همه چیز درباره سریال هواخواه (The Sympathizer)

جنگ ویتنام یکی از آن وقایع تاریخی است که با گذشت سال‌ها همچنان در حافظه‌ی تاریخی آمریکایی‌ها باقی مانده و صد البته فیلم‌ها و سریال‌هایی ساخته شده که به تأثیر این جنگ بر مردم ویتنام اشاره می‌کنند.

سریال The Sympathizer یا هواخواه یکی از همان‌هاست و البته که رابرت داونی جونیور و پارک چان ووک را نیز درکنار یکدیگر قرار داده است. پارک چان ووک همان کارگردان مشهور کره‌ای‌ست که ساخت فیلم شاخص Oldboy (اولدبوی) را در رزومه کاری خود دارد.

مینی‌سریال از روی رمانی به همین نام اقتباس شده است که ویت تان نون، نویسنده‌ی ویتنامی-آمریکایی، در سال ۲۰۱۶، بابت نگارش آن، جایزه‌ی «پولیتزر» را بُرد.  داستان سریال هواخواه در زمان نزدیک پایان جنگ ویتنام روایت می شود و درباره جاسوسی است که در ارتش جنوب ویتنام نفوذ کرده بود به آمریکا فرار می‌کند و با اقامت در بین پناهندگان به کار جاسوسی و گزارش به ویت کنگ ادامه می‌دهد.

مینی‌سریال هواخواه پارک چان ووک، درباره‌ی مردمی است که در میانه‌ی نبرد پوچ هواداران فریب‌کار ایدئولوژی‌های سیاسی، گیر افتادند و نهایتا، چیزی جز ویرانی نصیب‌شان نشد، اما سریال در ستایش کمونیسم و هجو راست‌گرایان آمریکایی نیست، احتمالا اثر ابلهانه و بی‌ارزشی می‌شد! کارگردانی هواخواه را از سطح یک سریال تلویزیونی معمولی، بسیار فراتر می‌برد. این کیفیت، در کنار مجموعه‌ای از ترنزیشن‌های خلاقانه‌ای که به امضای پارک چان ووک تبدیل شده‌اند.

مینی‌سریال هواخواه، هم از بابت عناصر سَبکی و اجرایی و هم از زاویه‌ی ایده‌های تماتیک، اثر قابل‌بحثی است. از اجرا شروع می‌کنم. با نگاهی کلی، سریال سیاسیِ تازه‌ی پارک چان ووک، دو امتیاز بسیار واضح دارد. اولی، پرفورمنس هوئا شوندِی، در نقش کاپیتان است. وقتی تولیدی به بزرگی و اهمیت هواخواه، به جای انتخاب یک سلبریتی یا ستاره به عنوان بازیگر اصلی، نقش محوریِ داستان‌اش را به چهره‌ای ناشناخته می‌سپارد، ریسک بزرگی را پذیرفته است؛ هم از منظر تجاری و هم از منظر هنری.

موفقیت این مینی‌سریال در ایجاد تعادل بین کمدی و تراژدی به توانایی‌های پارک چان‌ووک بازمی‌گردد که خود استاد ترکیب ژانر‌ها و لحن‌های گوناگون در فیلم‌هایش است و در این مینی‌سریال هم می‌توانید تفاوت لحن روایی از هر اپیزود به اپیزود دیگر را احساس کنید.

برخی از منتقدانی که سریال The Sympathizer را تماشا کرده بودند، شدیدا آن را دوست داشتند و ۵۳ مورد از منتقدان راتن تومیتوز، رضایت ۸۷ درصدی خود را ثبت کردند. در سایت متاکریتیک هم ۳۳ منتقد، میانگین امتیاز ۸۰ از ۱۰۰ را برای این مجموعه به ثبت رساندند. این سریال در جامعه ویتنامی-آمریکاییِ کالیفرنیا بسیار مورد توجه قرار گرفت. برای بینندگان جوان، فرصتی برای نمایش داستان‌های ویتنامی برای مخاطبان جهانی بود.

برخی نظر کاربران درباره سریال را در اینجا می‌خوانید:

کاربری به نام رامین نوشته: سریال در ۷ اپیزود داستان گویی بسیار روانی رو ارائه میده که به خوبی حس خوندن یک رمان رو میشه حس کرد، جزئیات کامل از شخصیت‌های اصلی به خوبی در دل سریال جای گرفتن و فراز و نشیب‌های مختلف باعث می‌شه از تماشای سریال خسته نشیم.

کاربری به نام زکریا نوشته: یعنی سریالی که پارک چان ووک ساخته رو دیدم. قطعاً اسم بزرگ پارک چان ووک سریال رو قابل اعتنا می‌کنه و البته که خوش‌ساخت و‌تر و تمیزه ولی من تا آخر دنبال یه امضا از پارک چان ووک بودم که پیداش نکردم. برخی سویه‌های سریال هم به تمجید از کمونیست‌ها اشاره داره که خب خودش کمی بحث‌برانگیز هست.