شهر‌هایی که تا سال ۲۰۵۰ دیگر برای میزبانی المپیک مناسب نیستند

زی‌سان: المپیک پاریس با باران در مراسم افتتاحیه آغاز شد، بعد گرمای سوزان و در نهایت یک هفته آفتابی دلپذیر داشت، و در حالی به پایان رسید که پیش‌بینی می‌شود دمای هوا به ۳۵ درجه سانتیگراد برسد.

به نوشته سی‌ان‌ان، گرمای شدید هوا تهدیدی فزاینده برای ورزشکاران است و موارد گرمازدگی شایع‌تر شده است که به‌دلیل افزایش دما و رطوبت در اثر آلودگی ناشی از سوخت‌های فسیلی است.

سی‌ان‌ان با تحلیل داده‌های به‌دست آمده از کربن‌پلن (CarbonPlan)، یک گروه تحلیل‌محور در زمینه علوم اقلیمی، می‌نویسد بیشتر شهر‌های جهان در دهه‌های آینده قادر به میزبانی بازی‌های المپیک تابستانی نخواهند بود، زیرا دمایشان از آستانه ایمن گرمای مرطوب عبور خواهد کرد.

به بیان دیگر، برگزاری بازی‌های تابستانی در این شهر‌ها خطری بزرگ برای سلامت ورزشکاران خواهد بود. ایالت‌های فوق‌مرطوب آمریکا در اطراف خلیج مکزیک، از فلوریدا تا نیمه شرقی تگزاس، بی‌تردید از فهرست گزینه‌ها خارج خواهند شد و بازی‌هایی که در سال ۱۹۹۶ در آتلانتا برگزار شد بی‌تردید در سال ۲۰۵۰ ناممکن خواهد بود.

بخش بزرگی از شرق چین، از جمله پکن و شانگهای، و همچنین هنگ‌کنگ و گستره وسیعی از جنوب شرق آسیا نیز از محدوده دمای ایمن بالاتر خواهند رفت.

در چنین شرایطی، پیشنهاد‌ها برای تغییر زمان برگزاری المپیک تابستانی افزایش یافته است تا هم‌زمان با اوج گرما نباشد، اتفاقی که پیش‌تر نیز افتاده است و بازی‌های المپیک ۲۰۰۰ در سپتامبر و اکتبر برگزار شد.

شهر‌های شمال غرب اروپا‌ــ مانند لندن، اسلو و استکهلم‌ــ ممکن است برای برگزاری المپیک گزینه‌های جذاب‌تری شوند، در حالی که شهر‌های مدیترانه‌ای‌ــ از جمله پالرمو در سیسیل و سویل در اسپانیا‌ــ از آستانه دمایی ایمن فراتر خواهند رفت.

بازی‌های تابستانی بعدی در لس‌آنجلس برگزار خواهد شد، شهری که خنکای اقیانوس آرام دمایش را معتدل کرده است. بازی‌های ۲۰۳۲ قرار است در بریزبن در استرالیا برگزار شود، شهری که در تابستان بسیار گرم خواهد شد، به‌همین دلیل این رویداد در زمستان این کشور در اواخر ژوییه برگزار خواهد شد‌ــ که ایده‌آل است، زیرا در بیشتر نقاط جهان تابستان است. دمای بریزبن در زمستان به‌ندرت به زیر ۱۰ درجه سانتیگراد می‌رسد. 

داده‌های کربن‌پلن نشان می‌دهد که تقریبا تمام شهر‌های داوطلب میزبانی المپیک ۲۰۳۶‌ــ احمدآباد در هند، نوسانتارا در اندونزی، دوحه در قطر، استانبول در ترکیه، ورشو در لهستان، و سانتیاگو در شیلی‌ــ در مقطعی از سال از آستانه استرس گرمایی عبور خواهند کرد. فقط سانتیاگو در تمام سال زیر این محدوده است.

با توجه به این موضوع، کشور‌ها می‌توانند به پیشنهاد میزبانی شهر‌هایی با دمای خنک‌تر فکر کنند، مانند شهر‌هایی که در ارتفاعات بالاتر قرار دارند.

برخی شهر‌هایی که پیش‌تر میزبان بازی‌های تابستانی بوده‌اند تا سال ۲۰۵۰ از محدوده دمایی ایمن فراتر خواهند رفت، که پکن، آتن، رم، آتلانتا، توکیو، سئول و بارسلون را شامل می‌شود.

شهر‌های نیمکره جنوبی مانند سیدنی و بریزبن در استرالیا و همین‌طور ریودوژانیرو نیز در فهرست شهر‌های بیش‌از‌اندازه گرم قرار می‌گیرند، اما همچنان می‌توانند در فصل‌های خنک‌تر میزبانی المپیک را بر عهده بگیرند.

البته این‌طور نیست که جهان تا اواسط قرن بیست‌و‌یکم با این مسئله مواجه نخواهد شد. المپیک ۲۰۲۰ توکیو نیز که به‌دلیل همه‌گیری کرونا با تاخیر در سال ۲۰۲۱ برگزار شد گرم‌ترین بازی‌های تاریخ المپیک بود که استرس گرمایی از حد ایمن بالاتر رفت و از هر ۱۰۰ ورزشکار یک نفر دچار عارضه‌های مرتبط با گرما شد.

منبع: ایندیپندنت