یک دهه است که گربه سیاههای رئال در پادشاهی باشگاه مادریدی منقرض شدهاند. چه آنهایی که اخیراً ظاهر شدهاند (PSG، سیتی، چلسی) و چه تیمهایی که یک عمر حضور داشتند، مثل همین بایرن مونیخ.
هر تیمی که رئال در این سالهای پر افتخار از لیگ قهرمانان، بیرون کرده، اگر دوباره از مسیرش عبور کرده، تقریباً بلافاصله کنار زده است. بایرن دیشب برای چهارمین بار متوالی به دست رئال از لیگ قهرمانان حذف شد.
بایرن به این باور رسیده بود که اینبار تا دقیقه ۸۸ چنین اتفاقی نخواهد افتاد ولی تعویض طلایی، خوسلو، توضیح داد که چرا رئال یک باشگاه فوق طبیعی است. رئال مادرید اینگونه حریفانش را شکنجه میکند.
جام پانزدهم حالا در افق خودنمایی میکند. آلابا آن را با بلند کردن یک صندلی دیگر اعلام کرد، جایگاهی که رئال امیدوار است در ۱ ژوئن آن را با شکست دورتموند با یک سال وقفه پس بگیرد.
رئال مادرید دیشب بر خلاف آلیانز تیم بهتر زمین در هر دو نیمه بود. توخل کیم را روی نیمکت نشانده بود و دلیخت از ابتدا بازی میکرد. ترکیب خط تهاجمی او دست نخورده در زمین بود. کارلتو نیز کارواخال را ریکاوری کرده بود.
رئال از همان دقیقه اول نشان داد برای پیروزی به زمین آمده ولی تیم توخل محتاطانه کار کرد و در تمام نیمه نخست به دنبال ضد حمله و استفاده از سرعت سانه بود.
وقتی نیمه دوم شروع شد بازهم چیزی تغییر نکرده بود. رئال تیم مسلط زمین بود و بایرن به نظر برای رسدین به ضربات پنالتی بازی میکرد، اما گل ناگهانی دیویس همه چیز را عوض کرد و سپس تعویضهای طوفانی کارلتو شروع شد.
طوفان خوسلو
ورود براهیم و خوسلو روند بازی رئال را ۱۸۰ درجه تغییر داد. دقیقه ۶۸ و ۰-۱ برای بایرن، اما رئال همیشه بر میگردد.
رئال مادرید همیشه آخرین آس را در آستینش دارد. این فرصت را البته نویر به رئال بخشید. چه کسی، قهرمان بایرن در تمام ۸۸ دقیقه.
او از قهرمان به نفرین شده در یک ثانیه تبدیل شد: یک شوت نهچندان قدرتمند از وینیسیوس، دفع ناقص و بووووممم. خوسلو آنجا بود تا نویر را جریمه کند و دو دقیقه بعد، در حالی که رئال مادرید هنوز در حالت خلسه بود، رودیگر یک توپ به محوطه شش قدم فرستاد و خوسلو حرکتش را تکرار کرد. کمک داور پرچم زد ولی کمی بعد VAR آن را تأیید کرد.
توخل تا آن زمان بهترینهای تیمش را تعویض کرده بود (موسیالا، کین). انگار او خبر از معجزه برنابئو نداشت. تعویضهایی که بایرن را خلع سلاح کرده بود و بعد از دو گل رئال دیگر نیرویی در زمین نبود تا کار را برابر کند. بازی هنوز جریان داشت. ۱۳ دقیقه جهنمی برای رئال با گل دقایق پایانی دلیخت که یک ثانیه بعد از سوت داور به نشانه یک آفساید به ثمر رسید، همراه بود.
و، اما خوسلو؛ قهرمان دیشب رئال کسی بود که در تابستان، قرضی با ۱.۵ میلیون یورو بند خرید از اسپانیول به تیم اضافه شد. کسی که از کودکی عاشق رئال بوده و بیش از یک دهه پیش وقتی در رئال فرصت بازی پیدا نکرد، شانسش را در تیمهای دیگر امتحان کرد.
او ولی در ۳۳ سالگی شانس جدیدی برای بازی در تیم همه زندگیاش پیدا کرد و امسال قرار شد جانشین کریم بنزما باشد. خوسلویی که دو سال پیش تماشاگر فینال پاریس بین رئال و لیورپول بود و بیرون ورزشگاه عکسی به یادگار گرفته بود، دیشب ستاره اول تیمش بود و رئال را یک تنه به فینال برد. او در ومبلی از درون زمین عکس یادگاری خواهد گرفت، شاید عکسی با جام.
دیشب آلمانیها در برنابئو سوختند. آنها در واقع قربانیان یک رویداد ماوراء الطبیعه دیگر شدند. بوتراگنیو دو روز پیش گفته بود که در برنابئو چیزهایی اتفاق میافتد که غیرقابل توضیحاند. نکته باورنکردنی این است که در مادرید معجزه همیشه اتفاق میافتد.
منبع: ورزش سه