رمزگشایی از یک رفتار عجیب؛ چرا کانگورو‌ها عادت دارند سگ‌ها را در آب غرق کنند؟

راز بقا: «میک مولونی» در حال قدم زدن در سواحل رودخانه موری در شمال غربی ویکتوریای استرالیا بود که متوجه گم شدن سگش «هاچی» شد. نگاهی به آب انداخت و کانگورویی را دید که تا اعماق کمر در رودخانه ایستاده و بازوانش زیر آب است. هاچی سگ مولونی با نفس نفس زدن بالا می‌آمد، آب از دهانش بیرون می‌ریخت و فریاد می‌زد. 

به گزارش راز بقا؛ در این شرایط مولونی وارد آب شد تا سگش را که کانگورو او را از پشت گرفته بود بازگرداند و در همین حین یک مشت به کانگورو زد و البته کانگورو نیز با یک مشت تلافی کرد. ویدئویی که در آن زمان به شدت در فضای مجازی پخش شد. در نهایت هر دو هم مولونی و هم هاچی به سلامت به ساحل رودخانه بازگشتند.

در سال ۲۰۲۰ نیز یک سگ کوچک پس از درگیری با یک کانگورو ۵ فوتی (۱.۵ متری) در رودخانه بریزبن استرالیا در کوئینزلند، تقریباً در آستانه مرگ قرار گرفته بود. همچنین در سال ۲۰۱۴، یک کانگورو پس از اینکه دو سگ او را در یک سد در نیوساوت‌ولز گرفتار کردند، سعی کرد هردو را غرق کند. اما چرا کیسه داران این گونه رفتار می‌کنند؟

یک سگ کوچک و کانگورو در ساحل رودخانه بریزبن به شکل عجیبی درگیر شدند و شاهدان از درگیری‌ای رخ داده در خشکی و قبل از اینکه این دو حیوان وارد آب شوند، فیلمبرداری کردند. «یوان ریچی»، استاد اکولوژی و حفاظت از حیات وحش در دانشگاه «دیکین» استرالیا، می‌گوید: «کانگورو‌ها سگ‌ها را یک تهدید می‌دانند، زیرا سگ‌ها بسیار شبیه دینگو‌ها هستند و دینگو‌ها یا همان سگ‌های وحشی استرالیایی از کشنده‌ترین و خطرناک‌ترین شکارچیان کانگورو‌ها به شمار می‌روند». وی می‌گوید: «این رفتار کانگورو‌ها یکی از راه‌هایی است که کانگورو‌ها یاد گرفته‌اند از حملات دینگو‌ها جان سالم به در ببرند، یک شکارچی قدرتمند بومی که هزاران سال با آن‌ها همزیستی داشته‌اند».

«دینگوها» بزرگترین شکارچیان خشکی استرالیا هستند و به لحاظ ژنتیکی جایی بین یک گرگ و یک سگ خانگی مدرن قرار دارند. انسان‌ها اجداد دینگو‌های مدرن را احتمالا بین ۵۰۰۰ تا ۸۵۰۰ سال پیش به سرزمین اصلی آوردند و سگ‌ها به تدریج به رژیم غذایی ناشی از کیسه‌داران و خزندگان رضایت دادند. سگ‌های مدرن تا سال ۱۷۸۸ یعنی زمانی که اولین کشتی‌های حامل محکومان بریتانیایی و ایرلندی به این قاره رسیدند در استرالیا شناسایی نشده بودند. 

دینگو‌ها کانگورو‌ها را به شکل گروهی شکار می‌کنند و آن‌ها را تا زمان خستگی و از پا درآمدن تعقیب می‌کنند. دینگو‌ها برای کشتن کانگورو‌ها به دو شکل عمل می‌کنند؛ یا قبل از رفتن به سمت گلو پا‌های عقب آن‌ها را گاز می‌گیرند تا سرعت آن‌ها را کاهش دهند یا از پهلو به کانگورو‌ها نزدیک می‌شوند تا مستقیماً گردن را گاز بگیرند.

این استاد دانشگاه می‌گوید: «کانگورو‌ها با پریدن در نزدیکترین آب موجود، از دینگو‌ها فرار می‌کنند؛ یک استراتژی فرار که «برای سگ‌های اهلی و مزرعه نیز به خوبی کار می‌کند». به همین دلیل اگر دینگو یا سگ آن‌ها را تعقیب کند، کانگورو ممکن است تلاش کند، او را غرق کند. «گرام کولسون»، از دانشگاه ملبورن استرالیا که در زمینه رفتار و محیط زیست کانگورو‌ها تخصص دارد، می‌گوید: «این یک رفتار غریزی است که به عنوان یک مکانیسم دفاعی در برابر شکارچیان تکامل یافته است».

«یوان ریچی» می‌گوید: کانگورو‌های خاکستری نر شرقی؛ یکی از چهار گونه کانگورو‌های استرالیا و نژاد کانگورویی که سعی کرد هاچی سگ مولونی را غرق کند می‌تواند تا ۱۵۰ پوند (۷۰ کیلوگرم) وزن داشته باشد. او گفت: «نر‌ها بازو‌های بلند، بسیار قدرتمند، عضلانی و چنگال‌های بلند و تیز دارند و از آن‌ها برای نگه داشتن سگ و فشار دادن به زیر آب و در نهایت تلاش برای غرق کردنش استفاده می‌کنند». بزرگترین گونه زنده کانگورو؛ کانگوروی قرمز است که وزن نر آن به ۲۰۲ پوند (۹۲ کیلوگرم) می‌رسد. 

این متخصص حیات وحش تأکید می‌کند که صاحبان سگ‌ها نیز باید مراقب کانگورو‌ها باشند، زیرا آن‌ها گاهی اوقات می‌توانند به مردم حمله کنند. او گفت: یک ضربه یا خراش قوی می‌تواند آسیبی جدی وارد کند. صاحبان سگ‌ها باید اطمینان حاصل کنند که کانگورو‌ها مورد آزار و اذیت یا آسیب قرار نگرفته اند و چرا که تنها در این صورت است که جان سگ‌های آن‌ها تضمین شده است.