چرا پیر می‌شویم و می‌میریم؟

آگوست وایزمن، زیست‌شناس آلمانی، در قرن نوزدهم گفته بود که با گذشت زمان، دستگاه زندگی فرسوده می‌شود و مرگ افراد ضعیف و مسن را از بین می‌برد تا با جوان‌ها رقابت نکنند، اما این توضیح برای جورج ویلیامز، زیست‌شناس تکاملی، معنا نداشت. او معتقد بود انتخاب طبیعی تنها روی ژن‌هایی اثر می‌گذارد که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شوند و آنچه در پایان حیات یک حیوان رخ می‌دهد، نمی‌تواند بر روند تکامل تاثیرگذار باشد.

بر اساس فرضیه او، پیر شدن ممکن است عارضه جانبی و اجتناب‌ناپذیر انتخاب طبیعی باشد. او در سال ۱۹۵۷ نظریه‌ای جدید ارائه کرد: جهش‌های ژنتیکی که باعث افزایش باروری می‌شود، در اواخر عمر آسیب پدید می‌آورند و طی چندین نسل، آن جهش‌ها باری ایجاد می‌کنند که درنهایت به مرگ می‌انجامد.

نیویورک تایمز با اشاره به مطالعه جدیدی که به‌تازگی در نشریه پیشرفت‌های علم منتشر شد، گزارش می‌داد که این مطالعه با استفاده از خزانه دی‌ان‌ای انسان، نظریه ویلیامز را تایید می‌کند. این پژوهشگران صد‌ها جهش یافتند که باروری جوانان را افزایش می‌دهد و به آسیب جسمی آن‌ها در مراحل بعدی زندگی‌شان مرتبط است.

با این حال جیان‌ژی ژانگ، زیست‌شناس تکاملی دانشگاه میشیگان، گفت: «این‌ها مطالعات موردی‌اند و ما نمی‌دانیم آیا در کل ژنوم تعداد این جهش‌ها زیاد است یا خیر.»

او از اطلاعات بانک زیستی (بایوبنک) بریتانیا، پایگاه داده حاوی مواد ژنتیکی نیم میلیون داوطلب، به همراه اطلاعات مربوط به سلامتی و تجربیات زندگی آن‌ها استفاده کرد. به نوشته نیویورک تایمز این بانک زیستی امکان کشف پیوند‌های ظریف بین تغییرات ژنتیکی و هزاران مشخصه مانند فشارخون بالا، اسکیزوفرنی و عادت به سیگار کشیدن را برای دانشمندان فراهم کرد.

از جمله این یافته‌ها این بود که تغییرات ژنتیکی مرتبط با باروری مانند تعداد فرزندان نیز با عمر کوتاه‌تر مرتبط است.

افزون بر آن، سویه‌های موثر روی تولیدمثل تقریبا پنج برابر بیش از سویه‌هایی که هیچ ارتباطی با تولیدمثل ندارند، بر طول عمر تاثیر می‌گذارند. سویه‌های مناسب برای تولیدمثل به احتمال بسیار زیاد برای طول عمر مضرند.

این دانشمندان همچنین دریافتند آن‌هایی که تعداد سویه‌های محرک تولیدمثل بیشتری داشتند، برای زنده ماندن تا ۷۵ سالگی شانس کمتری به دست می‌آوردند. مجموع این نتایج نشان می‌دهد که پیری در اصل عارضه جانبی تاثیر انتخاب طبیعی بر باروری است.

سویه محرک تولیدمثل در افراد موجود در این پایگاه داده که در سال ۱۹۶۵ به دنیا آمدند، نسبت به افرادی که در سال ۱۹۴۰ متولد شدند، بیشتر بود.

با توجه به عمر طولانی‌تر انسان در سالیان اخیر، ممکن است این نظریه که سویه‌های باروری باعث کاهش عمر می‌شوند، با آن در تناقض به نظر برسد. اما این دانشمندان تاکید کردند هریک از جهش‌هایی که آن‌ها شناسایی کرده‌اند، روی طول عمر افراد تاثیر اندکی گذاشتند. با رواج بیشتر سویه‌ها، محیط نیز به‌شدت تغییر کرد. با غذا و داروی بهتر مرگ‌ومیر کودکان کاهش یافت و به افراد بیشتری کمک شد تا به سنین بالاتر برسند.

استیون اوستاد، متخصص پیری دانشگاه آلاباما، گفت که تشخیص تاثیر این سویه‌ها با وجود آنکه امید به زندگی افزایش یافته است، این نتایج را چشمگیرتر می‌کند و نشان می‌دهد با وجود تحولات اساسی در تاریخ زندگی بشر، این تاثیر همچنان وجود دارد.