تصویری عجیب از لنگر کشتی تایتانیک؛ اندازه انسان‌ها در کنار زنجیر را ببینید!

زی‌سان: لنگر کشتی تایتانیک در آن زمان بزرگترین لنگر جهان بود. کشتی مسافربری اقیانوس‌پیمای «آر. اِم. اِس تایتانیک»، پس از برخورد با کوه یخ در جریان اولین سفر خود، اوایل بامداد ۱۵ آوریل ۱۹۱۲ در نزدیکی ساحل نیوفاندلند کانادا غرق شد. بیش از ۱۵۰۰ نفر از ۲۲۴۰ مسافر و خدمه کشتی جان خود را در این فاجعه از دست دادند.

به گزارش زی‌سان؛ شب پیش از حادثه، حدود ساعت ۱۱:۳۰ یک دیده‌بان توانست در هوای مه‌آلود کوه یخی را مشاهده کند که تایتانیک به آن نزدیک می‌شد. او زنگ خطر را به صدا درآورد، که باعث شد کشتی حرکت موتور‌های خود را به سرعت معکوس کرده و از برخورد شاخ‌به‌شاخ با کوه یخ خودداری کند.

سرنشینان تایتانیک نفسی به آسودگی کشیدند با این تصور که کشتی فقط به کوه یخ سائیده شده است. چیزی که نمی‌دانستند این بود که کوه یخ یک برآمدگی تیز زیر آب داشت، که بدنه کشتی را به طول ۹۰ متر شکاف داد. ناخدا پس از بازدید از عرشه‌های زیرین تشخیص داد که کشتی حدود یک ساعت و نیم بعد غرق می‌شود.

در این زمان به دستور ناخدا قایق‌های نجات تایتانیک به آب انداخته شدند، اما توانستند تنها بخشی از مسافران را نجات دهند. تایتانیک برخلاف پیش‌بینی نزدیک سه ساعت روی آب ماند، و سرانجام حدود ساعت ۲:۲۰ دقیقه بامداد، در حالی که بسیاری از چراغ‌هایش هنوز روشن بود، به قعر اقیانوس فرو رفت.

از آن زمان برخی کارشناسان بر این باور بوده‌اند که طراحی خاص تایتانیک، که در زمان خودش به عنوان طراحی فوق‌پیشرفته مورد تحسین قرار گرفته بود، دلیل اصلی آسان غرق شدن آن شد. این کشتی دارای یک کف دولایه و ۱۵ محفظه مجزای ضدآب مجهز به در‌های ضدآب برقی بود که می‌توانستند به‌طور جداگانه یا همزمان توسط کلیدی که در کابین سکان‌بان بود باز و بسته شوند.

با این وجود، شکل طراحی محفظه‌های ضدآب دارای نقصی بود که می‌تواند یکی از عوامل مهم غرق شدن تایتانیک بوده باشد. دیوار‌هایی که محفظه‌ها را از هم جدا می‌کردند، فقط چند متر بالاتر از خط آب قرار داشتند، و بدین ترتیب هنگامی که کوه یخ به بدنه کشتی شکاف انداخت، آب از بالا وارد محفظه‌ها شد و تمام آن‌ها را پر کرد و در مدتی کوتاه کشتی را غرق کرد.

نظریات غیرمتعارف درباره دلیل غرق شدن تایتانیک نیز زیاد است. یکی از شگفت‌انگیزترین آن‌ها این است که تایتانیک اصلا به کوه یخ برخورد نکرد، بلکه صفحات فولادی بدنه کشتی که برای تحمل سرمای نزدیک به انجماد آب‌های اقیانوس اطلس شمالی طراحی نشده بودند، طوری منقبض شدند که اتصالات بدنه را درهم‌شکستند و باعث غرق کشتی شدند.

اما فراتر از جنبه‌های فنی فاجعه، غرق شدن این کشتی عظیم مسافری با صد‌ها نفر انسان از آن زمان به اسطوره‌ای در فرهنگ عامه تبدیل شده است. سازندگان تایتانیک فکر می‌کردند یک کشتی غرق‌ناشدنی ساخته‌اند که اقیانوس نمی‌تواند آن را شکست دهد. اما غرق شدن تایتانیک در جریان اولین سفر آن به انسان نشان داد که به‌رغم پیشرفت‌های چشمگیر تکنولوژیک، بشر همچنان تسلیم طبیعت است.