روز پنجم ماه محرم به نام سه تن از شهدای کربلا نامگذاری شده است که یکی از آنها از فرزندان امام هست و دو تن دیگر از یاران باوفای آن حضرت می باشند.
دهه اول محرم مصادف با ورود امام حسین (ع) به کربلا و شهادت ایشان و یاران با وفایشان است.
روز و شب پنجم محرم ماه:عبدالله بن حسن، حبیب بن مظاهر، زهیر ابن قین
شب پنجم محرم مانند شب چهارم میان چند شهید کربلا مشترک است. شب پنجم محرم متعلق به حضرت عبدالله بن حسن یکی از فرزندان امام حسن علیه السلام و نیز حبیب بن مظاهر، زهیر ابن قین از شجاع‌ترین شخصیت‌های اسلام است.
علت نام گذاری شب پنجم محرم
در پاسخ به سوال چرا پنجم ماه محرم به نام حضرت عبدالله بن حسن، حبیب بن مظاهر نامگذاری شده است؟ باید بگوییم شب پنجم به دلیل جایگاه شهیدان کربلا و برای زنده نگه داشتن یاد حماسه بزرگ عاشورا به نام حبیب بن مظاهر و حضرت عبدالله بن حسن کودک هشت سالة امام مجتبی (ع) منسوب است.
این کار از طرف مداحان و ذاکران اهل بیت و بر اساس، نزدیکی هر یک از آنها به نقطه وحدت بخش کربلا یعنی امام حسین (ع) و هم آهنگی شور و التهاب مراسم و روضة آنان با مرکز شورآفرین شب عاشورا صورت گرفته و مفهوم آن بدین معنا نیست که هر کدم از شخصیت‌های مذکور به شهادت رسیده اند.
عبد الله بن الحسن (ع)
عبدالله بن حسن از فرزندان امام حسن مجتبی علیه السلام است که در واقعه کربلا به شهادت رسید. در روز عاشورا هنگامی که امام حسین (ع) در میدان بود، خود را به او رساند، عبدالله دست خود را جلوی ضربه شمشیر بحر بن کعب تیمی که قصد کشتن عمویش را داشت، قرار داد. با این ضربه، دستش قطع و به پوست آویخته شد و در حالی که در آغوش عمویش بود حرمله بن کاهل اسدی او را با تیری هدف قرار داد و به شهادت رساند.
زهیر ابن قین
زُهَیر بن قَین بَجَلی از شهدای کربلا و از بزرگان قبیله بجیله؛ عثمانی مذهب بود ولی پس از ملاقات با امام حسین (ع) چند روز قبل از واقعه کربلا، به او پیوست و در روز عاشورا به شهادت رسید.
حبیب بن مظاهر
حَبیب بن مُظاهِر اَسَدی از اصحاب خاص حضرت علی (ع) و از کسانی بود که پس از مرگ معاویه به امام حسین (ع) برای رفتن به کوفه نامه نوشتند. پس از شهادت مسلم، حبیب مخفیانه از کوفه خارج شد و خود را به امام حسین رساند و در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید. قبر او در حرم امام حسین (ع) و در نزدیکی ضریح امام حسین (ع) قرار دارد.
در روز پنجم محرم چه گذشت؟
عبیدالله بن زیاد که می‌خواست عمر بن سعد را برای جنگ با حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام تشجیع کرده و او را در تنگنا گذاشته و تحت فشار قرار دهد، لشکری به تعداد چهار هزار نفر از سربازان مهارت دیده و تازه‌نفس به سوی کربلا فرستاد تا در خدمت عمر سعد بوده و او را برای کشتن نوه رسول خدا صلی‌الله علیه و آله یاری کنند.
به این ترتیب با احتساب هزار نفر سربازی که در خدمت حر بن یزید ریاحی بودند و چند هزار سربازی که به همراه عمر سعد به کربلا آمده بودند، تعداد نیرو‌های لشکر دشمن به حدود ده هزار نفر می‌رسید. این طور بود که این مردان کوردل و دنیاپرست مقابل امام خود صف بستند و او را مظلومانه در بیابانی خشک و بی‌آب به مرگ تهدید کردند.
در این روز همچنین ابن زیاد یکی از یاران خود به نام زجر بن قیس را فرستاد تا بر سر راه کربلا بایستد و هر کسی را که قصد یاری امام حسین علیه السلام داشته و بخواهد به سپاه آن حضرت ملحق شود، به قتل برساند. زجر بن قیس هم همراه ۵۰۰ نفر بر سر راه کربلا قرار گرفت تا راه شیعیان و یاران حضرت اباعبدالله علیه السلام را ببندند.
در این روز همچنین عبیدالله بن زیاد برای عمر سعد پیکی فرستاد و طی آن، بر او سختگیری کرده و مورد فشار و تهدید قرار داده بود تا بر امام حسین علیه السلام به شدت سخت بگیرد و راه را برای آن حضرت ببندد. در برخی از منابع نوشته شده که این پیک در روز ششم ماه محرم به دست عمر سعد که در کربلا خیمه زده بود، رسید.
طبق منابع تاریخی ابن زیاد در نامه نوشته بود: «میان حسین علیه السلام و یارانش و آب فرات حائل شو (فاصله بینداز) که حتی یک قطره از آب ننوشند تا اینکه به بیعت امیرالمؤمنین یزید و عبیدالله بن زیاد درآیند یا مانند شهید مظلوم عثمان بن عفان (که در زمان کشته شدن تشنه بود) کشته شوند.»
در همین روز بود که امام حسین علیه السلام با یاران خود گفتگو کرده و با تشریح اوضاع، یاران خود را تصفیه کردند.
سایر اخبار
غیر قابل انتشار: ۰ | در انتظار بررسی: ۰ | انتشار یافته:
پرطرفدار