آقای ژوله! اشتباه نزن، خودِ شما هم از ما نیستی برادر

به تازگی صحبت‌های امیرمهدی ژوله خبرساز شده. او که مهمان برنامه عادل فردوسی‌پور بود جمله‌ای را در این برنامه گفت که در فضای مجازی مدام بازنشر می‌شود: "تیم ملی فرانسه اگر حذف شود امباپه با جت شخصی‌اش در ویلا استراحت می‌کند من چرا باید با تورم ۶۰ درصد برای آن غصه بخورم؟ ".

اما خب این جمله که در ابتدا کمی تلخ به نظر می‌آمد حالا با ابعاد گسترده‌تری تبدیل به محل بحث کاربران و صاحب‌نظران شده. این که اصلا چرا باید فوتبال را تا این حد تقلیل بدهیم که نتوانیم از آن لذت ببریم و یا اینکه با این دیدگاه از هیچ چیزی نمی‌توان لذت برد. در ادامه به سراغ برخی از واکنش‌های قابل تامل به اظهارات بحث‌برانگیز امیرمهدی ژوله درباره فوتبال می‌رویم. با ما همراه باشید.

این چه منطقی بود آقای ژوله؟

بهمن شیرمحمد، منتقد سینما در نقد ژوله می‌نویسد: چطور کسی مثل امیر مهدی ژوله که از قضا فیلمنامه نویس هم هست چنین اراجیفی درباره فوتبال میگوید؟ چطور نمی‌فهمد با چنین منطقی می‌شود مثلا سینما و اصولا هر چیزی که کارش سرگرم کردن است را هم زیر سوال برد؟ میتوان به جای سرگرم شدن با کار‌هایی که خودش نوشته در کنجی نشست و غصه خورد که فکر نان باش که خربزه آب است. چطور نمی‌فهمد همان امباپه‌ای که درباره اش حرف میزند در زمین فوتبال برای تماشاگر در نقش یک بازیگر است؟ تا حالا نشده شمای فیلمنامه‌نویس برای سرنوشت تلخ فلان شخصیت در یک فیلم سینمایی غصه بخوری؟ در آن لحظه به زندگی واقعی بازیگر و حقوق احتمالی اش فکر کرده ای؟ این که از خاورمیانه‌ای بودن و تورم شصت درصد حرف میزنی به خودت مربوط است، اما لذت بردن از سرگرمی نافی رنج و غم روزگار ما نیست که اتفاقا شاید تنها راه برای تحمل کردنش است.

اتفاقا از فوتبال لذت می‌بریم!

ایمان عظیمی، روزنامه‌نگار حوزه فرهنگ قیاس جالبی با آرژانتین داشته و می‌نویسد: به امباپه کاری نداریم اصلا مسئله اینجاست که مردم آرژانتین هم با اون اقتصاد داغون‌تر از ایران با امثال مسی هم سرنوشت نیستن، منتهی اونجا چاله چوله ندارن که از آب گل آلود واسه خودشون ماهی بگیرن و درد بی‌درمون شون رو به بقیه انتقال بدن. نه آقاجان ما با شما در یک قطار نیستیم و ضمن بی‌اهمیت دونستن فوتبالیست جماعت از تماشای فوتبال لذت می‌بریم.

کاربران چه می‌گویند؟

الف اظهارات ژوله رو نپسندیده: ترند شدن برخی اظهارات عجیب خاصیت فضای مجازیست. هر چرت و پرتی با یه افکت و آهنگ و یک کپشن می‌ره اکسپلور. ژوله نهایتا می‌تونه رامبد جوانی باشه که سعی می‌کنه شبیه مدیری حرف بزنه ولی بیشتر شبیه داریوش ارجمند می‌شه!

سولماز هم شاکی‌ست: این چیه همه دارن وایرالش می‌کنن؟ اگه بخوایم به این جنبه‌ها نگاه کنیم که از هیچی نمی‌شه لذت برد. فوتبال یک entertainment یا سرگرمی هست و قرار نیست فکر کنیم به عمقش. بله همه ما می‌دونیم وضعیت فعلی ما چطوره وضعیت بازیکن چطوره اگه این طوریه همه بشینیم تو اتاق و بریم زیر پتو گریه کنیم!

اما حمید با ژوله همسو شده: خب بابا داره راست می‌گه. تا یکی حرف میزنه سریع در مقام متتقد بهش گیر میدین. این ماییم که هیچ وقت یه شادی بدون استرس و رو تجربه نکردیم!

امیر از این فرم محتوا خسته شده: استفاده از کلمه‌هایی مثل تورم، قیمت دلار و ... که واضحا درد و زخم خیلی عمیقی برای خیلی از مردمه برای خنک کردن دلشون و جا زدن محتوای آشغال به جای شاهکار از شگرد‌های جدیدیه که داره استفاده می‌شه و جواب میگیره. برخی کار‌های نمایش خانگی هم تقریبا تو این دسته می‌گنجه.

پرسپکتیو: باز یه ویدیو رو روش موزیک آروم گذاشتن، saturation و black point رو کم کردن، فک کردن خیلی حرف جالبیه اصلا چه ربطی به هم‌سرنوشتی داره؟ برو کره شمالی زندگی کن با همه هم‌سرنوشت باشی. وقتی طرف کارش نویسندگیه، میارن در مورد همه چیز نظر بده، میشه این!

دامون، دیگر طرفدار ژوله: چقدر قشنگ گفتی جناب امیر مهدی ژوله. ما هم‌سرنوشت نیستیم با اونا...

سحر در پاسخ به دامون: این ادا‌ها چیه؟! تا بوده همین بوده. بعد از حذف فردوسی‌پور، دوران کرونا و تعطیلی لیگ‌ها و خیلی مسائل دیگه که حال و حوصله‌ی فوتبال نداشتیم، خیلی‌ها دیگه به شدت قبل نمی‌تونن از فوتبال لذت ببرن و دو تا درمیون پای بازی‌ها می‌شینن. از هر چیزی دراما می‌سازن.

این مطلب را با رشته‌توئیت قابل تامل "جمشید" که احتمالا کمی هم از جملات دکتر صدر درباره فوتبال الهام گرفته به پایان می‌رسانیم: ژوله کاش همون طنزش رو بنویسه، این درام‌بازیا و حرفای تراژیک نه به قیافه‌ش می‌خوره نه صداش. با این منطق مردم فیلم هم نباید ببینن، موسیقی هم نباید گوش کنن، چون ما مردم عادی با شما‌ها هم هم‌سرنوشت نیستیم. فوتبال و سایر سرگرمی‌ها قرار نیست ما رو از واقعیت زندگی و مشکلات جدا کنه. اونقدر واقع‌بین هستیم و عقلمون می‌رسه که امباپه با امثال ما یکی نیست. فوتبال، سینما و موسیقی فقط وسیله‌ایه که به ما اجازه میده سرمون رو دو دیقه از موج بالا بیاریم و نفس بگیریم تا خفه نشیم

تو دورانی که مردم دست‌به‌یقه با افسردگی ان و تو مشکلات خودشون غرق شدن، فوتبال و امثالهم بهانه‌ای هست که آدم‌ها با هم ارتباط بگیرن و صحبت کنن، بهانه‌ای که دور هم باشن و برای چند دقیقه از دنیای مشکلاتشون خارج بشن. فوتبال ریشه توی فقر داره اصلا، از فقر متولد شده. توی همون جامعه‌های با تورم ۷۰درصدی و حلبی‌آبادها. این حرفای دراماتیک شاید تو نگاه اول جذاب باشه ولی عمیق‌تر که بشی انگار طرف انگار ۳ واحد اصولِ ناله پاس کرده و اومده تو برنامه با صدای گرفته می‌خونه.

چارلی چاپلین بهترین کمدی‌های خودش رو زمان جنگ ساخت. فوتبال از دل حلبی آباد‌های برزیل و کارگر‌های اروپایی اومده بالا. فوتبال ما‌ها رو از مشکلاتمون منحرف نمی‌کنه، فقط می‌ذاره ۲ ساعت نفس بکشیم. بله آقای ژوله ما هم‌سرنوشت نیستیم، ما نمیتونیم مثل شما بریم جام‌جهانی قطر و سفر اروپا، برای ما فاصله مبل تا تلویزیون نزدیک‌ترین فاصله‌ست.

منبع: برترین‌ها