(تصاویر) عجیب‌ترین مطب دندانپزشکی دنیا

زی‌سان: «آوریل کلاین»، یک متخصص بهداشت در مرکز پزشکی J&D Dental، سال گذشته زمانی که متوجه شد که می‌تواند به کاهش اضطراب در بیماران عصبی کمک کند، شروع به آوردن سگ «گلدن دودل» انگلیسی ۴ ساله خود به سر کار کرد.

به گزارش زی‌سان، خانواده کلین اولین بار «اولی» را در اوج همه‌گیری کووید -۱۹ دریافت کردند، زمانی که فقط یک توله سگ بود و مطب دندانپزشکی هم به طور موقت تعطیل شده بود. وقتی کلاین ۴۷ ساله سرانجام به سر کار بازگشت و مطب بازگشایی شد، شوهر و دو دخترش هم برای تمیز کردن مطب آمدند و سگ پشمالوی ۸۰ پوندی خود را با نیز خود آوردند.

همسر کلاین، جری کلاین جونیور، یک بیمار بسیار مضطرب است، اما حضور او در این مطب برای تمیز کردن محل کار به همراه سگ چندان بد هم نبود. در حالی که جری روی صندلی دراز کشیده بود، «اولی» روی او پرید و به خواب رفت. کلاین به واشنگتن پست گفت «اولی» اصلاً از صدا‌های ایجاد شده در فضای دندانپزشکی ناراحت نشد.

وی همچنین افزود: «اولی به شوهرم کمک کرد تا آرام شود و از بودن او در آنجا احساس بهتری دارد.» این به من ایده داد: اگر اولی بتواند به برخی از بیماران مضطرب دیگر ما نیز کمک کند، چه می‌شد؟

ایده این بود که «اولی» می‌تواند استرس را تسکین دهد و شادی و آرامش را برای کسانی که در دندانپزشکی کاملاً راحت نیستند، افزایش دهد. یکی از بیماران، «دبی زایگر» ۶۱ ساله در همین راستا می‌گوید: «اولی پسر خوبی است و واقعاً آرام‌بخش است. من از این که او چقدر به من کمک کرد شگفت زده شدم.»

«نانسی گی»، استاد روانشناسی دانشگاه و مدیر مرکز تعامل انسان و حیوان در ویرجینیا کامنولث می‌گوید: تحقیقات قبلی نشان داده که تعامل با سگ‌ها، چه سگ شما باشد و چه شخص دیگری، واقعاً می‌تواند سلامت انسان‌ها را تقویت کند. گی خاطرنشان کرد شواهدی که در مطالعات به دست آمده نشان می‌دهد که صرف تنها ۵ تا ۲۰ دقیقه با یک دوست چهار پا می‌تواند سطح هورمون استرس کورتیزول را در افراد کاهش دهد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا به این یافته رسیده که برخی از افرادی که حیوانات خانگی در خانه دارند نسبت به بیماران بدون حیوان خانگی سریعتر از اقدامات پزشکی بهبود می‌یابند.

به گفته کلینیک کلیولند، حدود ۳۶ درصد از مردم در ایالات متحده به دنتوفوبیا ترس از درمان دندان مبتلا هستند و ۱۲ درصد از آن‌ها ترس شدید دارند. دنتوفوبیا، که به آن ادنتوفوبیا نیز گفته می‌شود، می‌تواند باعث شود که فردی صرفاً به دلیل فکر رفتن به دندانپزشک یا حتی زمانی که در مطب دندانپزشکی است، دچار اضطراب شدید شود.

به گزارش واشنگتن پست، صاحب J&D Dental، دندانپزشک «جنیفر هربرت»، با کلاین موافقت کرد که اولی می‌تواند از بیمارانی که از او درخواست می‌کنند حمایت عاطفی کند البته به شرطی که سایر بیماران با حضور سگ در مطب مشکلی نداشته باشند. کلاین می‌گوید اولی کاملاً واکسینه شده است تا از دستورالعمل‌ها و مقررات تعیین شده توسط قانون ایمنی و بهداشت شغلی پیروی کرده باشد.

او همچنین اطمینان داد که همه کسانی که با بیماران کار می‌کنند از اقدامات بهداشتی تعیین شده توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا پیروی می‌کنند. رئیس مطب می‌گوید «حضور «اولی» در اینجا باعث تغییر شرایط شده است. او روز همه را روشن می‌کند و تبدیل به یک موفقیت بزرگ برای مطب شده است»

کلاین اضافه کرد: «او سگ بسیار باحالی است. بیماران به ما می‌گویند که داشتن او در کنار آن‌ها این قرار را به بهترین قرار زندگی آن‌ها تبدیل کرده است. آن‌ها احساس می‌کنند که یک پتوی گرم پوشیده اند.» یکی از بیماران، سو هگر، می‌گوید در دوران کودکی در مطب دندانپزشکی «تجارب بد» داشته و از اینکه یک دندانپزشکی با یک سگ حمایت عاطفی وجود دارد، هیجان زده بود. هگر، ۵۷ ساله، می‌گوید: «این برخلاف آن چیزی بود که من در کودکی تجربه کردم. به مدت ۳۰ دقیقه، اولی را در حالی که بالاتنه‌اش را روی من گذاشته بود، نوازش می‌کردم، و من هرگز تا این حد آرام نبودم.»

مایا نورمن، ۴۲ ساله، در مورد قرار ملاقاتش با اولی گفت: «من هیچ ترس یا نفرت از دندانپزشکی ندارم، اما از حضور او روی پاهایم لذت بردم. «این یک حواس پرتی عالی بود. من سگ ندارم، اما آن‌ها را دوست دارم. یک ساعت با اولی و دندان‌های فوق العاده تمیز؟ بله لطفا.» کلاین توضیح داد در طول فرآیند درمان سگ روی پا‌های آن‌ها می‌پرد و سرش را روی سینه آن‌ها می‌گذارد.

هربرت رئیس مطب توضیح داد: «ما اولی را هر روز اینجا نداریم، زیرا نمی‌خواهیم او خیلی سخت کار کند و ما می‌خواهیم مطمئن شویم که همه کسانی که در آن روز‌ها به دفتر می‌آیند با حضور او در اینجا مشکلی ندارند.»، اما کلاین صاحب اولی می‌گوید اولی سخت کوش است و می‌خواهد زمان بیشتری را برای دیدن بیماران صرف کند. وی در ادامه گفت: «اولی دوست دارد در کنار مردم باشد و هر روز صبح وقتی کاپشن و کیفم را می‌گیرم به کنار در می‌رود. او اکنون فکر می‌کند که باید به او اجازه داده شود که هر روز سر کار برود».