اذان‌گویی و مؤذن بودن قدمتی به اندازه تاریخ اسلام دارد؛ از بلال حبشی گرفته تا مؤذن‌های جوانی که در سال‌های اخیر، نام و یاد خدا را در گوش شهر ذکر می‌گویند.
پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، اذان از آن نوا‌های دلنشینی است که هر روز چندین بار از بلندگو‌های مساجد پخش می‌شود و شهر را برای دقایقی به یاد پروردگار می‌اندازد. اما در میان اذان‌های خوانده‌شده برخی با نوا‌هایی خاص، بین مردم بسیار محبوب و خاطره‌انگیز شده‌اند.
اولین اذانی که ضبط شد
محمد فلاحی معروف به ابوالحسن دماوندی به‌عنوان نخستین مؤذنی که صدایش روی صفحه گرامافون ثبت شده است، شناخته می‌شود. این منبری‌خوان زمان مظفرالدین‌شاه در سال ۱۳۰۸توانست با استفاده از امکانات آن زمان، نامش را در میان اذان‌گو‌های ایران، ماندگار کند.
قاریان قرآنی که مؤذن شدند
حسینعلی شریف و کریم منصوری دو قاری قرآنی هستند که اذان‌هایشان همواره در تلویزیون پخش می‌شود. حسینعلی شریف که در مقام حجاز اذان را خوانده است در رابطه با داستان مؤذن شدن خودش گفته بود: «در سال۱۳۵۹برای تلاوت قرآن به دیدار استادم آقای صدرزاده که در آن زمان به تازگی برای تولید برنامه‌های مذهبی به رادیو آمده بود، رفتم و به پیشنهاد او این اذان را به‌صورت فی‌البداهه اجرا کردم.» کریم منصوری که بسیاری صدای او را با تلاوت قرآن در تیتراژ ابتدایی سریال یوسف پیامبر به یاد می‌آورند، در ۲ سبک اذان خوانده است و نوای او از صدا و سیما پخش می‌شود.
۱۵۰سال مؤذن بودن
خانواده مؤذن‌زاده، جزو آن دسته از خانواده‌هایی هستند که اذان‌گویی در خانواده‌شان بیش از ۱۵۰سال قدمت دارد و از فرج مؤذن‌زاده به‌عنوان قدیمی‌ترین مؤذن ایرانی یاد می‌شود. انتخاب نام خانوادگی در این خانواده نیز نشان‌دهنده قدمت اذان‌گویی در میان آنهاست تا جایی که رحیم مؤذن‌زاده در گفت‌وگویی روایت کرده بود: «زمانی که آن موقع‌ها در اردبیل شناسنامه می‌دادند، به تناسب شغل و حرفه، نام خانوادگی انتخاب می‌کردند.
به پدربزرگم هم گفته بودند تو چه‌کاره‌ای؟ گفته بود مؤذن. گفته بودند نام خانوادگی شما مؤذن است.» اذان‌گویی سینه به سینه از فرج مؤذن‌زاده به عبدالکریم مؤذن‌زاده رسید و او برای نخستین بار در رادیو ایران اذان گفت. او در سال ۱۳۲۲به رادیو دعوت شد تا در اوقات شرعی اذان بخواند و صدایش به‌صورت زنده پخش شود.
شیخ عبدالکریم تا سال‌ها برای رادیو به‌صورت زنده اذان می‌گفت تا اینکه پس از بیماری، این مسئولیت را به فرزندش سپرد. رحیم مؤذن‌زاده هم چند سال این کار را انجام داد و سرانجام در سال ۱۳۳۴به استودیو یک رادیو رفت و اذان ماندگارش که با نوای «توکلت علی‌الحی الذی لایموت و الحمدالله الذی لم یتخذ صاحبه.» آغاز می‌شود در دستگاه بیات ترک را خواند.
سلیم و داوود نیز میراث‌دار شایسته‌ای برای خانواده بودند و هر کدام توانستند با صدای اذانشان خود را در ذهن‌ها ماندگار کنند تا جایی که در شهر‌هایی مانند اردبیل و شهر‌های کشور آذربایجان تنها نوای اذان این خاندان شنیده می‌شود. مرحوم سلیم مؤذن‌زاده که با مداحی ترکی «زینب زینب» در میان فارسی‌زبان‌ها نیز شهرت دارد، در وادی اذان نیز یادگار‌های خاصی از خود به جای گذاشته است. اذان معروف او در ظهر روز عاشورا یکی از اذان‌هایی است که در خاطر ایرانی‌ها حک شده است.
منبع: همشهری
سایر اخبار
غیر قابل انتشار: ۰ | در انتظار بررسی: ۰ | انتشار یافته:
پرطرفدار