(تصاویر) زنان فوتبالیستی که مردان از بازی مقابل آنها می‌ترسیدند!

زی‌سان: با شروع جنگ جهانی اول و رفتن مردان انگلیسی به سنگر‌ها، زنان جای آنها را گرفتند. کارخانجات پر از نیروی کار زنان شد و فوتبال زنان در غیاب تیم‌های مردانه رواج پیدا کرد. این دوره قابلیت‌های زنان را به نمایش گذاشت و به هموار کردن راه برای برابری جنسیتی در فوتبال حرفه‌ای کمک کرد. 

به گزارش زی‌سان؛ در شهر پرستون در شمال غربی انگلیس، زنان برای حمایت از خطوط مقدم جنگ، ماشین‌های واگن برقی، لوکوموتیو‌ها و مهمات را در خط‌های تولید کارخانه‌ها مونتاژ می‌کردند. در زمان صرف چای و ناهار، زنان جوان در حیاط کارخانه فوتبال بازی می‌کردند و بار‌ها پیش آمده بود که آنها توانستند تیم مردان کارخانه را شکست دهد. 

آلفرد فرانکلند، مدیر کارخانه با دیدن استعداد زنان، تیمی متشکل از آنها را برای انجام بازی‌های خیریه محلی به منظور جمع‌آوری پول برای سربازان مجروح سازماندهی کرد. 

آنها اولین تیم فوتبال زن انگلستان نبودند، اما به سرعت ثابت کردند که بهترین هستند. در روز کریسمس در سال ۱۹۱۷، تقریباً ۱۰۰۰۰ هوادار به ورزشگاه خانگی تیم محبوب مردان پرستون نورث‌اند، آمدند تا شاهد برد تیم زنان Dick, Kerr Ladies باشند. در اولین بازی جمعیت از سر کنجکاوی به ورزشگاه آمدند، اما در بازی بعد این مهارت زنان فوتبالیست بود که آنها را به ورزشگاه می‌کشاند. 

این تیم زنان توانست در بازی‌های زیادی پیروز شود؛ و حتی چندین بار تیم ملی فرانسه را در طول یک تورنمت بین‌المللی در سال ۱۹۲۰ شکست دادند. در گودیسون پارک، یکی از مقدس‌ترین زمین‌های فوتبال لیورپول، بیش از ۵۰ هزار نفر به تماشای بازی این زنان نشستند. 

تیم Dick, Kerr Ladies، آنقدر معروف شدند که در سال ۱۹۲۱ بیش از ۶۰ بازی انجام دادند، در حالی که هنوز مشاغل تمام وقت خود در کارخانه را حفظ کردند. آنها در برخی از مکان‌های مشهور بریتانیا، مانند استمفورد بریج لندن، اولدترافورد منچستر، سلتیک پارک گلاسکو و پارک تاین‌کاسل ادینبورگ، جمعیتی را جذب کردند که گهگاه به ۲۵۰۰۰ نفر می‌رسید. 

در ۵ دسامبر ۱۹۲۱، اتحادیه فوتبال انگلیس (FA) اعضای خود را از اجازه دادن به تیم‌های زنان برای استفاده از زمین‌های چمن منع کرد. 

اتحادیه فوتبال انگلیس در ابتدا به شدت مخالف فوتبال زنان بود و این بازی را برای زنان نامناسب می‌دانست. در این دوره. اگرچه تیم‌های زنان کاملاً ممنوع نشده بودند، اما عملاً از بازی در استادیوم‌های فوتبال در شهر‌های بزرگ منع شدند. 

تیم Dick, Kerr Ladies مجبور به بازی در سالن‌های کوچکتر و در زمین‌های کریکت شد. این تیم پس از برد‌های زیاد در انگلستان و حتی برخی شهر‌های اروپا امید زیادی به شرکت در تور آمریکای شمالی در پاییز سال ۱۹۲۲ داشت. با این حال، وقتی اعضای تیم به کانادا رسیدند، متوجه شدند که مسئولان ورزش این کشور نیز به فوتبال بازی کردن زنان معترض هستند و به همین دلیل اجازه بازی به آنها داده نشد.

این تیم زنان که اجازه بازی در کانادا را پیدا نکرده بود راهی آمریکا شد. آمریکا با روی گشاده از آنها استقبال کرد هر چند در آن سال‌ها فوتبال زنان در آمریکا رونق چندانی نداشت و هیچ تیم رسمی فوتبال زنان در آمریکا وجود نداشت. یک روزنامه محلی در فیلادلفیا در سال ۱۹۲۲ نوشت: "زنان فوتبالیست در این شهر تقریباً به اندازه دندان مرغ‌ها کمیاب هستند."

تیم «زنان دیک کر» مجبور شدند با تیم‌های مردانه، از جمله چندین تیم از لیگ برتر فوتبال آمریکا به میدان بروند. 

تیم Dick, Kerr Ladies جمعا ۹ بازی مقابل مردان انجام دادند و سه برد، سه باخت و سه تساوی به دست آوردند و جمعیتی بین ۴۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ نفر را به خود جلب کردند و در عین حال نقش‌های اجتماعی مرسوم را برای زنان در آمریکا به چالش کشیدند.

یکی از اعضای تیم به یک روزنامه آمریکایی گفت: «ما فکر می‌کنیم دختر ویکتوریایی که در خانه می‌ماند و آشپزی می‌کرد و تعمیر می‌کرد، متعلق به گذشته است. «دختران مدرن می‌خواهند سربلند باشند، و ما طرفدار آن هستیم که از هر فرصتی برای برادرانشان برخوردار باشند.»

با این حال، پوشش روزنامه‌ها نشان داد که تغییرات به کندی اتفاق می‌افتد. سان‌فرانسیسکو کرونیکل عکس‌هایی از این تیم منتشر کرد که در کنار آن تبلیغات کرم‌های پوست، صابون ظرف‌شویی قرار داشت. 

میراث ماندگار زنان پرستون

اگرچه این تیم مورد بی‌مهری نهاد‌های فوتبال قرار گرفت، اما در سال ۱۹۲۶ به تیم زنان پرستون تغییر نام داد – و برای چندین دهه دوام آورد. تا زمانی که «پار» یکی از بهترین بازیکنان تیم که در سیزده سالگی به این تیم پیوسته بود در سال ۱۹۵۱ بازنشسته شد، او در طول ۳۱ سال زندگی حرفه‌ای خود حدود ۹۰۰ گل به ثمر رسانده بود که در بین بازیکنان انگلیسی چه مرد و چه زن در صدر قرار داشت. او تنها زنی بود که در سال ۲۰۰۲ در کلاس افتتاحیه تالار مشاهیر فوتبال انگلیس شرکت کرد. 

ممنوعیت فوتبال زنان توسط اتحادیه فوتبال انگلیس تا سال ۱۹۷۱ ادامه یافت، شش سال پس از آن که بانوان پرستون آخرین بازی خود را انجام دادند. طبق گزارش موزه ملی فوتبال، این تیم ۸۲۸ بازی انجام داد و تنها ۲۴ بازی را باخت. «زنان دیک، کر» ده‌ها هزار دلار برای امور خیریه جمع‌آوری کردند و همچنین مسیری را برای فوتبالیست‌های زن امروزی ایجاد کردند.