صباح شریعتی کشتی گیر ایرانی جمهوری آذربایجان کیست؟ | چرا شریعتی چهار سال کشتی نگرفت؟

زی‌سان: صباح شریعتی که سال‌هاست برای جمهوری آذربایجان کشتی می‌گیرد بعد از این شکست با بوسیدن چهار گوشه تشک کشتی از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.

صباح شریعتی مدال برنز بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو، نقره و برنز بازی‌های اروپایی و نقره قهرمانی اروپا را در کارنامه دارد.

بعد از مطلع شدن اعضای تیم ایران از تصمیم شریعتی برای خداحافظی میرزازاده، او را روی دوش گرفت و در حالی‌که تماشاگران تشویقش می‌کردند دور تشک چرخاند.

شریعتی با درآوردن کفش‌هایش در میانه تشک با دنیای قهرمانی رسماً وداع کرد. 

چرا صباح شریعتی چهار سال کشتی نگرفت؟

او در مصاحبه‌ای با خبر ورزشی درباره‌ی سال‌هایی که در کشتی ایران حضور داشت مطالبی را گفت با هم بخشی از آن را در اینجا مرور می‌کنیم.

در مسابقات انتخابی تیم ملی جوانان سال ۲۰۰۹ اول شدم. در مسابقات بین المللی جام حیدرعلی اف باکو هم اول شدم. در بین همه فرنگی‌کاران نوجوان و جوان اعزامی فقط من طلا گرفتم و میان همه آزادکاران اعزامی هم عرفان امیری طلا گرفت. (در آن مسابقات مرحوم بابک قربانی، محمد حاتمی و ... هم تیمی ما بودند.)

باتوجه به همان موفقیت‌هایی که کسب کردم، قرار بود به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام شوم. اسمم در سایت فدراسیون برای اعزام به آسیایی فیلیپین قرارداشت ولی در اردوی اخر و قبل از اعزام به قهرمانی آسیا مرا خط زدند.

 سرمربی فرهاد اسماعیل نژاد بود. هیچ بهانه‌ای هم برای این کار نداشتند. در انتخابی و تورنمنت برون مرزی اول شده بودم ولی مرا خط زدند. می‌گفتند هیات کشتی مازندران به فدراسیون فشار آورده و فدراسیون هم قبول کرده مرا خط بزنند و کشتی گیر مازندران را اعزام کنند.  

دیگر دل و دماغ هیچ کاری را نداشتم. اصلا روحیه و انگیزه‌ای برایم باقی نمانده بود. بعد از مسابقات آسیایی مرا به اردوی مسابقات قهرمانی‌جوانان جهان دعوت کردند که نرفتم. وقتی مانع حضور من در مسابقات قهرمانی‌آسیا شدند، آیا مرا به قهرمانی‌جهان می‌بردند؟! آنها فقط می‌خواستند من حریف تمرینی کشتی‌گیر خودشان باشم.

همان سال از سوی محمد بنا به اردوی تیم‌ملی بزرگسالان دعوت شدم تا اردوی آخر و قبل از اعزام تیم‌ملی به مسابقات جهانی ۲۰۰۹ هرنینگ دانمارک، با تیم‌ملی بزرگسالان تمرین کردم. بعداز جهانی دیگر هیچ انگیزه‌ای برای ادامه کار نداشتم و به‌خاطر همان حق کشی‌ها، ۴ سال کشتی را بوسیدم و کنار گذاشتم.

از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ کشتی را رها کردم و رفتم دنبال درس و دانشگاه (دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه گرگان بودم) و برای تامین هزینه دانشگاه کارگری می‌کردم تا هزینه‌ای به پدرم و خانواده تحمیل نکره باشم. درسم را ادامه دادم تا لیسانس گرفتم. فقط در مسابقات دانشجویی شرکت می‌کردم. آنجا هم دو سال در مسابقات کشوری اول شدم و برای اعزام به مسابقات دانشجویی بازهم مرا خط می‌زدند. از نظر روحی مرا نابود کردند. دیگر همان کشتی دانشگاه‌ها را نیز کنار گذاشتم. واقعا داشتم دیوانه می‌شدم. هرچه زحمت می‌کشیدم بی‌نتیجه بود و دیگران را به‌جای من اعزام می‌کردند.  

بعداز المپیک ۲۰۱۲ لندن که آقا جمشید هم به‌عنوان مربی کنار تیم‌ملی بود و تیم‌ملی نتیجه خیلی خوبی گرفت، من و بچه‌های سنندج انگیزه و روحیه خیلی زیادی پیدا کردیم و همین موضوع باعث شد بعد ۴ سال دوری از کشتی دوباره تمریناتم را شروع کردم.

جمشید خیرآبادی که سرمربی تیم‌ملی آذربایجان شد، به‌من گفت اگر می‌خواهی به کشتی ادامه بدهی، اینجا هم هست و می‌توانی اینجا کشتی بگیری، من هم رفتم باکو، ابتدا یک ماه به اردو می‌رفتم و فقط تمرین می‌کردم. آقا جمشید به آنها گفته بود کشتی‌گیر با استعدادی است و می‌تواند افتخارآفرینی کند. مسئولان فدراسیون‌کشتی آذربایجان هم آمدند در اردو کار مرا دیدند، برای ماندنم و حضورم در تیم‌ملی آذربایجان، همه کار‌ها را انجام دادند و برای آنها کشتی گرفتم.

 اولین مسابقه‌ای که برای آذربایجان کشتی گرفتم مسابقات جام جایزه بزرگ باکو سال ۲۰۱۳ بود که طلا گرفتم. چون در سنگین‌وزن کشتی‌فرنگی مدال نداشتند، این طلا برای آنها خیلی ارزشمند بود.

بعد از آن مسابقات، توانستم در المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو مدال برنز بگیرم. در بازی‌های اروپایی سال‌های ۲۰۱۵ نقره و ۲۰۱۹ برنز گرفتم. در بازی‌های کشورهای‌اسلامی هم به مدال برنز رسیدم. در مسابقات جهانی هم پنجم شدم و سهمیه المپیک را به‌دست آوردم.  

صباح شریعتی درباره کسب مدال برنز در المپیک ۲۰۱۶ برای تیم آذربایجان در مصاحبه‌ای با ایسنا گفت: دوست داشتم برای ایران کشتی بگیرم ا ما اگر در حقم حق‌خوری نمی‌شد و حقم را به من می‌دادند دوست داشتم برای ایران کشتی بگیرم و این همه سختی و اذیت را متحمل نمی‌شدم. باز هم خدا را شکر می‌کنم که توانستم مزد زحماتم را بگیرم و مدال باارزش المپیک را کسب کنم. اگر در ایران به من بها می‌دادند و حقم را پایمال نمی‌کردند دوست داشتم برای ایران مدال بگیرم، اما به هر حال قسمت این بود و خدا را شکر می‌کنم.

خداحافظی صباح شریعتی روی دوش امین میرزازاده

کشتی‌گیر ایرانی‌الاصل تیم ملی جمهوری آذربایجان بعد از شکست در دیدار رده‌بندی از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.

امین میرزازاده، فرنگی‌کار وزن ۱۳۰ کیلوگرم کشتی فرنگی کشورمان در حالی موفق به کسب مدال برنز بازی‌های المپیک پاریس شد که در دیدار رده‌بندی از سد صباح شریعتی کشتی‌گیر ایرانی‌الاصل جمهوری آذربایجان گذشت.

شریعتی که سال‌هاست برای جمهوری آذربایجان کشتی می‌گیرد بعد از این شکست با بوسیدن چهار گوشه تشک کشتی از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.

وی مدال برنز بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو، نقره و برنز بازی‌های اروپایی و نقره قهرمانی اروپا را در کارنامه دارد.

بعد از مطلع شدن اعضای تیم ایران از تصمیم شریعتی برای خداحافظی میرزازاده او را روی دوش گرفت و در حالی‌که تماشاگران تشویقش می‌کردند دور تشک چرخاند. شریعتی با درآوردن کفش‌هایش در میانه تشک یا دنیای قهرمانی رسماً وداع کرد.

مردم تنها مرهم زخم همند!

رضا صائمی، روزنامه‌نگار در وصف نبرد تراژیک دیشب نوشت: «صباح شریعتی» زیرپرچم آذربایجان مقابل «امین میرزازاده» از ایران قرار گرفت تا این کشتی به نبرد و رویارویی دو هموطن بدل شود. آن دو به جای اینکه در بزم وطن جشن پیروزی بگیرند، مجبورند به رزم تن به تن با هم تن بدهند. تبدیل شدن وطن به دو تن، شکاف بی شُکوهیست که در آن پیروزی ایران با شکست ایران برابر است تا برنده و بازنده دو روی یک سکه باشند.

این تراژیک‌ترین نبرد در تاریخ کشتی ما بود. چیزی شبیه به نبرد رستم و سهراب که نمی‌دانی حماسه بخوانی‌اش یا تراژدی؛ که شادی پیروزی و غم شکست‌اش هر دو به نام ایران و ایرانی گره خورده. شریعتی بعد از این بازی، از دنیای کشتی خداحافظی کرد و میرزاده او را روی دوش خود گرفت و دور افتخار زد؛ که او فقط حریف بازنده اش نبود، هموطن زمین خورده‌اش بود که بلندش کرد تا باختش را با دور افتخار تاخت بزند. تا اگر به خاکش زد، از خاک بلندش کند و بر دوش بنشاند. ما ایرانیان تنها خودمان را داریم که مردم تنها مرهم زخم همند!