زیسان: مراسم تنفیذ حکم مسعود پزشکیان رئیسجمهور منتخب، ۷ مرداد ماه و مراسم تحلیف چهاردهمین دوره ریاست جمهوری دو روز بعد در ۹ مرداد ماه صورت میگیرد، اما این روزها بازار شایعات درباره ترکیب کابینه دولت جدید داغ داست.
به گزارش «زیسان»، گمانهزنیها درباره ترکیب کابینه جدید در شرایطی است که مسعود پزشکیان شورای راهبری دوره انتقال دولت چهاردهم تشکیل داده و ریاست این مجموعه را که متشکل از ۶ کارگروه است، به محمد جواد ظریف سپرده است. این شورا در نهایت گزینههای پیشنهادی را به رئیس جمهور منتخب اعلام میکند و پزشکیان با انتخاب خود افراد شایسته را برای گرفتن رای اعتماد به مجلس معرفی میکند.
کارگروههای تحت مدیریت محمد جواد ظریف در شورای راهبری دوره انتقال دولت چهاردهم حدودا ۲۰ روز فرصت دارند که گزینهها را به پزشکیان معرفی کنند. احتمالا در صورت آمادگی مجلس قبل از ۱۵ مرداد نخستین جلسه بررسی صلاحیتهای وزرای پیشنهاد برگزار شود. با وجود این که هنوز هیچ لیست قطعی و مورد تاییدی درباره کابینه دولت پزشکیان وجود ندارد در ادامه گزارش حاضر به بررسی آخرین گمانهزنیها پرداخته میشود.
در همان ساعات ابتدایی سایتها، کانالها و شبکههای مجازی لیستهایی ادعایی درباره کابینه دولت چهاردهم ارائه کردند که در ذیل دو نمونه از آنها را مشاهده میکنید.
لیست ادعایی نخست
لیست ادعایی دوم
با نگاهی به این لیستها به وضوح میتوان به عدم صحت و درستی آنها پی برد. چرا که در حداقلیترین شرایط محمد جواد ظریف و محمد جواد آذری جهرمی با صراحت اعلام کردهاند که هیچ منصب و پستی را در دولت جدی نخواهند پذیرفت. ظریف این موضوع را در نشست با شست اعضای مجمع کارآفرینان ایران مطرح کرده بود که در دولت مسئولیتی نمیخواهم و برای پست و مقام نیامدهام، حتی پست معاون اولی را به خاطر پست و مقامش حاضر نیستم بپذیرم.
در تصمیمی مشابه نیز آذری جهرمی با انتشار یادداشتی در کانال تلگرمیاش نوشت: «سمتی در کابینه جدید نخواهد گرفت. چهرههای تکراری برای مردم ملالت آورند. باید تمرکز کنم بر اتمام پایان نامه نیمه تمامم و ادامه تحصیل در مقطع دکترا، این برنامه قبلی من برای زندگی بود که همان را پیگیری خواهم کرد.»
همین دو تصمیم مهم از سوی دو شخصی که بیشترین نقش را در پیروزی مسعود پزشکیان در انتخابات داشتند، معادلات را به کلی دگرگون کرد و بیاعتباری بسیاری از لیستهای ارائه شده را اثبات کرد.
بر اساس آنچه خبرگزاریها و رسانههای خبری مختلف مدعی شدهاند تا کنون «محسن حاجی میرزایی» برای تصدی مسئولیت دفتر رئیس جمهور، «سید حسین هاشمی» برای تصدی معاونت امور مجلس و «علی طیب نیا» برای تصدی معاونت اقتصادی ریاست جمهوری و ریاست شورای هماهنگی اقتصادی دولت معرفی شده و حکم آنها توسط رئیس جمهور صادر خواهد شد. این مجموعه اسامی، سمتهای انتصابی رئیسجمهور هستند که مجلس نمیتواند در آن دخل و تصرفی داشته باشد؛ بنابراین تا حدودی این اسامی صحیح به نظر میرسند.
اخیرا نیز برخی رسانهها لیستی ۸ نفره را از کابینه پزشکیان برای برخی وزارتخانهها ارائه کردهاند. در این لیست مدعی شدهاند که که نام «عباس عراقچی» برای معرفی به عنوان وزیر پیشنهادی امور خارجه، «مهدی کرباسیان» برای معرفی به عنوان وزیر پیشنهادی صنعت، معدن و تجارت، «محمد جعفر کبیری» به عنوان وزیر پیشنهادی تعاون، کار و رفاه اجتماعی، «جعفر ربیعی» به عنوان وزیر پیشنهادی نفت و یک نفر از بین «امیر حبیب الله سیاری» یا «امیر عزیز نصیرزاده» به عنوان وزیر پیشنهادی دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، مطرح و نهایی شده است.
البته در مورد آخر یعنی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح کسب نظر ستاد کل نیروهای مسلح حایز اهمیت است که مقرر شده بعد از مشورت با ستاد، در نهایت تکلیف گزینه این وزارتخانه مشخص شود. ضمن اینکه بررسیها برای نهایی کردن سایر گزینههای مورد نظر دولت در دیگر وزارتخانهها از سوی شورای راهبردی (کارشناسان ۶ گانه) ادامه دارد.
با وجود واقعیتبینانه بودن این اسامی نکته مهم این است که صحت و سقم این ترکیب به هیچ عنوان از سوی هیچ یک از نزدیکان رئیسجمهور نیز مورد تایید قرار نگرفته است. به نظر میرسد تنها یک نام را تا حدودی میتوان مورد تایید قرار داد که آن هم کسی نیست جز سید عباس عراقچی برای پست وزارت امور خارجه.
در میانه جنجالها و گمانهزنیهای بیشمار درباره ترکیب کابینه این روزها مطالبه گماشتن شخصیتی محبوب و مردمی همچون رسول خادم برای وزارت ورزش نیز مطرح شده است.
در این زمینه، روزنامه شرق مینویسد: پیش از مسجلشدن عنوان ریاستجمهوری مسعود پزشکیان، اسامی مختلفی بهعنوان گزینه وزارت ورزش معرفی شدهاند؛ خاصه آنکه در ستاد انتخاباتی او چند چهره مهم که پیشتر سابقه فعالیت سطح بالا در حوزه ورزش را داشتهاند، دیده میشود. مثلا رضا صالحیامیری یا مسعود سلطانیفر که یکی تا پای وزارت پیش رفت و دیگری هم وزیر شد. با وجود چنین اسامی و مدیرانی که قبلا هم در این زمینه فعالیت کردهاند، سخت است بتوان سراغ چهرههای نوینی رفت؛ ولی اگر قرار باشد دولت پزشکیان با سایر دولتها تفاوتی اساسی داشته باشد، نیاز به «هوای تازه» دارد.
اگر قرار باشد دولت پزشکیان گامی رو به جلو بردارد، به نظر میرسد معرفی چهرههای کاریزماتیک و مردمی، اجتناب ناپذیر است. دقیقا به همین دلیل است که این روزها چند اسم مهم بهعنوان گزینه وزارت ورزش معرفی میشوند که در رأس آنها میتوان به علی دایی و رسول خادم اشاره کرد. درباره علی دایی تقریبا شرایط مشخص است؛ او بنا بر وصیتنامه پدرش، وعده داده هرگز وارد سیاست نشود ولی درباره شخصی مثل رسول خادم کاملا متفاوتتر از دایی است.
رسول، ورزشکاری برآمده از دل مردم است. او یک مدال طلای المپیک دارد که در کشتی تاریخساز است. منهای این دو مورد، به لحاظ مدیریت ورزشی هم پرسابقه است؛ هدایت تیم ملی کشتی آزاد ایران از یک سو و ریاست این فدراسیون کشتی از سوی دیگر، او را آشنا با فضای مدیریت ورزش کرده است. تازه اینها منهای پستهای ریز و درشتی است که در عرصه مدیریت در بدنه کمیته ملی المپیک داشته است.