دوربین‌های جاسوسی نظارت بر تکالیف دانش‌آموزان، چین را تکان داد!

زی‌سان: همزمان با آغاز تعطیلات زمستانی مدارس در چین، برخی از والدین می‌گویند که در نظر دارند دوربین‌هایی را در اتاق فرزندان خود قرار دهند تا مطمئن شوند که آن‌ها وقتی تنها در خانه هستند تکالیف خود را انجام دهند.

به گزارش زی‌سان، یک مادر ناشناس به رسانه اصلی Hongxing News گفت پس از دیدن یکی از همکارانش که به فرزندش که در خانه درس می‌خواند دستورالعمل‌های سریع و فوری می‌داد، قصد داشته خودش هم دوربینی را در اتاق دخترش نصب کند. اما دختر کلاس چهارم ابتدایی وی قاطعانه ایده مادرش را رد کرد و دوربین مورد نظر را پنهان کرد. 

مادر دیگری گفت پسرش به نشانه اعتراض به طور مخفیانه لنز دوربین مداربسته اتاقش را برداشت. یک دانش آموز در یک پست آنلاین گفت که دوربین به طور مداوم او را تماشا می‌کند و باعث می‌شود او احساس خفگی کند.

«جیانگ چیاهونگ»، معلم مدرسه ابتدایی از استان ژجیانگ در شرق چین، گفت که یک دانش آموز سال سوم یک بار در مقاله خود نوشت که والدینش برای تماشای او دوربین‌هایی در خانه نصب کرده بودند و از طریق بلندگو‌های دوربین به او دستور مطالعه می‌دادند. جیانگ این پسر را به یاد می‌آورد که می‌نویسد: «من عروس خانم پدر و مادرم هستم»

دوربین مداربسته خانگی به میدان نبرد جدیدی برای والدین و کودکان چینی که انتظار استقلال، آزادی و اعتماد دارند تبدیل شده است. جیانگ از والدین پسر خواست که دوربین اتاق او را پایین بیاورند تا از حریم خصوصی او محافظت کنند و به آن‌ها پیشنهاد کرد که در شرایط برابر با فرزندشان ارتباط برقرار کنند.

جیانگ گفت: «والدین باید یاد بگیرند که چگونه آن را آزاد و رها بگذارند». 

ژائو لیهوا، وکیل دفاتر حقوقی داچنگ پکن، گفت که قانون مدنی چین بیان می‌کند که افراد هشت سال به بالا ظرفیت محدودی برای رفتار مدنی دارند و نظارت والدین بدون رضایت آن‌ها غیرقانونی است. یکی دیگر از معلمان دبستان وانگ میهوا، گفت که این دوربین بازتابی از اضطراب والدین نسبت به عملکرد تحصیلی است.

چنین فشار تهاجمی بر کودکان پدیده‌ای است که به نام «جیوا» یا «مراقبت خون مرغی» شناخته می‌شود.

در ماه ژانویه، مادری در استان سیچوان در جنوب غربی چین شروع به پخش زنده جلسات مطالعه روزانه پسر نه ساله خود در اپلیکیشن Douyin کرد و صد‌ها نفر را به تماشای پسر در حال انجام تکالیف‌اش جذب کرد. او گفت که این تأثیر «غافلگیرکننده» بود، زیرا فرزندش دیگر حواسش پرت نشد و تکالیفش را دو تا سه برابر سریعتر از حد معمول تمام کرد.