امروز شنبه ۱۲ اسفند حوت ۱۴۰۲ برابر با ۲۱ شعبان ۱۴۴۵ و ۲ مارس ۲۰۲۴ است. روز شنبه طبق روایات متعلق است به حضرت رسول اکرم (ص). سفارش شده تا اعمال نیک و خیر خود را در این روز به پیشگاه مقدس ایشان هدیه کنیم تا ثواب دوچندان نصیبمان گردد.
بیشتر بخوانید: فال روزانه شنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۲
مناسبتها و احکام دینی و اسلامی
امروز ساعت ۱۷:۲۶ قمر از برج عقرب خارج میگردد. (ولی تا فردا صبح یکشنبه احتیاطا از کارهای اساسی اجتناب گردد.)
صبح اولین روز هفته را با صدقه شروع کنید تا از نحوست در امان باشید.
احکام نجوم
امروز قمر در برج عقرب و از نظر نجومی روز مناسبی برای امور زیر است:
استعمال دارو.
معجون گذاشتن بر زخم و دمل.
استحمام.
بذر پاشی و کاشت.
آبیاری.
درختکاری.
جراحی و مداوای چشم.
کشیدن دندان.
بیرون آوردن خال و زگیل.
از شیر گرفتن کودک.
و انواع حفاریها نیک است.
امور کتابت ادعیه و حرز و نماز و بستن آن خوب نیست.
زایمان
مناسب زایمان نیست.
مسافرت
سفر رفتن مکروه و در صورت ضرورت همراه صدقه باشد.
اصلاح سر و صورت
طبق روایات، اصلاح مو (سر و صورت) در این روز از ماه قمری، باعث دولت و ثروت میشود.
حجامت خون دادن فصد زالو انداختن
فصد زالو انداختن خون دادن یا حجامت در این روز از ماه قمری، باعث روشنی دل میشود.
ناخن گرفتن
خوابی که (شب یکشنبه) دیده شود تعبیرش طبق ایهی ۲۲ سوره مبارکه حج است.
دوخت و دوز
شنبه برای بریدن و دوختن، لباس نو روز مناسبی نیست آن لباس تا زمانی که بر تن آن شخص باشد موجب مریضی و بیماری اوست. (این حکم شامل خرید لباس و پوشیدن نمیشود)
وقت استخاره در روز شنبه
از طلوع آفتاب تا ساعت ۱۰ و بعداز اذان ظهر تا ساعت ۱۶ عصر.
تعبیر خواب
کلما ارادوا ان یخرجوا منها من غم اعیدوا فیها...
و مفهوم آن این است که برای خواب بیننده پیش آمدی است که موجب ملال خاطر وی میشود و هر چه سعی کند از ان خلاص نگردد صدقه دهد تا بر طرف گردد؛ و شما مطلب خود را در این مضامین قیاس کنید.
شنبه برای گرفتن ناخن، روز مناسبی نیست و طبق روایات ممکن است موجب بیماری در انگشتان دست گردد.
ذکر روز شنبه
ذکر روز شنبه، یارب العالمین ۱۰۰ مرتبه
ذکر بعد از نماز صبح ۱۰۶۰ مرتبه یاغنی که موجب غنی و بی نیاز شدن میگردد.
روز شنبه طبق روایات متعلق است به حضرت رسول اکرم (ص). سفارش شده تا اعمال نیک و خیر خود را در این روز به پیشگاه مقدس ایشان هدیه کنیم تا ثواب دوچندان نصیبمان گردد.
منبع: تقویم همسران نوشتهی حبیب الله تقیان