدیمی است. جهانگرد معروف پیترو دلاواله آن را شهر درختان چنار" نامیده است، زیرا چنار در آن خوب بعمل آمده و درختان بزرگ و کهنی داشته است.
بازار بزرگ و زیبای آن حتی در آن زمان شهرت داشته است، ولی تا موقعی که تهران، پایتخت نشده بود به هیچ وجه قابل مقایسه با شیراز و اصفهان و سایر شهر‌های مهم ایران نبود و از نظر اهمیت با آن‌ها برابری نمی‌کرد. سلاطین قاجار آن چه از سرمایه و نیروی انسانی در قدرت خود داشتند، بکار انداختند تا تهران را به صورت یک شهر بزرگ درآورند.
ولی با آن که تهران یک شهر پیشرفته و بزرگی در شرق به شمار می‌رود و در حدود دویست هزار نفر جمعیت دارد، هنوز شهرتی پیدا نکرده و در خارج آن را نمی‌شناسند. تهران با آنکه ساختمان‌های قدیمی و تاریخی مانند اصفهان ندارد، معهذا چیز‌های دیدنی زیادی دارد و مخصوصا حومه آن زیباست و مناظر خاص مشرق زمین را می‌توان در آن مشاهده کرد.»
سایر اخبار
غیر قابل انتشار: ۰ | در انتظار بررسی: ۰ | انتشار یافته:
پرطرفدار