دو روش رضا شاه برای مواجهه با مخالفان؛ یا می‌میرید یا در زندان می‌پوسید!

زی‌سان: رضا شاه در طول دوران زمامداری خود (۱۳۰۴ تا ۱۳۲۰) تعدادی زیادی از نزدیکان خود اعم از نظامیان و سیاست‌مداران را حذف کرد. او دو روش اساسی برای تسویه حساب با مغضوبان خود داشت؛ یا آن‌ها را به قتل می‌رساند یا در قالب زندان آن‌ها را زمین‌گیری می‌کرد. 

بر اساس آن‌چه دکتر باقر عاقلی در کتاب «تیمورتاش در صحنه سیاست ایران» عنوان می‌کند، رضا شاه به غایت خسیس و صرفه‌جو بوده و به شدت از زن، مشروبات الکلی و قمار بیزار بوده است. در کنار این صفات مثبت او به شدت در مواجهه با کسانی که آن‌ها را خائن به خود و نظام پادشاهی پهلوی می‌دید با قساوت و سنگ‌دلی برخورد می‌کرد.

آنطور که باقر عاقلی نوشته است رضاخان هیچ‌گونه عاطفه‌ای نداشت و در صورت احساس تهدید یا پی‌بردن به فساد و خیانت یک مسئول با جدیت برخورد می‌کرد. 

(ویدئو) تنها فیلم با صدای رضا شاه پهلوی بعد از ۹۰ سال؛ صدای واقعی رضاخان را بشنوید!

رضا شاه در دو مورد حساسیت خاص داشت. حساسیت اول سوء قصد به حیات شاه و افراد خانواده اش بود. حساسیت دوم سوء قصد به زوال پادشاهی او بود. کسانی‌که صاحب چنین نیاتی بودند بدون هیچ‌گونه تردید جان خود را از دست میدادند لازم نبود برای اثبات چنین نیتی دلائل متفن و اطلاعات صحیح در دست رضا شاه باشد بلکه استنباط درباره چنین نظر و خواسته‌ای موجبات معدوم نمودن آن شخص بود. نمونه بارز این افراد: عبدالحسین تیمورتاش، سرهنگ محمود، پولادین سید حسن مدرس، سردار اسعد بختیاری، نصرت الدوله فیروز و جمع کثیری از سران ایل بختیاری و قشقائی و بویراحمدی و ... بود. 

تصویری دیده نشده از خوش آمدگویی روزنامه ترکیه به رضا شاه پهلوی

مجازات کسانی که سوء استفاده مالی نموده یا پشت سر شاه مطالبی گفته و انتقاد نموده بودند شامل این دسته نشده حبس و زندان و تبعید و تحت نظر قرار گرفتن درباره آن‌ها اعمال می‌شد، چون عدل الملک دادگر، زین العابدین رهنما، فرج الله بهرامی (دبیر اعظم)، علی دشتی، حاج رضا رفیع، حاج اسمعیل، عراقی، عمادالسلطنه فاطمی و امثالهم.