یک پرنده عجیب ۲۰۰ میلیون ساله کشف شد

زی‌سان: کونوسور‌ها شبیه مارمولک‌ها بودند، اما بیشتر با اجداد کوروکودیل‌ها و دایناسور‌ها مرتبط بودند. آن‌ها حیوانات کوچکی بودند که به اندازه کف دست بودند.

به گزارش زی‌سان، این خزندگان دو گونه بودند؛ یک گونه با بال‌های بزرگ، دیگری با بال‌های کوتاه‌تر که از لایه‌ای از پوست که در امتداد دنده‌های کناری بدنشان کشیده شده ساخته شده که همین امر به آن‌ها اجازه می‌داد از درختی به درخت دیگر حرکت کنند. 

آن‌ها مانند مارمولک‌های پرنده جنوب شرقی آسیا، به احتمال زیاد روی زمین سرگردان بودند و در جستجوی حشرات از درختان بالا می‌رفتند. هنگامی که جهش می‌کردند، یا اگر حشره‌ای را می‌دیدند که در حال پرواز است، می‌توانستند در هوا بپرند و به راحتی در فاصله ۱۰ متر آن طرف‌تر فرود بیایند.

این کشف توسط «مایک کوثورن»، دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه بریستول انجام شد؛ دانشجویی که فسیل‌های خزندگان متعددی در معادن سنگ آهک را بررسی کرد؛ سنگ‌هایی که بزرگ‌ترین جزیره نیمه گرمسیری آن زمان یعنی جزیره «مِندیپ پالئو» را شکل داده بود. 

این مطالعه که در مجموعه مقالات انجمن زمین‌شناسان منتشر شد، همچنین حضور خزندگانی با دندان‌های پیچیده، واریودنس تریلوفوسور و آبزی Pachystropheus را ثبت کرد که احتمالاً کمی شبیه سمور‌های آبی امروزی زندگی می‌کردند و در آن زمان میگو و ماهی‌های کوچک می‌خوردند. 

«مایک کوثورن» در این راستا گفت: «همه این جانوران کوچک بودند. امیدوار بودم که چند استخوان دایناسور یا حتی دندان‌های جدا شده آن‌ها را پیدا کنم، اما در واقع هر چیزی به جز دایناسور‌ها را پیدا کردم. مجموعه‌هایی که من مطالعه کردم در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ جمع‌آوری شده بودند، یعنی زمانی که معادن هنوز فعال بودند و دیرینه‌شناسان می‌توانستند نمای صخره‌های تازه را ببینند و با معدنچیان صحبت کنند.

پروفسور «مایک بنتون» از دانشکده علوم زمین دانشگاه بریستول توضیح داد: «شناسایی استخوان‌های فسیلی که بیشتر آن‌ها در حالت جدا و پراکنده بودند و در قالب یک اسکلت کامل نبودند، کار بسیار زمان‌بری ست. با این حال، ما مواد و مصالح مقایسه‌ای زیادی داریم و «مایک کوثورن» توانست فک‌ها و استخوان‌های دیگر را با نمونه‌های کامل‌تر از سایر مکان‌های اطراف بریستول مقایسه کند. وی نشان داد که جزیره «مِندیپ پالئو»، از «فروم» در شرق تا «وستون سوپر ماری» (وستون کنونی) در غرب، نزدیک ۳۰ کیلومتر بود و محل زندگی خزندگان کوچک متنوعی بود که از گیاهان و حشرات تغذیه می‌کردند. مایک هیچ استخوان دایناسوری پیدا نکرد، اما به احتمال زیاد آن‌ها آنجا بوده‌اند، زیرا استخوان دایناسور‌ها را در مکان‌های دیگر هم سن به لحاظ زمین‌شناسی در اطراف بریستول پیدا کرده‌ایم». 

منطقه اطراف بریستول ۲۰۰ میلیون سال پیش در دوره تریاس متأخر مجمع الجزایر کوچکی بود که در یک دریای نیمه گرمسیری قرار داشت.

دکتر «دیوید وایتساید» از بریستول می‌گوید: «استخوان‌ها در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ توسط برخی از فسیل‌یاب‌های حرفه‌ای جمع‌آوری شد، از جمله «تام فرای»، یک مجموعه‌دار آماتور که برای دانشگاه بریستول کار می‌کرد که عموماً با دوچرخه به معادن می‌رفت و با کیسه‌هایی مملو از سنگ‌های حاوی فسیل باز می‌گشت. 

افراد دیگر این تیم محققین با استعدادی مانند والتر کوهن آلمانی که در جنگ جهانی دوم در بریتانیا زندانی بود و نیز «پاملا ال رابینسون» از دانشگاه کالج لندن بودند. آن‌ها نمونه‌های خود را به موزه تاریخ طبیعی لندن و مجموعه‌های زمین‌شناسی دانشگاه بریستول دادند».