روزنامه خراسان نوشت: برنامهریزی برای تولید انبوه یک شاسی بلند با مشخصات فنی و سیستم انتقال قدرت سمند فعلی، خبری است که در روزنامهها، شبکههای اجتماعی و سایتها مورد توجه قرار گرفته است. البته فعلاً اطلاعات دقیقی از شاسی بلند جدید ایران خودرو به نام «گنو» در دسترس نیست، اما گفته میشود مشخصات فنی و سیستم انتقال قدرت آن برگرفته از سمند فعلی خواهد بود.
سمند شاسی بلند، محصول جدید شرکت ایران خودرو بوده که میخواهد با راهی کردن آن به بازار، رقبای داخلی خود را به چالش بکشد. اما برای بعضی افراد این سوال پیش آمده که آیا ترکیب پلتفرم و بدنه یک خودروی شاسی بلند با سیستم فنی خودروی سمند، میتواند به تولید یک محصول باکیفیت و هیجانانگیز منجر شود؟
این سوالی است که بعد از توزیع این خودرو در بازار میتوان پاسخ دقیقتری به آن داد. با این حال و بهبهانه رونمایی از این خودرو علاوه بر آشنایی با سمند شاسیبلند و مشخصاتی از آن که در رسانهها منتشر شده، دراین مطلب از خودروهایی خواهیم گفت که ترکیبهای باورنکردنی از ۲ یا چند خودروی دیگر بودند.
یکی از داغترین خبرهای مربوط به حیطه ساخت خودروی نوین، پروژه ساخت خودروی سمند شاسی بلند یا همان GENO است. در آغازین روزهای منتشر شدن خبر این پروژه همه فکر میکردند که این تنها یک شایعه یا شوخی است، اما هم اکنون با توجه به منتشر شدن تصاویر و جزئیات کلی درباره خودروی سمند شاسی بلند میتوان گفت این خبر واقعیت دارد. طراحی این خودرو توسط مرتضی آلاد و به کمک فناوری نرمافزار تریدی مکس ۳ انجام شده است و به گفته او به دلیل این که شرکت ایرانخودرو در زمینه ساخت یک خودروی نوین و شاسی بلند برنامه خاصی نداشته است، طرح پروژه گنو میتواند کمکهای بسیاری در زمینه تولید ملی یک خودروی شاسی بلند محسوب شود.
در ۲۵ کیلومتری شهر بندرعباس کوهی به ارتفاع ۲۵۰۰ متر از سطح دریا خودنمایی میکند که نماد استواری و زیبایی شهر است. این کوه «گنو» نام دارد و نام سمند شاسی بلند از همین کوه برگرفته شده است.
درباره سمند شاسی بلند، گفته میشود پس از تکمیل پروژه پلتفرم و طراحی گنو، احتمالاً پیشرانه EFP ایران خودرو را روی این خودروی شاسی بلند مشاهده کنیم. این پیشرانه چهار سیلندر با حجم ۱.۷ لیتر حداکثر قدرتی برابر با ۱۷۰ اسببخار و ۲۴۰ نیوتنمتر تولید میکند. البته طبق اخباری که به تازگی از سمت شرکت ایران خودرو مبنیبر توسعه پیشرانههای سه سیلندر منتشر شده، احتمال دیگر، این است که پرقدرتترین نمونه این پیشرانه با فناوری TGDI، روی سمند شاسیبلند و سنگین وزن این شرکت قرار گیرد.
باید در نظر داشت که این محصول فعلاً در حد کانسپت و نمونه فرضی بوده و حتی پلتفرم آن مشخص نشده است؛ بنابراین طراحی پلتفرم و بدنه و داخل کابین سمند شاسی بلند، باتوجه به میزان زمانی که این شرکت برای دیگر محصولات تولیدی خود صرف کرده است، حداقل دو تا سه سال زمانبر خواهد بود. این شرکت نسبت به تصاویری که در فضای مجازی با نام سمند شاسی بلند منتشر شده واکنش نشان داده و اطلاع داد، رندر اولیه طرح ارائه شده در سال ۱۳۹۵ توسط شخصی به نام آلاد تهیه شده و این رندر بهروزرسانی شده است.
طراح «گنو» گفته که مبنای طراحی این خودرو با الگوبرداری از نمادهای طراحی فعلی ایران خودرو و درآمیختن با الگوهای نوین طراحی در حفظ برند و توسعه زبان طراحی ایران خودروست. ایده، ایجاد طرحی پیچیده و فضایی نبوده بلکه سعی شده طرحی عامه پسند، روان، با اصالت، زیبا و قابل تولید باشد و بتواند با شاسی بلندهای موجود هم رده خود در بازار مانند هیوندای سانتافه، تویوتا راو ۴، میتسوبیشی اوتلندر و ... رقابت کند.
استفاده از خطوط تیز و برنده و همزمان استفاده از سطوح یکپارچه میتواند مفهوم شاسی بلندی نیمه لوکس و عضلانی را در ذهن تداعی کند. ارتفاع کم خودرو، شیب تند سقف (به طوری که با رسیدن به انتهای خودرو ارتفاع سقف کم میشود)، کاپوت نسبتاً کشیده، جلو پنجره بزرگ، تعبیه ورودیهای بزرگ هوا در سپر جلوی خودرو، استفاده از چراغ دوم روی سپر جلو با فاصله کم در زیر چراغ اصلی، رینگهای ۱۹ اینچی با لاستیکهای پهن و چراغهای تمام الای دی در عقب و جلو، همگی طرحی اسپرت و به روز را به نمایش میگذارد.
خودروهای شاسی بلند نماد قدرتمند یک شرکت تولید کننده خودروست و درواقع تغییرات جاده و شرایط سخت و دشوار مسیر تقریبا در مقابل این سبک از خودروها هیچ معنایی ندارد. تا امروز اظهارنظر رسمی درباره قیمت و زمان ارائه این خودرو نشده است.
در ادامه عجیبترین خودروهایی که در ایران ساخته شدهاند را مرور میکنیم:
ظاهر پژو آردی همان پژو ۴۰۵ بود که با قیمت کمتر راهی بازار شد و انتظار میرفت که مورد استقبال مردم قرار بگیرد. اما در اصل این خودرو، پیکانی بود که با لباس پژو ۴۰۵ وارد بازار شد و به همین دلیل، قیمت ارزانی داشت. در اواخر دهه ۸۰، زمانی که پژو ۴۰۵ قیمتی برابر با ۱۰ تا ۱۱ میلیون داشت، پژو آردی صفر، زیر ۸ میلیون تومان خرید و فروش میشد. آن زمان، ۳ میلیون تومان مابه التفاوت برای یک خودرو، زیاد به حساب میآمد. با این حال، دلایل متعددی منجر به تولید پژو آردی شد، اما مهمترین آن، همانی بود که گفتیم؛ خودرویی ارزان با ظاهری زیبا! پژو آردی اولین بار در سال ۷۸ به بازار آمد. مدلی که از سال ۸۲ به بعد روانه بازار شد، اشکالات کمتری داشت و به لحاظ برخی امکانات، کاملتر از مدلهای قبلی بود. شرکت سازنده یعنی «ایران خودرو»، تغییراتی در این مدلها بهوجود آورد و آنها را بهینه کرد. از جمله تغییرات صورت گرفته در این مدل، مجهز کردن آن به سیستم موتور انژکتوری، فرمان هیدرولیک، کولر و ... بود. این خودرو دارای بدنه مربوط به سری اول پژو ۴۰۵ و پیشرانه (موتور) خودروی پیکان بود. پژو آردی با توجه به عقببودن دیفرانسیل و مخفف کلمه «Rear wheel drive»، پژو RD نام گرفت.
شرکت تولیدکننده پژو آردی که آن خودرو ترکیبی از پیکان و پژو ۴۰۵ بود، از سال ۱۳۸۵ به بعد برای جبران ضعف شتابگیری این خودرو، سیستم پیشرانه آن را بهینه کرد و مدل بهینه شده را «پژو روآ» نامید. پژو روآ با بدنه پژو ۴۰۵ و موتور ارتقا یافته پیکان به دست مشتریان رسید. جانشین آردی یعنی پژو روآ اگرچه ممکن است در ظاهر همان آردی به نظر آید، ولی از لحاظ فنی و موتوری تغییراتی در آن به وجود آمد. موتور این خودرو نسبت به آردی بهینه و در روآ ۱۴ اسب بخار و در روآ سال ۱۷ اسب بخار به آن افزوده شد. تفاوت ظاهری روآ با آردی استفاده از سپرهای مشکی در روآ بود. در ضمن، مهمترین نقاط قوت پژو روآ شامل کابین جادار و استحکام بدنه قابل قبول بود، اما انتقال بیش از حد صدای موتور و گیربکس به داخل اتاق و ناهماهنگی نسبی قدرت پیشرانه با وزن اتاق و ... هم از معایب آن به شمار میرفت.
اولین پیکانها در سال ۱۳۴۶ و با قیمت ۱۵ هزار تومان به فروش رسیدند که مورد استقبال مردم قرار گرفتند. دولوکس از مدلهای اولیه پیکان بود که تولید آن با سپر شمشیری و فرم بدنه کبریتی از سال ۱۳۴۶ آغاز شد. بدون شک میتوان گفت این نسخه یکی از زیباترین مدلهای پیکان بود. پیکان جوانان، استیشن، تاکسی و ... از دیگر انواع پیکان بود که راهی بازار شد. پیکان آن قدر خودروی محبوب و کاربردی بود که روی پلتفرمش نسخه وانت هم به تولید رسید تا پاسخگوی نیازهای مختلف باشد. پیکانوانت یکی از کاربردیترین مدلهای پیکان بود که برای جابه جایی بارهای سبک استفاده شد که تولید آن تا سال ۱۳۹۴ ادامه داشت و جای خود را به وانت آریسان داد.
پراید خودرویی است که سال ۱۳۷۲ شرکت سایپا آن را تولید کرد و به تدریج مدلهای مختلف آن از صندوقدار و هاچبک با اسامی مختلف مانند صبا، نسیم، پراید ۱۴۱، سایپا ۱۱۱ و سایپا ۱۳۲ راهی بازار شدند. بسیاری از مدلهای مختلف این مدل خودرو طی سالها به دلایل مختلف از رده خارج شد و دیگر تولید نشد. یکی از مدلهای پراید که روانه بازار مصرف شد، وانت پراید است که پراید وانت ۱۵۱ نام دارد. با تولید این خودروی کوچک گزینه فروش وانت پراید در شرکت خودروسازی سایپا در دسترس علاقهمندان قرار گرفت و کسانی که به دنبال خرید وانتی جمع و جور بودند این مدل خودرو را انتخاب کردند. این وانت ساخته شرکت سایپا که به منظور جایگزینی پیکان وانت تولید شد از خانواده پراید است و آن را با طراحی شبیه خودروهای پراید در خیابانهای شهرهای ایران مشاهده میکنیم و بیشتر برای حمل لوازم سبک استفاده میشود که قادر به حمل آنها باشد. سایپا ۱۵۱ سال ۱۳۹۳ شمسی تولید شد و موتوری ۴ سیلندر و ۸ سوپاپه دارد.
حجم موتور این وانت ۱۳۲۳ سی سی و حداکثر قدرت آن ۷۱ اسب بخار در ۵۲۵۰ دور در دقیقه و حداکثر گشتاور ۱۰۸ نیوتن متر در ۲۷۵۰ دور در دقیقه است. دنده آن ۵ سرعته دستی، فرمان آن هیدرولیک و همچنین شتاب این خودرو از صفر تا صد ۱۴.۵ ثانیه محاسبه شده است. صرف نظر از طراحی نه چندان جذاب این خودرو، از معایب آن میتوانیم به دیفرانسیل جلو بودن آن اشاره کنیم که کنترل آن را سختتر میکند. ضمن این که در اتاقک وانت پراید دو سرنشین جا داده میشوند و همین فضای کم موجب میشود ورود به اتاقک برای افرادی که جثه بزرگی دارند، سخت باشد.
ایران خودرو سال ۱۳۹۳، وانت دیگری را با نام «آریسان» معرفی و روانه بازار کرد. درواقع وانت آریسان جایگزین وانت پیکان شده بود. ظاهر این خودرو کاملا مشابه پژو پارس بوده و حتی کابین آن هم یادآور این محصول است. رودریها از پژو ۴۰۵ گرفته شده و فرمان آریسان هم کپی فرمان سمند است. موتور آریسان همان پیشرانه ۱.۷ لیتری دوگانهسوز موجود در وانت باردو است که موتور پژو روآ بوده است. مهمترین ویژگی منفی نسل اول آریسان، شاسی ضعیف آن بود. این ضعف در حدی بود که اگر بیش از حد بارگیری میشد، احتمالا شاسی خودرو میشکست و چند باری هم تصاویر آن در شبکههای اجتماعی پربازدید شد. البته این ضعف، بعدها و در نسل دوم این خودرو یعنی از سال ۱۴۰۱ برطرف شد؛ و خودروهایی که یک کمی باهم فرق دارند!
علاوه بر خودروهایی که در پرونده امروز به آنها اشاره کردیم، یک سری خودروها هم هستند که موتورهایشان از یک مدل بوده و فرق زیادی با هم ندارند، اما بر روی چندین پلتفرم و بدنه سوار شدهاند. مثلا موتور ۲۰۶ صندوقدار و رانا، هر دوی شان ۴ سیلندر و TU ۵ است و بدنهشان هم شباهت زیادی به هم دارد. همچنین تیبا یک نسخه اصلاح شده و ارتقا یافته از پلتفرم پراید است. پژوی سال، پژو پارس، پرشیا و ... تقریبا از یک موتور بهره میبرند. دنا هم مثل دیگر اعضای خانواده سمند از موتور EF ۷ بنزینی استفاده
میکند که نشاندهنده شباهت زیاد آنها از لحاظ فنی و موتوری به یکدیگر است. نسخه پلاس بیشتر این خودروها هم فقط چند آپشن مثل کروز، سانروف، کلیدهای کاربردی روی فرمان و ... دارد و تفاوت دیگری با مدل اصلی خودرو ندارد.