پیجر (Pager) یک دستگاه الکترونیکی کوچک است که برای دریافت پیامهای متنی کوتاه استفاده میشود.
در گذشته، پیجرها وسیلهای رایج برای ارتباط سریع و مختصر بودند، مخصوصاً برای کسانی که به تلفن دسترسی نداشتند یا نمیتوانستند به راحتی تماس تلفنی برقرار کنند.
نحوه کار پیجر به این صورت بود که وقتی کسی قصد ارسال پیام داشت، ابتدا با یک شماره مشخص تماس میگرفت و سپس پیام کوتاهی (معمولاً از طریق اپراتور یا دستگاه خاص) به پیجر فرد مورد نظر ارسال میکرد. پیجر پیام را دریافت میکرد و با بوق یا لرزش فرد را از دریافت پیام مطلع میکرد. کاربر سپس میتوانست پیام را روی صفحهنمایش دستگاه بخواند.
پیجرها بیشتر در دهههای ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی محبوب بودند و بهخصوص در میان کادر پزشکی و دیگر حرفههایی که نیاز به تماس فوری داشتند، بسیار مورد استفاده قرار میگرفتند. با ظهور تلفنهای همراه و پیامهای متنی (SMS)، استفاده از پیجرها به مرور کاهش یافت.
پاسخ به این پرسش مثبت است. پیجرها نیز مانند هر دستگاه الکترونیکی دیگر میتوانند در معرض هک شدن قرار بگیرند، به ویژه مدلهای قدیمیتر که از روشهای سادهتری برای انتقال اطلاعات استفاده میکردند.
این دستگاهها معمولاً از فناوریهای رادیویی برای دریافت پیامها استفاده میکنند و پیامها بهصورت غیررمزگذاریشده منتقل میشوند؛ به این معنا که اگر کسی با تجهیزات مناسب به سیگنالهای رادیویی دسترسی داشته باشد، میتواند پیامها را شنود کند.
شنود سیگنالهای رادیویی: چون پیامهای پیجر معمولاً بهصورت غیررمزگذاریشده ارسال میشوند، هکرها با استفاده از تجهیزات رادیویی میتوانند سیگنالهای پیجر را شنود کنند و پیامهای ارسالی را دریافت کنند.
دسترسی به شبکههای پیجر: اگر هکری بتواند به شبکهای که پیامها را به پیجرها ارسال میکند نفوذ کند، ممکن است بتواند به پیامها دسترسی پیدا کند یا پیامهای جعلی ارسال کند.
استفاده از ضعفهای نرمافزاری: بعضی از پیجرها نرمافزارهای سادهای دارند که ممکن است دارای نقاط ضعف امنیتی باشند. هکرها میتوانند از این ضعفها برای دسترسی به پیامها یا تغییر عملکرد دستگاه استفاده کنند.
در کل، پیجرها بهخصوص مدلهای قدیمیتر از نظر امنیتی بسیار آسیبپذیرتر از دستگاههای مدرن مانند تلفنهای همراه هستند. به همین دلیل، با پیشرفت فناوری و ظهور ابزارهای ارتباطی امنتر، استفاده از پیجرها به مرور کاهش یافت.