ماجرای قطار عجیبی که از دریاچه صورتی سیبری می‌گذرد چیست؟

دیدن یک قطار باری قدیمی که ظاهراً بر فراز دریاچه صورتی در غرب سیبری شناور است، تجربه بسیار عجیبی به نظر می‌رسد، اما به نوعی همه‌چیز درباره این دریاچه منطقی است.

دریاچه بورلینسکویه بزرگ‌ترین ذخیره نمک در سیبری است، با شوری که با نمک دریای مرده رقابت می‌کند.

به گزارش زیسان به نقل از راستان، دقیقاً همین شوری فوق‌العاده بالاست که گونه‌ای از میگو‌های آب نمک میکروسکوپی به نام «آرتمیا سالینا» (Artemia salina) را به خود جذب می‌کند که با تکثیر آنها در ماه‌های تابستان دریاچه را به رنگ صورتی روشن درمی‌آورند.

دریاچه صورتی سیبری به اندازه کافی منظره عجیبی است، اما چیزی که واقعا بورلینسکوی را از دیگر آب‌ها متمایز می‌کند قطار باری است که چندین بار در روز از آن عبور می‌کند.

قطاری که مستقیماً از بورلینسکویه عبور می‌کند، به نظر می‌رسد که روی آب صورتی شناور است، اما حتی شوری شدید دریاچه نیز نمی‌تواند هیولا فلزی را روی آب نگه دارد.

ریل‌های فلزی یان قطار در دوران اتحاد جماهیر شوروی برای یک هدف بسیار خاص اجرا شد. اگر خوب دقت کنید می‌بینید که قطار فقط از وسط دریاچه نمی‌گذرد، در واقع در حین عبور نمک ارزشمندی را جمع آوری می‌کند.

به گفته وادیم ماخوروف (Vadim Makhorov)، عکاس سفر، قطار نمکدان مجهز به ابزار‌های مخصوص برداشت است که بستر دریاچه را به هم می‌زند و سپس رسوبات موجود در گاری‌های قطار را جمع‌آوری می‌کند.

این قطار روزانه چندین بار از دریاچه عبور می‌کند و سالانه حدود ۶۵۰۰۰ تُن نمک جمع می‌کند که اندازه‌ای است که نیاز‌های کل بشریت را برای ۳ یا ۴ روز پوشش می‌دهد.

ماخوروف گفت: «آواگن‌های این قطا به معنای واقعی کلمه کف دریاچه را می‌مالند و مخلوط نمک و گل و لای را به قطاری می‌آورند که در مسیر راه‌آهن وارد آب می‌شود. وقتی برای اولین بار آن را تماشا می‌کنید، بسیار عجیب به نظر می‌رسد!»

به گزارش راستان، برداشت نمک در دریاچه بورلینسکویه به اواسط قرن هجدهم بازمی‌گردد، برخی از خانواده‌های سلطنتی روسیه، مانند کاترین کبیر، فقط اجازه می‌دادند نمک این دریاچه در سفره آنها سرو شود.

شوروی این فرآیند را مکانیزه کرد و مسیر‌هایی را مستقیماً در وسط دریاچه قرار داد، جایی که غلظت نمک بالاترین میزان است.