زیسان: دنای اقتصاد نوشت: طی سالهای گذشته خودروساز داخلی تامینکننده اصلی اتوبوسهای شهری بوده است. این در شرایطی است که حالا شهرداری تهران با ادعای «بیکیفیتی» و «گران بودن» داخلیها، در بدعتی خواستار واردات مستقیم اتوبوسهای چینی است. شهرداری مدعی است که قیمت اتوبوسهای برقی چینی ۵میلیارد تومان ارزانتر از اتوبوسهای برقی داخلی است. این اظهارات در شرایطی است که وضعیت خدمات پس از فروش و تامین قطعات اتوبوسهای چینی محل سوال است.
این روزنامه افزوده است: شهرداری تهران مدعی است که با خرید اتوبوس از چینیها به جای خودروسازان داخلی ۱۵هزار میلیارد تومان از منابع شهرداری را ذخیره میکند. در مقابل خرید اتوبوس از خودروسازان داخلی میتواند به ایجاد اشتغال و بازگشت ارزش افزوده به کشور کمک کند. اما کدامیک از این راهها که یکی از طریق هزینهها ورود میکند و دیگری بر افزایش درآمد تکیه دارد، در نهایت بیشتر منافع ملی کشور را تامین میکند؟
دنیای اقتصاد تاکید کرده است: پیش از پاسخ به این پرسش لازم است اشاره کنیم که احتمالا کل ماجرا مربوط به منافع ملی نیست، بلکه منافع گروههایی نیز در این میان وجود دارد. واردات یا مونتاژ اتوبوسهای چینی از طرف هر گروهی که انجام بگیرد قطعا منافعی برای آن به همراه دارد و ادعای غلطی نیست اگر بگوییم این منافع نیز در درگیریهای شکلگرفته و بهخصوص رسانهای شدن آن بیتاثیر نبوده است.