داستان عجیب و غم‌انگیز اولین هتل شناور جهان

زی‌سان: در اکتبر ۲۰۱۹، رهبر کره شمالی کیم جونگ-اون، دستور تخریب اولین هتل شناور جهان را که در کره شمالی پهلو گرفته، صادر کرد. این هتل متعلق به یک شرکت کره جنوبی بود، که آن را از یک مالک ژاپنی خرید. اما در اصل برای استرالیا ساخته شده بود و پیش از تحویل در سوئد طراحی و در سنگاپور هم ساخت آن اجرا شده بود!

هتل شناور، مسافتی بیش از ۱۴۰۰۰ کیلومتر را در آب‌های سراسر جهان پشت سر گذاشته و به مرز‌های کره شمالی رسیده بود! در حالی‌که ماجرا‌های بسیار عجیبی را با خودش به همراه داشت.

احتمالا گیج کننده باشد! پس بهتر است داستان‌مان را از اول تعریف کنیم...

ماجرای این هتل شناور چیست؟

در دهه ۱۹۸۰، داگ تارکا، توسعه دهنده شهر تونزویل (Townsville) و پسرش پیتر تارکا می‌خواستند چیزی غیرمعمول و ابتکاری برای جذب گردشگران به شهر خود داشته باشند. تونزویل، شهری در استرالیاست که در نزدیکی صخره معروف «گریت بَری‌یِرریف» واقع شده است. این صخره، یکی از شگفتی‌های طبیعی در میان صخره‌های مرجانی جهان است. طرح اصلی داگ تارکا، پهلو گرفتن دائمی سه کشتی تفریحی در امتداد ساحل شهر برای ایجاد لنگرگاهی امن در این صخره بود، اما بعدا این طرح به دلیل غیر عملی بودن آن رد شد.

آن‌ها فکر کردند چه کنند؟ پس به ایده درخشان دیگری رسیدند، که اولین بار در جهان عملی میشد؛ هتل شناور.

البته درست است که شما فکر میکنید پیش از آن‌ها نیز هتل شناور وجود داشته که در یک کشتی هستند، اما داگ تارکا کشتی نمی‌خواست، او یک هتل واقعا شناور می‌خواست.

این هتل شناور قرار بود دارای هفت طبقه ارتفاع، ۹۰ متر طول و عرض آن کمتر از یک کشتی تفریحی معمولی باشد. برخلاف یک کشتی، این هتل می‌توانست بر روی آب دریا شناور بماند و با یک کشتی حامل از مکانی به مکان دیگر منتقل شود.

به گزارش زی‌سان، یک شرکت سوئدی این هتل را طراحی کرد و ساخت آن در سنگاپور آغاز شد. هزینه‌های ساخت هتل با قیمتی سنگین همراه بود که تا ۲۰ میلیون دلار تخمین زده می‌شد که با تورم حالا، حدود ۴۲ میلیون دلار می‌شود.

پس از اتمام، هتل نوآورانه برای رونمایی بزرگ، از سنگاپور تا استرالیا یدک کشیده شد. یک کشتی عظیم سنگین، این هتل را با طی مسیری بیش از ۴۰۰۰ کیلومتر، به مقصد خود در سواحل استرالیا منتقل کرد.

هتل شناور، در دریای آزاد آرام گرفت و به نظر می‌رسید که یک ساختمان هفت طبقه روی آب دریای بی انتها استراحت کرده است. هتل چیزی فراتر از یک ساختمان غول پیکر بود! این اولین تلاش در جهان برای اقامت مردم در در یک هتل شناور بود.

ساختمان هتل با تمام تجملات، از جمله ۲۰۰ اتاق مبله با شکوه، همراه با کلوپ شبانه، دیسکوها، بارها، سالن بدن سازی، سونا، یک کتابخانه، یک تئاتر ۱۰۰ نفره، یک مرکز کنفرانس و یک صفحه برای فرود هلی کوپتر، همراه بود. هتل مکانی مناسب برای غواصی، ماهیگیری و سایر اکتشافات زیر آب هم بود.

میهمانان همچنین می‌توانستند با استفاده از زیردریایی هتل، خودشان را سرگرمِ ماجرا‌های زیر آب کنند. هرآنچه فکر کنید که یک هتل لوکس و تمام وکمال شناور باید داشته باشد، در این هتل وجود داشت.

آغاز فاجعه‌های هتل شناور

اما مشکل اینجا بود که... همه این‌ها فقط روی کاغذ حقیقت داشت، و این سازه، یک فاجعه بود!

اول از همه اینکه، یک اختلاف قرارداد با سازنده کشتی در سنگاپور، تحویل هتل را برای بیش از ۶ ماه به تأخیر انداخت و هنگامی که سرانجام به استرالیا رسید، هتل در آب گرداب چارلی برخورد کرد، این گردباد هتل هفت طبقه مجلل را تحت فشار قرار داد.

این خسارت جزئی بود، اما هتل تا مارس ۱۹۸۸ بازگشایی نشد. مردم به دلیل شنیدن این خبر، بلیط‌های خود را لغو کردند.

با کاهش قیمت‌ها و هیاهودرباره یک بهشت ​​شناور، هتل بالاخره افتتاح شد. با وجود کاهش قیمت، تمام این جاذبه‌های غیر معمول با هزینه سنگینی همراه بود؛ هزینه هر شب اقامت در هتل از ۵۵۰ دلار تا ۱۱۰۰ دلار بود.

این هتل که در پارک دریایی واقع شده بود، باید از استاندارد‌های سختگیرانه زیست محیطی برای محافظت از زندگی دریایی اطراف مجموعه استفاده میکرد.

هیچ رنگ سمی روی بدنه آن وجود نداشت. هیچ زباله‌ای در آب‌های اطراف تخلیه نمی‌شد. در عوض، تمام فاضلاب‌ها و زباله‌های مایع قبل از اینکه مایل‌ها آنطرف‌تر بیرون ریخته شوند، تصفیه میشد و سطل زباله قبل از انتقال به زمین، سوزانده می‌شد.

در زیر طبقه اصلی هتل، محفظه‌ای تصفیه آب، ماشین آلات تصفیه فاضلاب، زباله سوزها، دیزل ژنراتور، سیستم عظیم تهویه مطبوع، دستگاه آب شیرین کن که می‌تواند حداکثر ۱۵۲ تن آب شیرین در روز تولید کند و یک تعمیرگاه قرار داشت. تعمیرگاه قادر به تعمیر همه چیز از ژنراتور گرفته تا کیف دستی بود!

این هتل حتی دارای یک آزمایشگاه بود که محققان دریایی برای اطمینان از آسیب ندیدن حیات دریا در آن مطالعه می‌کردند. به دلیل این اقدامات، تصور می‌شد هتل برای محیط اطراف به هیچ وجه مضر نیست.

راه رسیدن به هتل یا قایق‌هایی با هزینه ۱۲۰ دلار و یا هلی کوپتر با ۳۲۵ دلار بود. اما بازدیدکنندگان اغلب به دلیل آب و هوای بد سفر‌های خود را لغو می‌کردند و حتی کسانی که می‌توانستند این سفر را انجام دهند از تلاطم زیاد و دریازدگی شکایت داشتند. در آگوست سال ۱۹۸۸، یکی از تاکسی‌های دریایی آتش گرفت و مسافران به شدت زخمی شدند!

به‌علاوه، میهمانانی که غواصی نمی‌کردند، غالباً از کمبود سرگرمی زنده در هتل شکایت می‌کردند. استخر شنا هم در یک حمله طوفان از بین رفته بود.

به گزارش زی‌سان، اما میخ نهایی به فاجعه بار بودن این هتل، ۱۹۸۸ اتفاق افتاد. برخی از مهمانان که برای غواصی رفته بودند، فقط ۳ کیلومتر آنطرف‌تر از هتل ۱۰۰ تُن مهمات جنگ جهانی دوم از جمله موشک‌های ضد تانک پیدا کردند! نیروی دریایی تحقیق و ادعا کرد که مهمات به اندازه کافی دور بوده اند و تهدیدی ایجاد نمی‌کنند.

چنین اخباری، لطمه‌ای دائمی بر اعتبار این استراحتگاه لوکس می‌گذاشت ... چه کسی دوست دارد تعطیلات خود را شناور بر روی یک زرادخانه بزرگ از مهمات جنگ جهانی دوم بگذراند؟

برای نگهداری بازدیدکنندگان، هتل قیمت‌ها را به شدن کاهش داد؛ فقط ۱۳۰ دلار در هر شب برای یک اتاق دونفره. اما باز هم از ان استقبال نشد.

به دلیل این ضرر و زیان، تنها یک سال پس از باز شدن در‌های هتل در استرالیا، هتل را به یک شرکت ژاپنی فروختند. این مالکان جدید هتل را به شهر هوشی مین در جنوب ویتنام منتقل کردند.

ورود هتل به جنوب ویتنام

در آن زمان، ویتنام یک دوره رونق گردشگری پس از جنگ را تجربه می‌کرد، شهر هوشی مین مملو از بازدید کنندگان خارجی بود، اما این شهر اقامتگاه‌های کلاس بالا برای افراد ثروتمند زیادی نداشت؛ بنابراین هتل شناور عالی به نظر می‌رسید.

سفر از بندر استرالیا به شهر هوشی مین یک ماجراجویی حماسی دیگر با بیش از ۵۰۰۰ کیلومتر بود!

پس از ورود، هتل در رودخانه سایگون پهلو گرفت، برای ایجاد جلوه، بازسازی شد و به 'هتل شناور سایگون، تغییر نام داد.

در ویتنام، هتل شناور سایگون مورد توجه فوری قرار گرفت؛ اولین هتل با سرمایه گذاری خارجی که مجموعه‌ای از امکانات لوکس، خدمات و ۴۰۰ پرسنل بسیار آموزش دیده را ارائه میداد. در سال ۱۹۹۵ که در این کشور، ​​متوسط ​​درآمد افراد کمتر از ۳۵۰ دلار در سال بود، هتل شبی ۳۳۵ دلار هزینه داشت.

با این حال، هتل شناور سایگون در بیش از ۹ سال اقامت خود، به نماد مشهور افزایش گردشگری در ویتنام تبدیل شد.

اما جذابیت آن در سال ۱۹۹۷ کم رنگ شد. صاحبان هتل بار دیگر تصمیم به استفاده دوباره از هتل گرفتند. آن‌ها هتل را به کره جنوبی، بازوی گردشگری هیوندای، فروختند که صاحبان در این کشور نیز، مجدداً تصمیم گرفتند برای کسب سود، آن را به جای دیگری منتقل کنند. این بار هتل راهی مکان غیرمعمولی شد: کره شمالی!

اولین هتل شناور جهان که به «هتل هاگمنگ» تغییر نام داده بود، در منطقه توریستی کوه کومگانگ در نزدیکی مرز DMZ کره شمالی که به شدت محافظت می‌شود لنگر انداخت و در سال ۱۹۹۸ به عنوان طرح آزمایشی گردشگری میان کره شمال و جنوب افتتاح شد.

در آن زمان روابط کره شمالی و کره جنوبی در حال بهبود بود. امید بود که این هتل بتواند گردشگران کره جنوبی را به خود جذب کند و به بهبود روابط کمک کند. بین سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۸، هتل شناور، محل رسمی تجمع عاطفی خانواده‌های تقسیم شده بین دو کره بود که در جنگ سال‌های ۱۹۵۰-۵۳ از هم جدا شده بودند.

اما در سال ۲۰۰۸ اتفاق عجیبی افتاد! یک سرباز کره شمالی، گردشگر کره جنوبی را در این تفرجگاه با شلیک گلوله کشت. تمام تور‌های گردشگری کره جنوبی لغو شد.

از آن زمان به بعد، هتل شناور، بدون تعمیر و نگهداری در مرز شبح وارِ کره شمالی، سخت ساکت و زنگ زده و بی استفاده باقی ماند. 

در سال ۲۰۱۹، کیم جونگ اون از این هتل بازدید کرد و از امکانات آن انتقاد کرد. وی ادعا کرد که این تاسیسات نه تنها از نظر معماری بسیار عقب مانده اند، بلکه بسیار ناهنجار به نظر می‌رسند، زیرا از آن‌ها به درستی مراقبت نمی‌شود. از نظر او این ساختمان هیچ هویت ملی‌ای نداشت.

او خواستار تخریب این هتل و ساخت تاسیسات جدید مدرنی به جای آن شد... به نظر می‌رسد سال ۲۰۲۲ در نهایت این هتل شناور توسط کیم جونگ اون تخریب شد.