افشای جزئیاتی تکاندهنده از مرگ بازیگر هالیوود و همسرش

زیسان: جین هکمن، بازیگر، تنها بود.او که دو بار جایزه اسکار برده بود، با کسی تماس برقرار نکرده و چند وعده غذا هم نخورده بود.
متخصصان پزشکی میگویند این احتمال وجود دارد که این مرد ۹۵ ساله که از نظر سلامتی در وضعیت نامساعدی قرار داشت و در مراحل پیشرفته آلزایمر بود، حتی متوجه نشده بود که همسرش که بیش از ۳۰ سال با هم زندگی کرده بودند در همان خانه درگذشته است.
کارشناسان به بیبیسی گفتند که اگر هم متوجه این موضوع شده بود، احتمالا به تناوب دچارسردرگمی و اندوه شده و سعی کرده بود تا قبل از اینکه به خاطر بیماری حواس خود را از دست بدهد یا بیش از حد تحت فشار قرار گیرد او را بیدار کند - وضعیتی که احتمالا برای روزها قبل از مرگش تکرار شده بود.
مقامات ایالت نیومکزیکو میگویند که بتسی آراکاوا، ۶۵ ساله، حدود هفت روز قبل از اینکه هکمن در ۱۸ فوریه به علل طبیعی جان خود را از دست بدهد در اثر ابتلا به یک بیماری ویروسی نادر درگذشته بود.
اجساد این زوج که روی زمین افتاده بود – و یکی از سگهایشان - پس از مراجعه ماموران سازمان رفاه اجتماعی و نگاه کردن از پنجره به داخل خانه کشف شد.
مقامات محلی در ابتدا گفتند که این کشف وحشتناک «در حدی مشکوک» به نظر میرسید که انجام تحقیقات را موجه جلوه دهد.
اجساد آنها در حالی که به تدریج دچار تجزیه شده بود کشف شد.
جسد آراکاوا در حمام همراه با تعدادی قرص پراکنده در اطراف آن پیدا شد. جسد هکمن در نزدیکی آشپزخانه افتاده بود در حالی که عصا و یک عینک آفتابی در کنارش افتاده بود. جسد یکی از سه سگ آنها که مرده بود در یک جعبه پیدا شد.
اما تحقیقات پلیس نشان داد که در مرگ آنها عامل مشکوکی دخیل نبوده است.
این واقعه بار دیگر واقعیات تلخ بیماری آلزایمر را نشان داد که به تدریج سلولهای مغز، حافظه و سایر کارکردهای اساسی مغز را از بین میبرد.
دکتر کاترین وی پیرسول، کاردرمانگر با دههها تجربه در مراقبت از مبتلایان به دمانس، به بیبیسی در این مورد گفت که هکمن چگونه ممکن است به طور مکرر فقدان همسرش را تجربه کرده باشد.
او گفته است که بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر پیشرفته مانند این بازیگر در زمان حال زندگی میکنند و نمیتوانند هم به لحظات گذشته نگاه کنند و هم به آنچه که در برابرشان است و براساس یافته خود عمل کنند.
او در توضیح گفت: «من تصور میکنم او سعی میکند بتسی را بیدار کند و موفق نمیشود. اما در همان موقع هم ممکن است حواسش به خاطر یکی از سگها یا چیز دیگری در اتاق پرت شود. بعد دوباره متوجه میشود همسرش روی زمین افتاده و دوباره همین را تجربه میکند.»
اگرچه هیچ کس نمیداند که هکمن آخرین روزهای زندگی خود را چگونه گذراند، مقامات محلی و پزشکی قانونی منطقه ماهیت تلخ این احتمالات را بررسی کردهاند.
هفته گذشته، دکتر هدر جارل، رئیس پزشکی قانونی نیومکزیکو، در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت که آراکاوا بر اثر سندرم ریوی هانتاویروس (HPS)، که یک بیماری تنفسی ناشی از ارتباط با جوندگان آلوده است، درگذشت. مرگ هکمن نتیجه بیماری قلبی شدید بود که ابتلای به آلزایمر، آن را تشدید کرده بود.
دکتر جارل گفت با توجه به مراحل پیشرفته بیماری آلزایمر هکمن، «کاملا ممکن است که او متوجه مرگ همسرش نشده باشد.»
کالبد شکافی او نشان داد که برای مدتی قبل از مرگ غذایی نخورده بود، اما هیچ نشانهای از کمآبی در بدنش دیده نمیشد. مقامات هیچ مدرکی پیدا نکردند که نشان دهد پس از مرگ همسرش با کسی ارتباط برقرار کرده باشد و نتوانستند مشخص کنند که آیا در آن مرحله میتوانسته از خود مراقبت کند یا نه.
خانم پیرسول گفت که بیماران مبتلا به آلزایمر پیشرفته قادر به درک علایم محیطی مانند نور و تاریکی نیستند و برایشان تشخیص اینکه چه زمانی باید غذا بخورند، بخوابند یا حمام کنند دشوارتر میشود.
او گفت: «افراد در این مرحله از دمانس قادر به تشخیص این علایم نیستند.»
دکتر برندان کلی، متخصص مغز و اعصاب در مرکز پزشکی دانشگاه ساوث وسترن و متخصص حافظه و شناخت، توضیح داد که چرا ممکن است هکمن قادر به تماس با مقامات برای دریافت کمک نبوده باشد. او گفت که بیماری آلزایمر میتواند بیماران را بین ناراحتی احساسی و ناتوانی در واکنش عملی به آن سرگردان کند.
او گفت: «ممکن است فرد احساس نگرانی یا ترس کند، اما در عین حال ممکن است نتواند اقداماتی را انجام دهد که من یا شما معمولا فکر میکنیم برای رفع این نگرانی یا ترس باید انجام دهیم، مانند تماس گرفتن با شخص دیگری یا صحبت کردن با همسایه.»
دکتر کلی میگوید مبتلایان به آلزایمر احساساتی مانند درد و غم و نیازهای فیزیکی مانند گرسنگی و تشنگی را تجربه میکنند.
او گفت که از دست دادن وعدههای غذایی نیز میتواند باعث افزایش سطح سردرگمی و بیقراری شود.
مرگ این زوج و جزئیات حیرت انگیز زنده ماندن هکمن به مدت یک هفته پس از مرگ همسرش، ساکنان محله سانتافه را که این زوج بیش از ۲۰ سال در آن زندگی میکردند، شوکه کرده است.
جفری گومز، یکی از ساکنان قدیمی شهر، که همیشه هکمن را با لبخندی بر لب سوار بر ماشینهای مختلفش در اطراف شهر دیده بود، میگوید: «این حادثه بسیار ناراحت کننده است.»
لیندا، شریک زندگی اوهم گفت که جزئیات این واقعا تکان دهنده است و توضیح داد که از مادر مسن خود که مبتلا به دمانس بود مراقبت میکرد. او گفت: «حتی وقتی فردی برای کمک هم نزد شماست، مساله به اندازه کافی دشوار است.»
او افزود: «ما میدانیم که جین و همسرش زندگی خصوصی خود را داشتند و او احتمالا سعی میکرد از شوهرش در برابر کنجکاوی عمومی محافظت کند.»
دکتر لورا ان گیتلین، پژوهشگر علوم رفتاری که در مورد روشهای حمایت از افراد مراقب مبتلایان به این بیماری تحقیق میکند، به بیبیسی گفت، این موضوع به سرعت به یک مشکل رایج در میان مراقبان مبتلایان تبدیل میشود.
او توضیح داد: «با پیر شدن جمعیت، همزمان تعداد افراد خانواده، تعداد فرزندان یا بستگانی که در نزدیکی مبتلایان سالمند زندگی میکنند کمتر میشود.»
خانم گیتلین خاطرنشان کرد که همزمان با کم شدن تعداد مراقبان، حمایت کمتری از این افراد در زمینه تصمیمگیریهای بزرگ وجود دارد - مانند زمانی که شرایط به گونهای است که باید به جای نگهداری از یکی از عزیزان در خانه خودمان، او را به یک آسایشگاه مناسب منتقل کنیم.
جفری گومز گفته است که او نمیتواند بفهمد که چگونه برای مدتی چنین طولانی هیچکس به این زوج سر نزده بود.
او میگوید: «وقتی یادم میافتد که برای مدتی طولانی تنها بودند، دلم میسوزد.»