برای نجات زمین چقدر زمان داریم؟

زیسان: ازدیاد گاز‌های گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های صنعتی، دمای کره زمین را به شکل قابل توجهی افزایش داده است. آمار نشان می‌دهد که یخچال‌ها در مناطق قطبی به سرعت در حال ذوب شدن هستند که باعث افزایش سطح دریا می‌شود.

به گزارش زی‌سان؛ همچنین مناطق مختلف جهان با تغییرات ناپیوسته در الگوی بارش مواجه هستند که باعث خشکسالی یا سیلاب‌های مداوم می‌شوند.

در زمینه تغییر اقلیم، زمان محدودی برای اقدام فعال وجود دارد. محققان هشدار می‌دهند که اگر اقدامات جدی برای کاهش گاز‌های گلخانه‌ای و محافظت از محیط‌زیست انجام نشود، تغییرات جوی گسترده اجتناب‌ناپذیر خواهد شد. 

به همین دلیل اتخاذ اقداماتی فوری برای گذار به انرژی تجدیدپذیر و کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی ضروری است.

در این بین جنگل‌ها به عنوان دستگاه‌های تصفیه طبیعی کره زمین می‌توانند جلوی آلاینده‌ها را بگیرند.

همچنین تدوین برنامه‌های کارآمد مقابله با سوانح طبیعی بر اساس داده‌های آماری از تغییرات آب‌وهوایی ضروری است.

ما در معرض یک چالش فوری برای نجات زمین هستیم. برای این منظور باید اقداماتی عاجل و هماهنگ اتخاذ شود تا در همین زمان محدود، بهترین نتیجه برای زندگی آینده بشر و موجودات روی کره زمین حاصل شود.

بر اساس توافق نامه پاریس، کشور‌ها متعهد شده‌اند تا سال ۲۰۳۰ میلادی گاز‌های گلخانه‌ای را به میزان قابل توجهی کاهش دهند تا میزان افزایش دمای زمین در سطح ۱.۵ درجه باقی بماند. اما برای موفقیت، نیاز است همه بخش‌های جامعه از جمله دولت‌ها، صنایع و شهروندان معمولی دست به دست هم دهند.

دمای زمین در سال ۲۱۰۰ چقدر خواهد بود؟

چرخاندن شیر آب از سمت گرم به سمت سرد بلافاصله دمای آب را تغییر نمی‌دهد چراکه هنوز آب گرم در خط لوله وجود دارد، موضوعی که در مورد گرمایش جهانی نیز صدق می‌کند.

این موضوع در مورد گرمایش جهانی نیز صدق می‌کند که پس از تثبیت انتشار گاز‌های گلخانه‌ای ادامه می‌یابد تا زمانی که تعادل حرارتی جدیدی حاصل شود که به آن «گرمایش جهانی محدود» می‌گویند که بر نقاط عطف آب و هوا تأثیر خواهد داشت.

نقاط اوج در سیستم آب و هوا آستانه‌هایی هستند که می‌توانند منجر به تغییرات عمده مانند ذوب شدن صفحات یخ یا از بین رفتن جنگل‌های بارانی آمازون، در وضعیت یک اکوسیستم شوند.

رویکرد صفر خالص، کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را در صورت امکان و حذف یا خنثی کردن آن‌ها را پیشنهاد می‌کند، اما چنین حذف گسترده‌ای از گاز‌های گلخانه‌ای ممکن است به دلایل فنی، سیاسی، اقتصادی، زیست‌محیطی و اجتماعی امکان‌پذیر نباشد. 

در طی یک مطالعه جدید توسط جسی اف. مشخص شد که دمای جهانی می‌تواند افزایش یابد و رویداد‌های نقطه اوج را آغاز کند.

اولی نشان‌دهنده افزایش استفاده از سوخت‌های فسیلی است، دیگری نشان‌دهنده رسیدن سریع انتشار گاز‌های گلخانه‌ای به صفر است و سومی با مسیر فعلی مطابقت دارد.

در سال ۲۰۱۵، توافق پاریس هدفی را تعیین کرد که تا پایان قرن، گرمایش جهانی را به بیش از ۱.۵ درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن محدود کند.

بر اساس مدل‌سازی محققان، اگر نیروی تابشی اتمسفر در سطوح فعلی ثابت بماند، ۸۳ درصد احتمال تجاوز از ۱.۵ درجه سانتی‌گراد و ۵۵ درصد احتمال بیش از ۲.۰ درجه سانتی‌گراد در طول مرحله گرمایش موقت وجود دارد.

در سناریویی که به بهترین وجه با مسیر فعلی مطابقت دارد، نتایج همچنین تخمین می‌زند که تا سال ۲۱۰۰ از شش نقطه اوج عبور خواهد کرد و بدون برنامه صفر خالص، نتایج نشان می‌دهد که دما تا سال ۲۱۰۰ می‌تواند حدود ۲.۷ درجه سانتی‌گراد افزایش یابد.

نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که برای جلوگیری از وقوع این سناریو‌های فاجعه‌بار که جمعیت و اکوسیستم‌های زمین را ویران می‌کنند، سیاست‌های کاهش انتشار صفر و کاهش انتشار سریع اتخاذ شود.