(ویدئو) مسعود اسکویی «مرد صدا مخملی» ایران که بود؟

زی‌سان: مسعود اسکویی پیشکسوت رسانه‌های ورزشی که به دلیل شکستگی ناحیه لگن و پا فروردین در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان لاله  بستری شده بود، امروز چهارشنبه (۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳) درگذشت.

به‌گزارش «زی‌سان»، مرحوم اسکویی که به واسطه صدای خاصش شهره زیادی داشت، سال‌ها به عنوان گوینده، مجری، گزارشگر و کارشناس در رسانه‌ها و برنامه‌های ورزشی فعالیت داشت.

مسعود اسکویی متولد سال ۱۳۱۸ بودو سابقه حدودا ۵۷ سال گزارشگری و فعالیت در رادیو و تلویزیون را دارد.

اسکویی از سال ۱۳۴۵ به نام گویندۀ اخبار ورزشی با تلویزیون ملی ایران شروع به کار کرد. او با گزارش بازی دوستانه فوتبال بین تیم‌های پرسپولیس و کویت (در کویت، ۱۳۵۰) وارد عرصه گزارشگری شد.

او در گفت‌وگویی چگونگی نحوه ورود به رادیو را این‌گو بازگو می‌کند: ۹ آذر ۴۵ استخدام تلویزیون شدم. تلویزیون هم اول فروردین ۴۶ تازه راه‌اندازی شد. حین کار به مدت سه سال آقای پیمان که خدا رحمتش کند برای ما کلاس گذاشت. این کلاس‌ها شامل زبان انگلیسی و فرانسه، ادبیات فارسی و کار‌های گویندگی و گزارشگری بود. سه سال سر کلاس رفتیم.

تمام گوینده‌ها اعم از خانم و آقا در این کلاس شرکت کردیم. بعد از سه سال من را به گروه ورزش فرستادند و قرار شد ما را به خارج از کشور بفرستند تا دوره ببینیم. یک سال را در تلویزیون ZDF آلمان گذراندم. در این مدت دوره تهیه‌کنندگی برنامه ورزشی را گذراندم.

قبل از هر کاری درانستیتوی گوته، زبان آلمانی خواندیم و بعد آلمان رفتیم و به اتفاق محمد بزرگ‌نیا– کارگردان کشتی آنجلیکا- دوره دیدیم. این دوره‌ها شامل همه چیز بود. خصوصا اینکه آن روز‌ها تلویزیون تازه رنگی شده بود و خیلی مهم بود که مقابل دوربین چه چیزی بپوشیم. به ما آموزش دادند که موقع خبرخوانی چه لباسی باید پوشید و موقع تهیه گزارش چه لباسی.  

ببینید! صدای همه خوب است و شما را اذیت نمی‌کند، اما کسی که گوینده می‌شود صدایش یک کمی از دیگران بهتر است. زمانی که ۱۵ ساله بودم و در دبیرستان البرز درس می‌خواندم احساس می‌کردم که صدایم بهتر از دیگران است. انشای بچه‌ها را می‌گرفتم و می‌خواندم. معمولا بچه‌ها سخت‌شان است انشای‌شان را بخوانند. بعد از آن، اولین کار گویندگی‌ام در زمان سربازی بود. در اصفهان موقعی که می‌خواستیم سر دوشی بگیریم. ۱۰ نفر را انتخاب کردند و بین ۱۰ نفر من برای گویندگی انتخاب شدم. همان موقع این مراسم از رادیو اصفهان به‌صورت مستقیم پخش می‌شد.

اولین بار بود صدایم از رادیو پخش شد که البته خودم نشنیدم (dot) اولین بار صدایم را از خود تلویزیون شنیدم. هنوز جلوی دوربین نرفته بودم (dot) آقای گرگین پلاتو می‌گفت و ما روی تصویر خبر می‌خواندیم. براساس صداهای‌مان فیلم‌ها را پخش می‌کردند. فیلم‌های جنگی و ورزشی را به من می‌دادند. تقریبا حدود ۲۵ فیلم در نیم ساعت خبر پخش می‌شد. می‌دانید که تمام دنیا اخبارش زنده است و اصولا خبر نمی‌تواند ضبط شده باشد. تصور کنید اگر تپق می‌زدم چه اتفاقی می‌افتاد! یکبار ۵ دقیقه و ۳۰ ثانیه پشت سر هم خبر جنگ ویتنام را خواندم و آقای پیمان به من گفت: باریکلا! خدا رحمت کند ایشان را اگر کسی خیلی کارش درست بود آقای پیمان به او باریکلا می‌گفت. ببینید!

یک باریکلا گفتن چقدر ارزش داشت. این قدر کار برایم اهمیت داشت که ۶ یا ۷ مرتبه مطلبم را قبل از پخش می‌خواندم تا موقع پخش زنده کوچک‌ترین تپقی نزنم (dot) هر کلمه فارسی را که غلط می‌خواندیم ۱۰ تومان و هر کلمه خارجی را که غلط می‌خواندیم پنج تومان از حقوق‌مان کم می‌کردند. یک بار از بوفه همین رادیوی خودمان چیزی خریدم و یک ۵۰۰۰ تومانی به فروشنده دادم.

باقی پولم ۱۵۰۰ تومان شد که به‌صورت مچاله به من داد. به فروشنده گفتم؛ با این ۱۵۰۰ تومان چه چیزی می‌شود خرید؟ گفت شما چه چیزی می‌خواهی؟ به او که نامش سعید بود گفتم شما چی چیزی می‌دهی؟ گفت یک بستنی و آدامس. گفتم؛ سعید! این ۱۵۰۰ تومان را می‌بینی؟ با این رقم در سال ۱۳۴۵ به استخدام تلویزیون درآمدم!

تا پایان سال ۴۵ صبح‌ها می‌رفتم بانک و بعد از ظهر‌ها تلویزیون. در تلویزیون، می‌نشستم و اخبار را در یک اتاق می‌خواندم و همه را یادداشت می‌کردم و از آقای گرگین می‌پرسیدم. بعد‌ها که تلویزیون در شهرستان‌ها افتتاح شد کارمان این بود که به شهرستان‌ها برویم و آموزش بدهیم. ماموریت پیدا کردم که به شیراز بروم. از سال ۴۸ تا ۵۰ شیراز بودم. آنجا هم مسئولیت خبر تلویزیون را داشتم و هم گویندگی می‌کردم. سه سال و نیمه لیسانسم را گرفتم و همه خانواده خوشحال شدند. آن زمان خیلی خوشحال بودند که با ۱۵۰۰ تومان حقوق استخدام شده بودم؛ چون حقوق یک کارمند دیپلمه ۴۳۰ تومان بود.

 ۲۹ فروردین ۴۵ ازدواج کردم و آذر همان سال استخدام تلویزیون شدم این دو واقعه مهم در سال ۴۵ برایم اتفاق افتاد. درست ۵۰ سال از آن زمان می‌گذرد. پدرم می‌گفت؛ مبادا دنبال آواز خواندن بروی. گفتم؛ نه! پدر من به‌عنوان گوینده خبر استخدام شدم. چون می‌دید که دائم در خانه روزنامه‌ها را بلند بلندمی‌خوانم. به اخبار خیلی علاقه‌مند بودم و تمام اخبار رادیو و تلویزیون را گوش می‌دادم.

تخصص مسعود اسکویی در رشته‌های تنیس، والیبال، اسب‌دوانی، و اتومبیل‌رانی بود. او دوره تخصصی گزارشگری را در کشور‌های اروپایی از جمله انگلیس و آلمان گذرانده بود و در سال ۱۳۷۱ نیز در کلاس تخصصی گزارشگری فینگلی، مدرس استرالیایی، شرکت کرد.

اسکویی طی ۳۸ سال فعالیت رادیو تلویزیونی در برنامه‌هایی گوناگون به نام تهیه‌کننده، تولیدکننده، کارگردان و مجری حضور داشته که ازجمله آنها «جهان ورزش» و «گزارش ورزشی از شبکه دو»، در تلویزیون و «صدای ورزش»، و «عصر جمعه با رادیو» در رادیو بوده است. از ۱۳۷۸ مدیر روابط عمومی شبکه ورزش رادیو بوده است.

در پایان نیز ویدئویی از حضور این مجری محبوب رادیو در برنامه ۹۰ را مشاهده می‌کنید: