۱۵ باور رایج ولی اشتباه درباره علل و درمان بیماری‌های آمیزشی یا مقاربتی

بیماری‌های آمیزشی، که به عنوان بیماری‌های مقاربتی نیز شناخته می‌شوند، با وجود شیوع گسترده و اهمیت جدی آنها همچنان موضوعی پر از سوء‌تفاهم همراه با باور‌های نادرست هستند.

بیماری مقاربتی به عفونتی گفته می‌شود که عمدتاً از طریق تماس جنسی، شامل روابط واژینال، مقعدی یا دهانی منتقل می‌شود.

این دسته بیماری‌ها می‌توانند توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا انگل‌ها ایجاد شوند. علائم آنها شامل درد، سوزش، ترشحات غیرعادی، خارش، تاول یا زخم است.

بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت روزانه حدود یک میلیون عفونت آمیزشی جدید در سراسر جهان رخ می‌دهد. با وجود این آمار، همچنان بسیاری از افراد به دلیل ترس از انگ اجتماعی یا اطلاعات غلط از صحبت درباره سلامت جنسی خود یا مراجعه به پزشک خودداری می‌کنند.

این بی‌میلی به گفت‌و‌گو‌های صریح درباره سلامت جنسی، به انتشار اطلاعات نادرست و باور‌های غلط درباره این بیماری‌ها کمک می‌کند.

در زیر به ۱۵ باور نادرست درباره آنها اشاره می‌کنیم:

۱. همه بیماری‌های آمیزشی قابل درمان هستند

این باور نادرست است. هرچند برخی از بیماری‌ها مانند کلامیدیا، سوزاک و سیفلیس با آنتی‌بیوتیک درمان می‌شوند، اما بیماری‌هایی مانند اچ‌آی‌وی و تبخال تناسلی قابل درمان کامل نیستند. با این حال، دارو‌های موجود می‌توانند علائم این بیماری‌ها را کنترل کرده و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشند.
۲. بیماری آمیزشی از طریق رابطه دهانی منتقل نمی‌شود

این یک باور اشتباه است. بیماری‌هایی مانند تبخال، سوزاک و تبخال تناسلی می‌توانند از طریق رابطه دهانی منتقل شوند. استفاده از کاندوم یا محافظ‌های دهانی می‌تواند خطر انتقال را کاهش دهد.

۳. امکان ابتلا به بیماری آمیزشی از طریق توالت عمومی وجود دارد

باور به این که می‌توان از طریق توالت عمومی به بیماری مقاربتی مبتلا شد، یکی از رایج‌ترین باور‌های نادرست است. ویروس‌ها و باکتری‌های مربوط به بیماری‌های آمیزشی نمی‌توانند مدت زیادی بر روی سطوح زنده بمانند و برای انتقال نیاز به تماس مستقیم با پوست یا مایعات بدن دارند.

۴. فقط نوجوانان در معرض خطر هستند

این تصور اشتباه است. هرچند نوجوانان و جوانان به دلیل عواملی مانند عدم آموزش بهداشت جنسی، داشتن شرکای جنسی متعدد و استفاده ناکافی از کاندوم بیشتر در معرض خطر هستند، اما افراد در هر سنی ممکن است به بیماری‌های آمیزشی مبتلا شوند.

۵. می‌توان از ظاهر افراد فهمید که آیا به بیماری آمیزشی مبتلا هستند یا خیر

بسیاری از بیماری‌های آمیزشی مانند کلامیدیا و تبخال تناسلی ممکن است بدون علائم باشند. تنها راه اطمینان از ابتلا یا عدم ابتلا، انجام آزمایش‌های منظم است.
۶. بیماری‌های آمیزشی منجر به ناباروری نمی‌شوند

این باور نادرست است. بیماری‌هایی مانند کلامیدیا و سوزاک در صورت درمان نشدن می‌توانند به ناباروری منجر شوند.

۷. بیماری‌های آمیزشی خود‌به‌خود از بین می‌روند

بسیاری از مردم باور دارند که بیماری‌های آمیزشی جدی نیستند و در نهایت به خودی خود از بین می‌روند، اما این به ندرت اتفاق می‌افتد. باور به این افسانه درباره بیماری‌های آمیزشی و درمان نکردن آنها می‌تواند باعث آسیب‌های جدی و حتی دائمی به دستگاه تناسلی شود.

۸. استفاده از قرص‌های ضدبارداری از بیماری‌های آمیزشی جلوگیری می‌کند

روش‌های جلوگیری از بارداری مانند قرص‌ها یا آی‌یو‌دی تنها از بارداری جلوگیری می‌کنند و در برابر بیماری‌های آمیزشی محافظتی ایجاد نمی‌کنند. تنها کاندوم می‌تواند از انتقال بسیاری از بیماری‌ها جلوگیری کند.

۹. کاندوم‌ها محافظت کامل در برابر بیماری‌های آمیزشی ارائه می‌دهند

در حالی که کاندوم‌ها به طور قابل‌توجهی خطر بسیاری از بیماری‌های آمیزشی را کاهش می‌دهند، اما کاملاً بی‌نقص نیستند. استفاده صحیح از کاندوم در هر بار رابطه جنسی بسیار مهم است، اما ترکیب آن با سایر اقدامات پیشگیرانه مانند واکسیناسیون و آزمایش‌های منظم، تاثیر بیشتری دارد.

۱۰. بیماری‌های آمیزشی فقط افراد با چندین شریک جنسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد

در حالی که داشتن چندین شریک جنسی می‌تواند خطر انتقال بیماری‌های آمیزشی را افزایش دهد، اما این تنها عاملی نیست که به عفونت کمک می‌کند. حتی افرادی که فقط یک شریک جنسی دارند نیز می‌توانند به بیماری‌های آمیزشی مبتلا شوند، اگر شریک آنها دچار عفونت باشد.

۱۱. اگر یک بار به بیماری آمیزشی مبتلا شوید، دیگر به آن مبتلا نمی‌شوید

برخی افراد معتقدند که اگر یک بار به بیماری آمیزشی مبتلا شوند، در آینده به آن ایمن خواهند بود. اما این تصور اشتباه است و باور به این افسانه می‌تواند مشکلات جدی به همراه داشته باشد.

به عنوان مثال، اگر دوباره در معرض کلامیدیا، سوزاک یا تبخال تناسلی قرار بگیرید، می‌توانید دوباره به این عفونت‌ها مبتلا شوید.

۱۲. اگر رابطه جنسی نداشته باشید، نمی‌توانید به بیماری مقاربتی مبتلا شوید

در حالی که فعالیت جنسی راه اصلی انتقال بیماری‌های آمیزشی است، برخی عفونت‌ها مانند تبخال و زگیل تناسلی می‌توانند از طریق تماس غیرجنسی پوست با پوست نیز منتقل شوند.

در حالی که پرهیز از فعالیت جنسی خطر را به طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد، هنوز هم امکان ابتلا به بیماری‌های آمیزشی از راه‌های دیگر وجود دارد.

۱۳. مردان و زنان علائم یکسانی از بیماری‌های آمیزشی را تجربه می‌کنند

این باور درباره بیماری‌های آمیزشی نادرست است. علائم بیماری‌های آمیزشی در مردان و زنان متفاوت بوده و در بعضی موارد نیز بدون علامت است.

به عنوان مثال، زنان مبتلا به کلامیدیا ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند یا علائم خفیفی مانند ترشحات واژینال یا درد لگن را تجربه کنند، در حالی که مردان ممکن است دچار درد هنگام ادرار یا ترشح از آلت تناسلی شوند.

۱۴. شما نمی‌توانید همزمان بیش از یک بیماری آمیزشی داشته باشید

این امکان وجود دارد که همزمان بیش از یک بیماری آمیزشی داشته باشید. داشتن یک بیماری آمیزشی می‌تواند احتمال ابتلا به دیگری را افزایش دهد، زیرا وجود یک عفونت می‌تواند ورود عفونت‌های دیگر به بدن را تسهیل کند.

انجام آزمایش‌های منظم و رعایت شیوه‌های ایمن جنسی برای پیشگیری از عفونت‌های همزمان ضروری است.

‍۱۵. داشتن بیماری آمیزشی در دوران بارداری به کودک آسیب نمی‌رساند

اعتقاد به این باور غلط درباره بیماری‌های آمیزشی می‌تواند عواقب جدی برای مادر و کودک داشته باشد.

برخی از بیماری‌های آمیزشی مانند سیفلیس، سوزاک و اچ‌آی‌وی می‌توانند در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی به کودک منتقل شوند. این امر می‌تواند به نقص‌های مادرزادی، مرده‌زایی یا مشکلات جدی و مادام‌العمر برای سلامت کودک منجر شود.