کدام مناطق تهران دزد ندارد؟
روزنامه اینترنتی فراز نوشت: امنیت و آرامش دو معیار مهم برای مقایسه بین محله‌ها و مناطق مختلف در شهر‌های بزرگ و کوچک در تمام دنیا هستند. در شهر‌ها و کشور‌هایی که شرایط اقتصادی و اجتماعی پایدار است، این مسئله تاثیر به‌سزایی روی قیمت خانه و زمین دارد.
در تهران و سایر شهر‌های کشور هم تا چند سال پیش تمیزی، خیابان‌ها و کوچه‌هایی با ساختار درست شهری، دسترسی‌های محلی و همین‌طور امنیت و آرامش منطقه و محله یکی از معیار‌های مهم خریداران خانه و آپارتمان و حتی مستاجران برای انتخاب محل زندگی بود. برای بعضی امنیت بر همه چیز اولویت داشت و معیار اول انتخاب‌شان بود و طبیعتا باعث تفاوت قیمت خانه و زمین در مناطق مختلف هم می‌شد.
نگاهی به خبر‌های سرقت، کیف‌قاپی و موبایل‌قاپی، خفت‌گیری و دزدی از منازل نشان می‌دهد این جرائم در سطح شهر تهران گسترده شده‌اند و به‌سختی می‌توان محله‌ای را پیدا کرد که چنین اتفاقی در آن رخ نداده باشد. از خیابان شلوغ جمهوری و انقلاب تا کوچه‌ها و خیابان‌های خلوت سعادت‌آباد، از میدان تجریش تا نیاوران، کوچه و خیابان‌های تهرانپارس، نظام‌آباد و سبلان، راه‌آهن و شوش، پاسگاه نعمت‌آباد و شهرک ولیعصر... هیچ استثنایی وجود ندارد، دزد‌ها همه جا هستند و در هر منطقه‌ای به شیوه‌ای خفت‌گیری می‌کنند یا کیف و موبایل شهروندان را می‌قاپند.
تفاوت اصلی در میزان و تعداد سرقت‌هاست که آن هم لزوما به شمال یا جنوب شهر بودن مرتبط نیست.
یک متر زمین بخر، حتی در ناکجاآباد!
خبر‌های سرقت، کیف‌قاپی و خفت‌گیری در تهران وقتی بیشتر به چشم می‌آید که قیمت زمین و خانه را هم در پایتخت ببینیم.
دی‌ماه ۱۴۰۳ متوسط قیمت هر متر آپارتمان در تهران متری ۸۸ میلیون و ۶۵۰ هزار تومان گزارش شده است. بیشتری رقم در منطقه ۳ شهرداری با میانگین متری ۱۶۶ میلیون تومان و کمترین در منطقه ۱۸ با میانگین متری ۴۵ میلیون تومان است.
در این اعلام قیمت‌ها قدمت و سن خانه، امکانات، ساخت‌وساز و هیچ ویژگی دیگر آن در نظر گرفته نمی‌شود و بسیاری از خانه‌هایی که حداقل قیمت را دارند، قابل سکونت نیستند. در بسیاری از مناطق و محله‌ها خانه‌های قدیمی و رها شده به محل تجمع یا زندگی بی‌خانمان‌ها و معتاد‌ها تبدیل شده‌اند و همین مسئله می‌تواند یک کوچه یا خیابان را ناامن کند ولی باز هم قیمت زمین و آپارتمان در آن محدوده بالاست و تغییر قابل توجهی ندارد.
امنیت محل می‌خواهی؟ پولش را بده
با این‌که خیابان‌های اصلی، میادین و کوچه پس کوچه‌های شهر می‌تواند محل کیف‌قاپی یا خفت‌گیری باشد، بعضی کوچه‌های باریک و بن‌بست امنیت کامل دارند و ساکنان خانه‌ها و آپارتمان‌ها خیالشان از دزدی و سرقت منزل آسوده است.
تا چند سال پیش اهالی بعضی کوچه‌ها با یک زنجیر ورودی را می‌بستند و یک نگهبان مراقب بود هر ماشین و فردی وارد آن کوی نشود. شهرداری هم کارشان را غیرقانونی می‌دانست. اما کم‌کم یک کیوسک کوچک سر کوچه قرار گرفت و نگهبان‌ها لباس فرم پوشیدند. از چند سال پیش شغل نگهبانی محله رسمی شد و نام پلیس‌یار را روی آنها گذاشتند.
حالا ساکنان بعضی مجتمع‌های مسکونی، شهرک‌ها و کوی‌ها و کوچه‌ها نگهبان ۲۴ ساعته‌ای را به کار می‌گیرند تا اگر در تمام شهر امنیت کافی نیست، کوچه و محوطه‌ی خودشان مطمئن و امن باشد.
