هند چطور به ابرقدرت سیب‌زمینی سرخ کرده تبدیل شد؟!
زیسان: سیب‌زمینی تبدیل به بخت و ثروت جیتیش پاتل شده است. او از خانواده‌ای کشاورز در گجرات، شمال غربی هند است. آنها به طور معمول پنبه می‌کاشتند که محصول کمی به بار می‌آورد.
خشکسالی سال ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ وضعیت را بدتر کرد و پاتل دریافت که باید تغییری ایجاد کند. پاتل می‌گوید: «ما متوجه شدیم که باید محصول دیگری کشت کنیم که نیاز به آب فراوان نداشته باشد».
در نتیجه کشت سیب‌زمینی را شروع کردند، ابتدا سیب‌زمینی برای مصارف خانگی را امتحان کردند، نوعی سیب‌زمینی که در بازار‌های محلی به فروش می‌رسید و در خانه‌ها استفاده می‌شد، اما بازده آن چندان بهتر از محصول پنبه نبود.
با رونق کارخانه‌های تولید سیب‌زمینی سرخ‌کرده در ایالت گجرات در سال ۲۰۰۷ آنها کشت انواع سیب‌زمینی مورد استفاده در صنایع غذایی را شروع کردند که تبدیل به روش موفقیت‌آمیزی شد.
پاتل می‌گوید: «از آن زمان همچنان ادامه دادیم و پیش رفتیم».
پاتل بخشی از جریان تبدیل شدن هند به ابرقدرت سیب‌زمینی است. هم‌اکنون هند دومین تولید‌کننده بزرگ سیب‌زمینی در جهان است.
بازار صادرات به‌ویژه برای سیب‌زمینی سرخ‌کرده رو به گسترش و شکوفایی است.
گجرات تبدیل به مرکز تولید سیب‌زمینی سرخ‌کرده و کارخانه‌های عظیم تولید چیپس هند شده است. بیشتر این تجهیزات و کارخانه‌ها متعلق مک‌چین فودز، غول کانادایی و هی‌فان فودز بزرگترین تولید‌کننده سیب‌زمینی‌سرخ‌کرده هند است.
دویندرا که سال‌هاست بازار سیب‌زمینی هند را بررسی می‌کند می‌گوید: «سیب‌زمینی‌های سرخ‌شده از گجرات به سراسر جهان ارسال می‌شود، اما مهم‌ترین بازار‌های فعلی در آسیا از جمله در فیلیپین، تایلند و اندونزی هستند».
فوریه امسال صادرات ماهانه سیب‌زمینی سرخ‌کرده منجمد هند برای اولین بار از مرز ۲۰۰ هزار تن گذشت. سال پیش از آن هند در کل ۱۸۱۷۷۳ تن سیب‌زمینی صادر کرد که ۴۵٪ نسبت به سال قبل افزایش نشان می‌داد.
بخش اعظم موفقیت مدیون قیمت سیب‌زمینی است.
دویندرا می‌گوید: «سیب‌زمینی‌های منجمد هند به دلیل قیمت رقابت‌ناپذیرشان مورد توجه بازار جهانی هستند».
او می‌گوید در سال ۲۰۲۴ متوسط قیمت سیب‌زمینی هند حتی از همین محصول در چین هم کمتر بوده است.
برای تولید‌کنندگان سیب‌زمینی سرخ‌کرده اکنون دوران شکوفایی کسب‌و‌کار است.
هاریش کارامچاندانی، مدیر هی‌فان فودز می‌گوید: «هند به دلیل محصول کشاورزی فراوان، تولید به صرفه و تمرکز فزاینده بر استاندارد‌های کیفیتی یکی از نقش‌آفرینان اصلی عرصه صادرات این محصول است».
هی‌فان هفت کارخانه تهیه محصولات سیب‌زمینی در گجرات دارد و قرار است تا سال ۲۰۲۶ دو کارخانه دیگر هم به آنها اضافه شود.
کارامچاندانی می‌گوید: «زندگی شهری، افزایش درآمد‌های آسان و در دسترس و دگرگونی شیوه زندگی باعث شده مصرف مواد غذایی منجمد نه فقط در مصارف خانگی بلکه در مؤسسات خدمات غذایی هم افزایش پیدا کند».
پاسخگویی به این تقاضا نیاز به چند دهه نوآوری‌های کشاورزان داشته است.
جیتیش پاتل در رشته کشاورزی تحصیل کرده است و از دانش خود در کار کشاورزی بهره می‌برد.
او همراه با دوستان و خانواده‌اش به طور مداوم تلاش می‌کند تا محصول سیب‌زمینی خود را بهتر کنند.
او می‌گوید: «ما همه کشاورزان تحصیل‌کرده‌ای هستیم که روش‌های جدیدی را امتحان می‌کنیم».
یکی از اولین نوآوری‌ها در سال ۲۰۰۳ به جای سیراب کردن مزارع تغییر به سیستم آبیاری قطره‌ای بود.
برای بارور شدن خاک، تابستان به زمین استراحت می‌دهیم و با کود گاوی کوددهی می‌کنیم.
تمرکز آنها اکنون تلاش برای یافتن بهترین نوع گیاه سیب‌زمینی است.
او می‌گوید: «اکنون ما در مرحله تجربه دانه‌های مختلف هستیم و به زودی گونه جدیدی سیب‌زمینی خواهیم داشت».
سیستم آبیاری جین، شرکت فناوری کشاورزی عظیمی است که هم تجهیزات آبیاری عرضه می‌کند و هم متخصصانی دارد که دانه‌های گوناگون برای محصولات کشاورزی از جمله برای سیب‌زمینی تهیه می‌کنند.
آنها از روشی به نام کشاورزی سلولی استفاده می‌کنند که روشی برای تولید گیاهانی است که ویژگی‌های مورد نظر را داشته باشند و دچار آفت‌های کمتری شوند.
در این کار قطعات کوچکی از بافت گیاه در محیط کنترل‌شده آزمایشگاهی پرورش داده می‌شود تا جوانه‌های بدون ویروس تولید کنند. این جوانه‌ها برای تولید دانه‌های بیشتر سیب‌زمینی از طریق روش‌هایی مانند قلمه‌زنی انجام می‌شود.
ویجای سینگ، مدیر بازاریابی و فروش این شرکت می‌گوید: «دانه‌های سیب‌زمینی که برای تولید دانه‌های آینده استفاده می‌شوند تحت نظارت دقیق پرورش‌دهندگان پرورش داده می‌شوند».
یکی از مسائلی که اکنون برای آنها وجود دارد نگرانی از گوناگونی سیب‌زمینی‌هایی است که برای تولید چیپس استفاده می‌شود. کشاورزان دریافته‌اند که محصول سیب‌زمینی به دلیل وجود مواد قندی در آن از ماه نوامبر (آبان) تیره‌رنگ می‌شود.
سینگ می‌گوید: «شرکت‌هایی مانند ما که از کشاورزی سلولی استفاده می‌کنند تلاش می‌کنند گونه‌های جدیدی از سیب‌زمینی تولید کنند که بتواند حریف مشکلاتی که این صنعت با آن روبه‌روست بشود».
همچنان که کشاورزان هندی در تلاش برای بهبود محصول خود هستند لازم است در جای دیگر در زمینه صنایع تولید مواد غذایی منجمد سرمایه‌گذاری شود.
به‌ویژه کارخانه‌ها و شرکت‌ها باید بتوانند محصولات را در دمای زیر صفر انبار و نقل و انتقال دهند.
تجهیزات پیشرفته ذخیره‌سازی ساخته شده است، اما تجهیزات بیشتری مورد نیاز است.
ویجای کومار نایاک، بنیان‌گذار شرکت صادرات مواد غذایی اینگو آگری فودز می‌گوید: «فقط ۱۰ تا ۱۵٪ از تجهیزات سرمایش و ذخیره‌سازی مواد غذایی هند برای ذخیره مواد غذایی منجمد مناسب است».
«این امکانات پراکندگی نامتعادلی در کشور دارد و بیشتر در چند ایالت متمرکز است. مناطق روستایی و دور‌افتاده‌تر به کلی از این امکانات بی‌نصیبند».
حمل‌و‌نقل هم یکی از مشکلات دیگر است.
او می‌گوید: «میزان کامیون‌ها و تریلر‌های یخچال‌دار و مجهز به سیستم‌های خنک‌کننده به طور قابل‌توجهی محدود است و تنظیم و حفظ دما در طول انتقال بسیار کار دشواری است و خطر خرابی محصول وجود دارد».
منبع برق‌رسانی بی‌وقفه هم یکی دیگر از ضرورت‌های این کار است.
ویجای کومار نایاک می‌گوید: «قطع برق در بخش‌هایی از کشور باعث افزایش احتمال خرابی محصول می‌شود و راه‌اندازی تولید محصولات منجمد را به کاری نگران‌کننده تبدیل می‌کند».
او اشاره می‌کند: «شرکت‌های هندی در زمینه صادرات با رقابت‌های شدید کشور‌های مانند چین، تایلند و برزیل رو‌به‌رو هستند. این کشور‌ها از تدارکات و امکانات، زیر‌ساخت‌ها و سیستم‌های تولیدی پیشرفته‌تری برخوردارند».
پاتل در مزرعه‌اش در ایالت گجرات خوشحال است که کارخانه‌های تولید چیپس در این منطقه ایجاد شده است.
او می‌گوید: «گجرات به یکی از مراکز اصلی فرآوری مواد غذایی تبدیل شده است. بیشتر کشاورزان از جمله خود من تبدیل به کشاورزان قراردادی شده‌ایم که در برابر عرضه محصولات درآمد خوب و آرامش خاطر داریم».
