امامعلی حبیبی؛ ببر مازندران و اولین مدال‌آور المپیک ایران درگذشت
دارنده مدال طلای المپیک و سه مدال طلای کشتی آزاد جهان که از یکی مفاخر ورزش ایران و عضو تالار مشاهیر اتحادیه جهانی کشتی بود، پس از مدت ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری به دیار باقی شتافت.
امامعلی حبیبی دارنده مدال طلای المپیک و ۳ مدال طلای کشتی آزاد جهان و عضو تالار مشاهیر اتحادیه جهانی کشتی که متولد ۵ خرداد ۱۳۱۰ بود امروز یکشنبه در سن ۹۴ سالگی دار فانی را وداع گفت.
امامعلی حبیبی، کشتی‌گیر نام‌آور کشتی آزاد، نخستین نشان طلای المپیک را برای ایران کسب کرد. او همچنین برنده سه عنوان قهرمانی جهان، یک طلای بازی‌های آسیایی و پنج قهرمانی ایران است و به مهارت بالا در فنونی چون «یک دست و یک پا» و «سر و ته یکی» شهرت داشت.
او به عنوان «سریعترین کشتی‌گیر جهان» شناخته می‌شد و به دلیل اجرای فنون قدرتمند، لقب «ببر مازندران» را به دست آورد.
حبیبی در سال ۲۰۱۲ در تالار مشاهیر فیلا معرفی شد و از سال ۲۰۱۰، یک جام بین‌المللی معتبر به نام او در مازندران برگزار می‌شود. حبیبی پس از دوران قهرمانی، مدتی به مربیگری پرداخت و سپس نماینده مردم بابل در مجلس شورای ملی شد.
افتخارات مهم امامعلی حبیبی:
المپیک ۱۹۵۶ ملبورن: مدال طلا در دستهٔ ۶۷ کیلوگرم.
رقابت‌های جهانی: سه عنوان قهرمانی در سال‌های ۱۹۵۹، ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲.
بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸: مدال طلا.
سرگذشت امامعلی حبیبی ببر مازندران
امامعلی حبیبی متولد ۱۳۱۰ در یکی از روستاهای شهر بابل متولد شد ورزش را با کشتی محلی لوچو آغاز کرد و سپس یادگیری فنون کشتی را درسال ۱۳۳۱ در پادگان گرگان آغاز و در شهر قائمشهر زیر نظر اسکندر علی‌آبادی آموزش خود را پیگیری کرد.
وی پس از قهرمانی در مسابقه‌های انتخابی مازندران در سال ۱۳۳۲ در رقابت‌های قهرمانی کشور شرکت کرد و عنوان چهارم وزن ۷۲کیلوگرم را بدست آورد. سال ۱۳۳۳ هم به مقام چهارم رسید ولی با قهرمانی در سال‌های ۱۳۳۵ و ۱۳۳۷ در تهران، ۱۳۳۸ در شیراز و ۱۳۳۹ در رشت قهرمان کشور شد و برای شرکت در اولین تورنمنت خارج از کشور خود عازم رقابت‌های بین‌المللی ترکیه شد.
بازی‌های المپیک ۱۹۵۶ ملبورن اوج درخشش ببر مازندران بود که علی‌رغم تب شدید مدال طلای این رویداد بزرگ را در وزن ۶۷ کیلوگرم بدست آورد.
امامعلی حبیبی در مسابقات جهانی تهران در سال ۱۹۵۹ دو تن از بزرگان کشتی دنیا بالاوادزه از شوروی سابق و اسماعیل اوغان از ترکیه را مجموعاً در کمتر از ۳ دقیقه ضربه فنی کرد.
در دوران حضور در عرصه کشتی به سریعترین کشتی‌گیر جهان معروف شد و در سال ۱۹۶۱ در رقابت‌های جهانی یوکوهاما بالاتر از موروزوف از شوروی و کانه‌کو از ژاپن برای دومین‌بار روی سکوی نخست جهان ایستاد، در این سال تیم کشتی ایران به مقام قهرمانی دست یافت.
حبیبی با کسب مدال طلای رقابت‌های جهانی ۱۹۶۲ تولید و برای همیشه از دنیای دایره طلایی خداحافظی کرد.
وی علاوه بر ۴ طلای جهان و المپیک موفق به کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو شد.
حبیبی پس از پایان دوره قهرمانی مدتی به مربیگری پرداخت ولی پس از آن وارد عالم سیاست شد و در دوره‌ای هم به عنوان نماینده مردم بابل در مجلس شورای ملی حضور داشت.
امامعلی حبیبی قهرمانی است که در کوتاهترین زمان قهرمانان بزرگی همچون بالاوادزه را با فنون یک‌دست و یک‌پا و سرته یکی به زمین می‌زد و پس از گذشت ۵۰ سال هنوز کشتی‌گیری نتوانسته با آن سرعت و تبهر فنون زیبای کشتی را به نمایش بگذارد.
بلور و اریکان از مربیان وی در تیم ملی بودند و وی با کشتی‌گیرانی نظیر جهان پهلوان غلامرضا تختی و محمدعلی صنعتکاران و محمد ابراهیم سیف‌پور، منصور مهدی زاده، حمید توکل، رضا قلیچ‌خانی و برادران ملاقاسمی هم دوره بوده است.
کسب لوح مشاهیر فیلا در رقابت‌های جهانی ۲۰۰۷ باکو از دیگر افتخارات این کشتی‌گیر مازندرانی است.
