پژوهشهایی که روی پرندگان انجام شده نشان میدهد که هر یک از گونههای پرندگان برای برقراری ارتباط سیستمی پیچیده و منحصربهفرد دارند که در طول میلیونها سال تکامل یافته است. آنها از راه آواز، صدا یا رفتار و زبان بدن با هم یا حتی با گونههای دیگر جانوران ارتباط برقرار میکنند که هدف اصلی آنها از این کار جفتیابی است.
به گزارش رازبقا؛ براساس تحقیقی که این هفته در The Royal Society منتشر شد، هرچند بیشتر گونههای پرندگان فقط یک جفت اختیار میکنند، مرغ عشق تا آخر عمر کنار یک جفت خاص باقی نمیماند. اگر پرندهای پیش از پایان فصل تولیدمثل شریک خود با پرنده دیگری جفتگیری کند، طلاق رخ میدهد.
پژوهشگران چین و آلمان در مقالهای که در مجموعه مقالات انجمن سلطنتی بریتانیا (Proceeding of the Royal Science B) منتشر شد، توضیح دادند که با بررسی دادههایی از ۲۳۲ گونه پرنده مهاجر دریافتهاند دو عامل در این امر تاثیرگذارند: بیبندوباری جنس نر و فاصله مهاجرت.
نشریه ساینس با اشاره به این مطالعه مینویسد که نویسندگان این مطالعه دریافتند گاهی اوقات به نفع پرنده نر است که با چند پرنده ماده رابطه برقرار کند و ژنهایش را به هر تعداد که میتواند به جوجههایش منتقل کند. آنها میگویند که این موضوع درباره مادهها صدق نمیکند، چون احتمالا مادهها به دلیل ارزش بالای تولید تخم، کیفیت را به کمیت ترجیح میدهند.
بعد مسافت مهاجرت نیز این احتمال را افزایش میدهد که پرندگان بعد از رسیدن به محل تولیدمثل در یافتن شریک زندگی با مشکل مواجه شوند. به گزارش نشریه گاردین، بسیاری از پرندگان به منظور تولیدمثل موفق در طول فصل جفتگیری به دنبال جفت موقت میگردند.
به نوشته این نشریه، در فرایند مهاجرت ممکن است جفتها همزمان به مقصد نرسند. این امر موقعیتی را پدید میآورد که در آن پرنده نر سراغ جفتگیری با شریک دیگری برود و همین منجر به طلاق شود.