شیوع ویروس چیکونگونیا؛ شیوع ویروسی مرگبار در چین که از درد انسان را خم می‌کند!
شیوع ویروس چیکونگونیا در چین باعث شده است که مقامات بهداشتی آمریکا دوباره راهنمایی‌های خود برای مسافران را بررسی کنند.
به گزارش تجارت نیوز، چیکونگونیا از طریق گزش پشه‌های آلوده آئدس آلبوپیکتوس (معروف به پشه ببر آسیایی یا پشه جنگلی روززی) منتقل می‌شود؛ همان پشه‌هایی که بیماری تب دنگی را هم منتقل می‌کنند. پشه آئدس مصری که عامل انتقال دنگی، تب زرد و زیکا نیز هست، می‌تواند ناقل این ویروس باشد.
در روز‌های ابتدایی پس از ابتلا، میزان ویروس در خون فرد به اندازه‌ای بالاست که اگر پشه‌ای او را نیش بزند، می‌تواند آلوده شود و بیماری را منتقل کند. احتمال انتقال از طریق خون آلوده (مانند انتقال خون یا نمونه‌گیری آزمایشگاهی) هم وجود دارد. موارد نادری از انتقال ویروس به جنین یا نوزاد هنگام تولد نیز گزارش شده، اما انتقال از طریق شیر مادر مشاهده نشده است.
همه مبتلایان دچار علائم نمی‌شوند، اما در صورت بروز علائم، آنها معمولاً ۴ تا ۸ روز بعد از آلودگی ظاهر می‌شوند.
مهم‌ترین علائم این بیماری عبارت‌اند از:
تب ناگهانی
درد شدید مفاصل که می‌تواند ماه‌ها یا حتی سال‌ها ادامه پیدا کند.
واژه «چیکونگونیا» از یک زبان بومی آفریقایی آمده و به معنای «خمیده راه رفتن» است که به دلیل شدت درد مفاصل در بیماران به کار می‌رود.
سایر علائم شامل درد عضلانی، سردرد و خستگی است که ممکن است با بیماری‌های دیگر مانند دنگی اشتباه گرفته شود. اکثر بیماران بهبود کامل پیدا می‌کنند، اما در موارد نادر ممکن است آسیب اندام‌ها، مرگ یا عوارض عصبی مانند التهاب مغز رخ دهد.
درمان اختصاصی برای چیکونگونیا وجود ندارد و مراقبت‌ها بر کاهش علائم متمرکز است. بهترین راه، پیشگیری از گزش پشه است:
پوشیدن لباس‌هایی که پوست را تا حد ممکن بپوشاند
استفاده از توری روی در و پنجره
استفاده از مواد دافع حشرات
دو واکسن تأیید شده وجود دارد: واکسن زنده ضعیف‌شده IXCHIQ و واکسن ذره‌مانند ویروسی VIMKUNYA که در آمریکا عرضه می‌شوند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که مسئولان بهداشتی آمریکا احتمال صدور هشدار مسافرتی برای چین را به دلیل شیوع در استان گوانگ‌دونگ بررسی می‌کنند. تنها در شهر فوشان بیش از ۵۰۰۰ مورد از این بیماری ثبت شده و سطح واکنش اضطراری به درجه ۳ (از ۴ درجه) افزایش یافته است.
مقامات محلی می‌گویند بیشتر بیماران موارد خفیف داشته‌اند، اما تعداد زیاد مبتلایان توجه سازمان‌های بهداشتی جهانی را جلب کرده است. با این حال هنوز نام چین در فهرست رسمی مناطق شیوع یا خطر بالا دیده نمی‌شود.
یک مطالعه اخیر در چین نشان داده که با تغییرات اقلیمی، مناطق پرخطر این ویروس احتمالاً به سمت شمال گسترش پیدا خواهند کرد و استان‌هایی خارج از گوانگ‌دونگ نیز ممکن است با این تهدید بهداشتی مواجه شوند.
