رسانههای غربی مکرر از تصمیم به پاسخ ایران در جواب حمله اخیر رژیم صهیونیستی به ساختمان کنسولگری ایران در دمشق میگویند. پیوست این گزارشها نیز فهرستی از گزینههای انتخابی ایران برای حمله انتقامجویانه است. در اغلب این گزارشها نیز بر این مسئله تاکید شده است که احتمالا این بار بهصورت مستقل از نیروهای مقاومت منطقهای حمله تلافیجویانه به اسرائیل خواهد داشت.
در بخشهایی از گزارش پایگاه اکونومیست لندن آمده است:
به سختی میتوان گفت کدام یک مهمتر بود: چه کسی کشته شد یا کجا. در اول آوریل، یک حمله هوایی مشکوک اسرائیل ساختمانی را در محوطه سفارت ایران در دمشق با خاک یکسان کرد. در این انفجار هفت نفر از جمله چند افسر بلندپایه ایرانی از بین رفتند. این یک تشدید جدی در جنگ سایه طولانی بین اسرائیل و ایران بود که هدفی را مورد اصابت قرار داد که طبق هنجارهای بینالمللی باید ممنوع میبود. اکنون سؤال این است که ایران چگونه پاسخ خواهد داد – و آیا این کار را با حمله به خود اسرائیل یا اصلیترین حامی خارجی آن، آمریکا انجام میدهد.
در این حمله سردار سرتیپ محمدرضا زاهدی، فرمانده نیروی قدس، شاخه اعزامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران کشته شد. او سالها به عنوان رئیس عملیات این گروه در سوریه و لبنان خدمت کرده بود. تحلیلگران عرب و اسرائیلی میگویند که او با حسن نصرالله، رهبر حزب الله، شبه نظامیان شیعه و حزب سیاسی لبنان نزدیک بود. معاون او و پنج افسر دیگر سپاه نیز در این انفجار کشته شدند. این ژنرال از زمان ترور قاسم سلیمانی توسط آمریکا در سال ۲۰۲۰، عالیترین فرمانده ایرانی بود که حذف شد.
اگر صرف حضور مردان نظامی در سفارتخانهای برای انهدام آن کافی است، برخی از سفارتخانههای اسرائیل نیز اهداف مشروعی خواهند بود. حتی عربستان سعودی، رقیب دیرینه ایران، به سرعت این حمله را محکوم کرد، اگرچه در محکومیت خود نامی از اسرائیل نبرد.
سوریه فهرست بلندبالایی از اهداف را برای حمله ارائه میدهد: افسران ایرانی، شبه نظامیان متحد و محمولههای تسلیحاتی به مقصد حزبالله. این منطقه به یک منطقه آتش آزاد برای اسرائیل تبدیل شده است، اسرائیلی که از ۷ اکتبر دهها حمله در سوریه انجام داده است و بسیاری از فرماندهان ارشد سپاه در این کشور را از بین برده است. در روز کریسمس یک ژنرال ایرانی را در دمشق حذف کرد، در اواسط ژانویه پنج افسر از جمله رئیس اطلاعات سپاه در سوریه را از بین برد و حملات دیگر حزب الله را هدف قرار دادهاند، از جمله حمله به فرودگاه حلب در ۲۹ مارس که منجر به کشته شدن هفت تن از اعضای این گروه و دهها سرباز سوری شد.
پس از ترور (سردار) سلیمانی، ایران در پاسخ به شلیک رگبار موشکهای بالستیک به دو پایگاه آمریکایی در عراق بسنده کرد؛ بزرگترین حمله تا به امروز، اما به سختی پاسخ آتش و گوگرد درخوری که برخی از تندروها درخواست میکردند. این بار ممکن است فشار داخلی بیشتری برای پاسخ وجود داشته باشد: ایران ماهها حملات اسرائیل را پشت سر گذاشته است و اسرائیل با حمله به ساختمان کنسولگری، اکنون خاک ایران را بمباران کرده است. علی خامنهای، رهبر معظم انقلاب، پیشنهاد کرد که ایران ممکن است مستقیماً پاسخ دهد نه از طریق نیابتهایش. وی در بیانیهای در تاریخ ۲ آوریل گفت: رژیم شیطانی به دست رزمندگان دلیر ما مجازات خواهد شد.
ایران همیشه ترجیح میدهد از طریق دیگران بجنگد. شب قبل از حمله سفارت، یک پهپاد پرتاب شده از عراق به پایگاه نیروی دریایی در ایلات، جنوبیترین شهر اسرائیل حمله کرد. ائتلافی از شبه نظامیان طرفدار ایران اعتبار کسب کردهاند. ایران اکنون ممکن است حملات بیشتری از این دست را تأیید کند - و همچنین ممکن است به آمریکا حمله کند.
دو کشور از ۲۸ ژانویه، زمانی که یک گروه تحت حمایت ایران یک پهپاد را به پایگاه آمریکایی در شمال شرقی اردن پرتاب کرد و سه سرباز را کشت، تلاش کردند تنشها را کاهش دهند. در پاسخ، آمریکا اهداف ایران را در عراق و سوریه بمباران کرد. ایران که نگران تشدید تنش بود، به نیروهای نیابتی خود گفت که حملات بیشتر به نیروهای آمریکایی را تعلیق کنند و آنها با اکراه مجبور به این کار شدند. مقامات آمریکایی علناً اعلام کرده اند که هیچ اطلاع قبلی از حمله اسرائیل به دمشق ندارند، پیامی که آنها همچنین از طریق واسطهها به همتایان ایرانی خود منتقل کردند.
حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه در دوم آوریل گفت: «آمریکا باید پاسخگو باشد». علی شمخانی، مشاور مقام معظم رهبری نیز اظهارات مشابهی را مطرح کرد و گفت که آمریکا مسئولیت مستقیم این حمله را بر عهده دارد. ساعاتی پس از بمباران سفارت، نیروهای آمریکایی یک پهپاد تهاجمی را که در نزدیکی التنف، یک پادگان دورافتاده آمریکایی در شرق سوریه در پرواز بود، سرنگون کردند. مقامات مطمئن نیستند که آیا این پهپاد پایگاه را هدف قرار داده بود یا خیر. با این حال، این اولین حادثه از اوایل فوریه بود.
اسرائیل در سوریه بازی پرمخاطرهای انجام میدهد. این کشور فکر میکند که فرصتی نادر برای آسیب رساندن به نیروهای نیابتی ایران در منطقه دارد و ایران آنقدر نگران یک جنگ گستردهتر است که نمیتواند انتقامجویی بزرگی انجام دهد. تا اینجای کار، این قمار درست از کار درآمده است، اما عملکرد گذشته هیچ تضمینی برای نتایج آینده نیست: اگر اسرائیل بیش از حد پیشروی کند، منطقه ممکن است خود را در یک درگیری بسیار آشفتهتر بیابد.
منبع: همشهری