هشدار پزشکان؛ پا در هر کفشی نکنید، قارچ‌ها در کمین‌اند!

زی‌سان: عفونت‌های قارچی پا ممکن است در کمین افرادی نیز باشد که به نظافت و بهداشت پا و کفش اهمیت می‌دهند، آن هم درجایی که شاید هرگز فکرش را نکرده‌اند: اتاق پرو و کفش‌فروشی‌ها.

به گزارش زی‌سان؛ افراد معمولا به بهداشت وسایل شخصی اهمیت می‌دهند، اما گاهی خطر در جایی است که کمتر به آن توجه می‌کنیم، مانند فروشگاه‌های لباس که پر است از وسایل و لباس‌های نو که به چشم بسیار تمیز می‌آیند.

کارشناسان درباره خطر‌های پوشیدن لباس‌های نو شسته‌نشده هشدار داده‌اند، اما درباره کفش‌های پوشیده‌نشده یا به‌ظاهر نو چطور؟

در اغلب فروشگاه‌هایی که پیراهن‌های بلند مجلسی یا لباس عروس عرضه می‌کنند، نمونه‌هایی برای مشتری‌ها فراهم شده است که لباس مورد نظرشان را با انواع کفش‌های پاشنه‌تخت یا پاشنه‌بلند بپوشند و بسنجند.

این کفش‌ها، که روزانه شاید ده‌ها نفر آن‌ها را به پا کنند، ممکن است منبع ابتلا به عفونت قارچ پا باشند.

قارچ پا، همان‌طور که از نامش پیداست، به عفونت‌های قارچی در پا‌ها اطلاق می‌شود. قارچ‌هایی که برای رشد به کراتین نیاز دارند ممکن است لایه‌های بیرونی پوست، مو، یا ناخن پا را آلوده کنند.

عفونت‌های قارچی پا فقط مخصوص ورزشکاران نیست

به گزارش مدیکال نیوز تودی، عفونت قارچی پا معمولا به «تینا پدیس» (Tinea Pedis) گفته می‌شود که با نام‌های «[عفونت]پای ورزشکار» یا کرم حلقوی پا نیز شناخته می‌شود و اغلب به عفونت پوستی پا یا انگشتان پا اشاره دارد. اگر فردی مبتلا به عفونت قارچی ناخن باشد، احتمالا آنیکومیکوزیس است که با عنوان تینا اونگویوم نیز شناخته می‌شود. ورزشکاران به‌علت به پا داشتن طولانی‌مدت کفش یکی از گروه‌های در خطرند، اما نام این بیماری نباید شما را به اشتباه بیندازد که گمان کنید خطر فقط در کمین ورزشکاران است.

عفونت در نواحی گوناگون پا رخ می‌دهد:

تینا پدیس به‌علت وجود قارچ‌های درماتوفیت ایجاد می‌شود و برای رشد به کراتین نیاز دارد. معمولا از بین انگشتان پا شروع می‌شود، و به‌ویژه در فضای بین انگشتان ۴ و ۵ پا دیده می‌شود.

تینا پدیس ممکن است به طرفین پا و کف پا نیز گسترش یابد. همچنین، ممکن است به پاشنه پا نیز سرایت کند. در برخی موارد، تینا پدیس همراه با عفونت قارچی کشاله ران، دست‌ها، ناخن‌ها، یا هر دو رخ است.

اونیکومیکوزیس، که بر اثر فعالیت ارگانیسم‌هایی مانند درماتوفیت‌ها و مخمر و کپک رخ می‌دهد، ممکن است یک ناخن پا یا انگشت یا چند ناخن را درگیر کند. معمولا، اونیکومیکوزیس ناخن بزرگ و ناخن کوچک پا را آلوده می‌کند.

کفش‌هایی که کل پا را می‌پوشانند، مانند پوتین‌های سنگین یا کفش‌های ورزشی، محیط بهتری برای رشد قارچ فراهم می‌کنند. اما در کل، هر کفشی که قابلیت تنفس را از پا بگیرد محیط مناسبی برای رشد باکتری و قارچ است.

علائم ابتلا به قارچ پا عبارت‌اند از:

- خارش، پوسته‌پوسته شدن بین انگشتان پا، که بیشتر در فضای بین انگشتان ۴ و ۵ است.

- پوسته‌پوسته شدن کف پا و کناره‌های پا

- تاول‌های کوچک یا متوسط در قسمت داخلی پا

- بوی نامطبوع

- ضخیم شدن پوست

- تغییر رنگ پوست؛ پوست سفید یا زرد یا سبز به نظر می‌رسد

- یک رگه سفید یا زرد در یک طرف ناخن

- پوسته‌پوسته شدن زیر ناخن

- لکه‌های سفید روی سطح ناخن

- آسیب دیدن یا خراب شدن ناخن

- شکاف برداشتن یا ضخیم شدن ناخن

پیشگیری

آکادمی پوست آمریکا (AAD) علاوه بر توصیه به پرهیز از استفاده اشتراکی از کفش با دیگران و شست‌وشوی روزانه پا، توصیه می‌کند تا حد امکان پا‌ها و انگشتان را خشک نگه داریم و جوراب‌هایی از جنس الیاف طبیعی بپوشیم.

در صورتی که ناچار باشیم کفش شخص دیگری را بپوشیم یا در اتاق پرو کفش نمونه فروشگاه را به پا کنیم، حتما یک جفت جوراب یدکی همراه داشته باشیم و در اولین فرصت ممکن، پا‌ها را با آب ولرم و صابون بشوییم و کامل خشک کنیم.

درمان خانگی عفونت قارچی پا

اگر یکی از علائم اولیه ابتلا به عفونت قارچی مشاهده شد، می‌توان درمان‌های خانگی شامل شستن منظم پوست اطراف ناخن و تمیز و خشک نگه داشتن پا‌ها را امتحان کرد. داروساز داروخانه نیز ممکن است دارو‌هایی را معرفی کند که تهیه آن‌ها نیاز به نسخه پزشک ندارد.

آکادمی پوست آمریکا می‌گوید که قرص‌های ضدقارچ در مقایسه با کرم‌های موضعی سرعت درمان بیشتری دارند و سریع‌تر عمل می‌کنند. طول دوره درمان بستگی به منشأ عفونت دارد و از چند هفته تا چند ماه متفاوت است.

اگر با درمان خانگی مشکل برطرف نشد، حتما به پزشک مراجعه کنید. سهل‌انگاری در درمان ممکن است عفونت را بدتر کند و پزشک چاره‌ای جز کشیدن و برداشتن ناخن نداشته باشد. کارشناسان سلامت توصیه می‌کنند هر تغییر ناگهانی در پوست و زخم‌هایی را که بهبود نمی‌یابند جدی بگیرید، به‌خصوص اگر به دیابت یا بیماری‌های دستگاه ایمنی مبتلا هستید.