همه‌چیز درباره فیلم سینمایی Ghostlight/ گوست لایت

زی‌سان: فیلم «گوست لایت/ Ghostlight» روایت خانواده‌ای سه نفره که خیلی اتفاقی قصه زندگی شان به تراژدی «رومئو و ژولیت» گره می‌خورد و داستان شکسپیر بازتابی می‌شود از زندگی در آستانه گسست آن ها.

«گوست لایت» به کارگردانی کلی او سالیوان و الکس تامپسون و بر اساس فیلم‌نامه‌ای از او سالیوان است، داستان یک کارگر ساختمانی را دنبال می‌کند که به یک تئاتر محلی رومئو و ژولیت می‌پیوندد و درامی که در آن‌جا اجرا می‌شود بازتاب زندگی او است.  

این گروه توسط زنی به نام ریتا رهبری می‌شود. با پیوستن به این گروه، دن و خانواده‌اش شروع به مواجهه با احساسات سرکوب‌شده و چالش‌های ناشی از غم از دست دادن می‌کنند. نمایش «رومئو و ژولیت» به دن و خانواده‌اش کمک می‌کند تا با احساسات پیچیده خود کنار بیایند.

این فیلم در طول اکتبر ۲۰۲۳ فیلم‌برداری و تدوین شد و نقش دن برای کیث کوپفرر نوشته شده بود که با نویسنده فیلم‌نامه، کلی او سالیوان، پیش‌تر همکاری کرده بود. نقش دیزی توسط دختر کوپفرر، کاترین، ایفا شد که پس از تست بازیگری موفق به دریافت نقش شد. همسر کوپفرر، تارا مالن، نیز به زودی به عنوان شارون بازی کرد.

«گوست لایت» با بازی‌های قوی و داستانی که به بررسی عمق احساسات انسانی می‌پردازد، به شکلی تدریجی به اوج احساسی خود می‌رسد و تماشاگران را به تأمل در مورد غم، عشق و هنر وا می‌دارد. حضور خانوادگی سه بازگیر اصلی هم در جذاب در آمدن شخصیت‌ها بی تاثیر نیست. 

«گوست لایت» درامی مستقل و کم ادعا است که به اندازه غافل گیری دارد و از این «درام در دارم» به خوبی استفاده می‌کند. 

ریچارد روپر از Chicago Sun-Times فیلم را به عنوان یک اثر جذاب و آرام توصیف کرده که نشان می‌دهد چگونه قدرت تئاتر می‌تواند نوجوانان و والدین را به هم نزدیک کند. مت زولر سایتز از RogerEbert.com نوشته است که فیلم در ابتدا صبر شما را می‌آزماید، اما با گذشت زمان به شدت تأثیرگذار می‌شود.

منتقد FlixChatter نیز درباره فیلم نوشت: هنر به عنوان یک قدرت شفابخش مفهومی است که قبلاً دیده‌ایم، اما به لطف بازی‌های فوق‌العاده بازیگران، هرگز به اندازه «گوست لایت» واقعی و شخصی احساس نمی‌شود. کوپفرر و مالون اسطوره‌های تئاتر شیکاگو هستند، بنابراین داستان این که چگونه هنر می‌تواند شفا و حتی رستگاری به ارمغان بیاورد، باید به شدت با آنها طنین انداز شده باشد. به عنوان یک علاقه‌مند به درام، این موتیف تئاتر به‌ویژه برای من لذت‌بخش است، اما داستان به اندازه‌ای صمیمی و جهانی است که می‌تواند با هر کسی که تا به حال با فقدان شخصی یا نارضایتی خانوادگی مواجه شده است، طنین‌انداز شود.

با اینکه فیلم دارای ستاره یا سازنده شاخصی نیست، اما به‌عنوان یکی از فیلم‌های کمدی درام شاخص سال ۲۰۲۴ شناخته شده است. فیلم در جشنواره فیلم ساندنس امسال برای اولین‌بار نمایش داده شد و توانست نظر مثبت منتقدان و تماشاگران را به خود جلب کند. سایت Rotten Tomatoes به فیلم امتیاز ۱۰۰% از ۸۳ نقد مثبت داده است و میانگین امتیاز ۸.۱ از ۱۰ را به آن اختصاص داده است.

نقد‌های جمع‌آوری شده نشان می‌دهند که فیلم یک پاسخ احساسی عظیم را برمی‌انگیزد و به طور عمیقی درباره سوگواری و بازیگری تأمل می‌کند. همچنین، سایت Metacritic به فیلم امتیاز ۸۳ از ۱۰۰ را بر اساس ۲۱ نقد داده است که نشان‌دهنده تحسین جهانی است.