چرا علیرضا پناهیان باید عذرخواهی کند؟

شفقنا نوشت:  روز گذشته با انتقادات نسبت به اظهارات نامانوس و عجیب یکی از سخنرانان مذهبی در شبکه‌ی سه سیما، مواجه بوده ایم.

این اظهارات واکنش وسیع در سطح جامعه داشته و قلوب بسیاری از دلدادگان به پیامبر اعظم (ص) و امام علی (ع) را جریحه دار ساخته است. نویسندگان منتقد، این اظهارات را واجد مضامین غلط، نامناسب و وهن گونه دانسته و تاسف شدید خود را از آن ابراز داشته اند. شفقنا از تکرار نوشتاری مضامین یاد شده پرهیز دارد.

ممکن است بیان شود قصد گوینده، چنین نبوده است – که جز این هم انتظار نمی‌رود –، اما وقتی درباره مقدسات و اساس دین و مذهب و آن هم شخصیت هایی، چون پیامبر اعظم (ص) و امام علی (ع) به ویژه از تریبون عمومی و در ماه مبارک رمضان سخن گفته می‌شود، هم موضوع فوق العاده نیازمند دانش و دقت است و هم استخدام واژگان و مفاهیم باید از استواری و غنا و وجاهت لازم برخوردار باشد، چرا که تک تک کلمات بار معنایی خود را داشته و مخاطبان برداشت خود را خواهند داشت؛ لذا سخنرانان باید به شدت مراقب چگونگی کاربست مضامین، کلمات و ادبیات خود باشند و اخلاق و ادب و آداب سخن در این موضوعات را به دقت مراعات نمایند. نکات مهمی که در کمال تاسف در نمونه‌ی یاد شده به هیچ وجه مراعات نشده است.

با این مقدمه، کمترین انتظار از آقای پناهیان، پرهیز از هرگونه توجیه، تصحیح کامل، عذرخواهی صریح و بدون فوت وقت از بیان نامناسب، جبران و مراقبت از عدم تکرار است. همه بدانند هر توجیهی ممکن است خدایی ناکرده موجب باز شدن باب اظهارات ناسنجیده‌ی دیگران درباره مقدسات شود.

از مدیران رسانه‌ها آن هم رسانه‌هایی در سطح تلویزیون نیز انتظار می‌رود که مراقبت خود نسبت به کیفیت برنامه‌های مذهبی را مضاعف نمایند و کنترل و پیش بینی مناسبی نسبت به برنامه‌های زنده مذهبی داشته باشند، چرا که جبران مافات در این موارد بسی دشوار یا بعضا غیر ممکن است.