۱۰ ژنرال برتر و پیروز تاریخ از میان ۷۰۰۰ ژنرال و فرمانده با استناد به تحلیل‌های آماری
یک پژوهشگر داده به نام اتان آرشت تاریخ نظامی را با استفاده از تحلیل‌های آماری دقیق بررسی کرده است؛ او عملکرد بزرگترین فرماندهان نظامی تاریخ را مورد مطالعه قرار داد و توانایی آنها در پیروزی در نبرد‌ها را به صورت عددی و قابل مقایسه سنجید.
آرشت برای این کار تعداد پیروزی‌های هر ژنرال را با ژنرالی دیگر در همان شرایط و با همان منابع مقایسه کرد تا بتواند نقش مهارت تاکتیکی واقعی هر فرمانده را از شانس و شرایط بیرونی جدا کند.
محاسبات پشت این تحلیل پیچیده است، اما فهرست بهترین ژنرال‌ها کاملاً اعتمادپذیر است. با این حال، چند نکته مهم وجود دارد که باید در نظر گرفت.
اول این که این اطلاعات از کجا آمده‌اند؟ هرچند منابع کامل و بی‌نقص نیستند، آرشت داده‌های ویکی‌پدیا درباره ۳ هزار و ۵۸۰ نبرد و ۶ هزار و ۶۱۹ ژنرال را جمع‌آوری کرد. سپس فهرستی از فرماندهان کلیدی، تعداد نیرو‌ها و نتیجه جنگ تهیه کرد.
این امتیاز نشان می‌دهد یک ژنرال تا چه حد از یک فرمانده فرضی جایگزین بهتر عمل کرده و پیروزی را به دست آورده است.
WAR یا «امتیاز برتری پیروزی» (Wins Above Replacement) دقیقاً همین مفهوم را دارد: میزان توانایی یک ژنرال در کسب پیروزی نسبت به جایگزین فرضی در همان شرایط. هر چه این امتیاز بالاتر باشد، نشان‌دهنده مهارت تاکتیکی بیشتر و نقش مؤثرتر ژنرال در جنگ‌هاست.
برای هر جنگ، ژنرال یک امتیاز WAR وزن‌دهی شده دریافت می‌کند و شکست باعث امتیاز منفی می‌شود. برای مثال، در «نبرد بوردینو» که در سال ۱۸۱۲ میان ناپلئون بناپارت و ژنرال روسی، میخائیل کوتوزوف رخ داد، فرانسوی‌ها برتری عددی کمی نسبت به روس‌ها داشتند. طبق مدل آرشت، ناپلئون امتیاز WAR برابر ۰.۴۹ گرفت؛ این بدان معناست که اگر یک ژنرال جایگزین به جای او فرماندهی می‌کرد، هنوز حدود ۵۰٪ شانس پیروزی داشت. از طرف دیگر، کوتوزوف برای همان نبرد -۰.۴۹ دریافت کرد که نشان می‌دهد جایگزین او احتمال باخت کمی بیش از ۵۰٪ داشت.
به عبارت ساده‌تر، اعداد مثبت نشان‌دهنده عملکرد بهتر از جایگزین فرضی و اعداد منفی نشان‌دهنده عملکرد ضعیف‌تر هستند. بنابراین، امتیاز ناپلئون بالاتر و مؤثرتر بود و امتیاز کوتوزوف کمی منفی بود.
طبق همین مدل، هرچه یک فرمانده جنگ‌های بیشتری انجام داده و پیروز شود، فرصت بیشتری برای افزایش امتیاز دارد. تعداد کم نبرد هم به نفع او نیست.
در این مدل، برخی نتایج شگفتی‌آور بود، مانند شکست‌های آشکار ژنرال‌هایی مثل رابرت‌ای. لی و برخی فرماندهان دوران معاصر. برای ژنرال‌های مدرن مثل جورج اس. پاتون، امتیاز پایین‌تر به دلیل تعداد نسبتاً کم نبرد‌های فرماندهی‌شده است.
باید گفت که این تحلیل به استراتژی کلی ارتباطی ندارد و همه چیز صرفاً برای سرگرمی است. آرشت کمبود‌های مدل خود را هم پذیرفته و بررسی آنها توصیه می‌شود.
۱۰. اسکندر کبیر
اسکندر یک استراتژیست بزرگ بود، اما زندگی کوتاه او و شمار اندک جنگ‌هایش، داده‌های محدودی در اختیار مدل آماری قرار می‌دهد. با این حال، این شخصیت جهانگشا در رتبه بالاتری نسبت به رهبران دیگر با تعداد مشابه جنگ قرار گرفت، از جمله شگون توکوگاوا از ژاپن، مارشال اروین رومل و ژنرال کنفدراسیون جی.ای. بی استوارت.
میانگین WAR هر نبرد اسکندر بالاتر از همه دیگران در فهرست است. اما او فقط ۹ جنگ انجام داد. تعداد کم جنگ‌ها فرصت محدودتری برای جمع‌آوری امتیاز کلی به او داد، بنابراین در رتبه‌بندی نهایی در جایگاه دهم قرار گرفت.
۹. گئورگی ژوکوف
مارشال ژوکوف تنها یک جنگ بیشتر از اسکندر دارد و امتیاز کلی او به سختی از سردار مقدونی پیشی می‌گیرد. اما از نظر جایگاه روسی، شکست‌های کوتوزوف را جبران می‌کند. امتیاز ژوکوف بسیار بالاتر از ژنرال داگلاس مک‌آرتور و ژنرال‌های کنفدراسیون جوبال ارلی و جان بل هود است.
۸. فردریک کبیر
حکمرانی بیش از ۴۰ سال و فرماندهی در حدود ۱۴ جنگ در اروپا، رتبه ۸ را به این حاکم روشنفکر پروس داده است. میانگین WAR هر نبرد او کمتر از اسکندر بود، اما در کل تاکتیک‌دان بهتری بود.
۷. ژنرال یولیسیس اس. گرانت
عملکرد گرانت در فرماندهی نیرو‌های اتحادیه در ۱۶ نبرد، او را به رتبه هفتم رساند و همچنین به مقام ریاست جمهوری آمریکا. عملکرد او در میدان نبرد بسیار بهتر از هم‌عصرانش بود، در حالی که رقیب اصلی‌اش در جنگ داخلی، رابرت‌ای. لی، امتیاز منفی دارد.
۶. هانیبال بارکا
گفته می‌شود که هانیبال پس از دستگیری توسط سیپیویو افریکانوس، فرمانده رومی، نظام رتبه‌بندی شخصی خود را به او ارائه کرد. ارزیابی او چندان از واقعیت دور نبود: اسکندر کبیر و خودش در فهرست قرار داشتند و حتی امروز نیز که قرن‌ها گذشته، هر دو در جمع ده نفر اول این سیاهه هستند.
۵. خالد ابن ولید خالد
از یاران محمد پیامبر و یکی از توانمندترین فرماندهان لشکر مسلمانان، در ۱۴ جنگ شکست نخورد و نقش حیاتی در گسترش اسلام در خاورمیانه داشت. امتیاز او حتی از فردریک کبیر نیز بالاتر است.
۴. تاکدا شینگن
بودن در جمع برترین فرماندهان نظامی در دوران ژاپن فئودالی اهمیت زیادی داشت، زیرا تقریباً همه آنها نبوغ نظامی داشتند و برتری بر دیگری ممکن بود به چالش دوئل منجر شود. در ژاپن، «ببر کای» با ۱۸ جنگ در سیاهه فرماندهان برتر، چیرگی مطلق دارد.
۳. آرتور ولزلی
دوک اول ولینگتون دوک ولینگتون، دشمن قدیمی ناپلئون، فرماندهی ۱۸ جنگ را تجربه کرد و توانست ناپلئون را در میدان شکست دهد. امتیاز WAR او بسیار بالاتر از نزدیک‌ترین رقیبش، تاکدا شینگن است.
۲. قیصر روم
قیصر نسبت به شینگن یا ولینگتون تعداد جنگ‌های کمتری را فرماندهی کرد، اما امتیاز WAR او نشان‌دهنده ریسک‌پذیری و زیرکی بیشتر در تاکتیک‌های میدان نبرد است. با این حال، حتی سزار هم نتوانست میانگین WAR هر یک از جنگ‌های اسکندر را پشت سر بگذارد.
۱. ناپلئون بناپارت
رتبه اول به امپراتور ناپلئون تعلق دارد. او فاصله بسیار زیادی با منحنی توزیع نرمال داده‌های بیش از ۶ هزار ژنرال دارد و رقابتی نزدیک به او وجود ندارد. امتیاز WAR او بیش از ۱۶ است با ۴۳ جنگ، که تمامی رقبا را پشت سر می‌گذارد. هیچ شکی نیست: ناپلئون بزرگترین ژنرال تاکتیکی تاریخ است و آمار هم این موضوع را ثابت می‌کند.
منبع: یورونیوز
