مقصر وام نجومی عشقی دولت روحانی است!

روزنامه جوان طی یادداشتی به قلم «وحید عظیم‌نیا» که در صفحه اقتصادی شماره ۱۸ شهریور ۱۴۰۳ آورد: 

 زمان زیادی از جابه‌جایی قدرت اجرایی در کشور نگذشته است، اما طبق روال، برخی فساد‌ها رو می‌شود و از اعلام آنها به هر دلیلی که باشد، باید استقبال کرد تا شاید فشار افکار عمومی، اندکی مانع تکرار چنین شرمساری‌ها شود، البته اگر برای برخی مسئولان وقیح چنین موضوعی موضوعیت داشته باشد!

 آبروریزی وام نجومی و کم‌بهره مسئولان سازمان بورس در حالی نقل محافل است که برخی بسترسازان این رسوایی سراسیمه وارد گود شده‌اند و به زعم خود چنین افتضاحی را محکوم می‌کنند، جالب آنکه چنین افرادی خود سالیانی سر خوان ویژه‌خواری نشسته بودند و حال که گوشه‌ای از طبل رسوایی عملکردشان افتاده است، هراسان شده‌اند و قلم سیاه برای «ویژه‌خواری» می‌چرخانند. ننگ ویژه‌خواری بورسی‌ها صرفاً بر پیشانی این سازمان نیست و متوجه دولت قبلی نیز است چراکه با دستگاه‌های عریض‌وطویل و سمت‌های مختلف، باید مراقبت می‌کردند تا حقوق مردم چنین ضایع نشود. حال به جای آنکه مسئولان سازمان بورس مدعی شوند باید زیر عنوان آنچه «ترک فعل» نامیده می‌شوند، محاکمه شوند تا بیش از آن اجازه نیابند به ساحت افکار عمومی بی‌احترامی کنند. 

اینکه آنها چنین رسوایی‌ای را متوجه ساختار کنند و فراقوه‌ای‌بودن شورای عالی بورس را بستر چنین ننگی بنامند، بیشتر دادن آدرس غلط است چراکه دولت‌ها همواره در شورا‌های عالی دست برتر را دارند که مصداق عینی آن تعیین قیمت گندم در شورای قیمت‌گذاری محصولات کشاورزی بود که با وجود تعیین قیمتی بالاتر، دولت با مخالفت آن را کنار گذاشت و قیمت مصوب خود را تحمیل کرد، پس نمی‌توان ضعف و بی‌لیاقتی مسئولان ذی‌ربط را در وقوع چنین ننگی نادیده گرفت و آن را به سازوکار نهاد‌های موجود نسبت داد. 

در اینکه ساختار نهاد‌های موجود معیوب است، شکی نیست، چه آنکه اگر نظام حکمرانی بیمار نبود، اجازه نمی‌داد در انتصابات، رابطه بر ضابطه مقدم باشد و از قضا کسانی این روز‌ها مدعی محکومیت ننگ بورسی هستند که خود با چند سال رابطه، صندلی مدیریتی را اشغال کرده بودند. این دغل دوستان که «مگسانند گرد شیرینی» تا دیروز به خاطر بی‌لیاقتی مانع آن می‌شدند که خدمات شهید جمهور به آگاهی عمومی برسد، امروز نیز با چنین اظهارات گستاخانه و البته منافقانه‌ای، به اعتماد عمومی ضربه می‌زنند. برخی کسان که تا دیروز در مذمت چنین ویژه‌خوارانی سخن می‌گفتند، بدون ترس و نفاق، نباید محملی برای رساندن پیام آنها باشند.