ماموریت دشوار پایین آوردن ایستگاه فضایی!

زی‌سان: ناسا شرکت اسپیس‌اکس متعلق به ایلان ماسک را برای پایین آوردن ایستگاه فضایی بین‌المللی پس از پایان عمر مفید آن در نظر گرفته است.

به گزارش زی‌سان؛ این شرکت مستقر در کالیفرنیا در اوایل دهه آینده وسیله نقلیه‌ای خواهد ساخت که قادر خواهد بود این سامانه ۴۳۰ تنی را در آب‌های اقیانوس آرام جابجا کند.

روز چهارشنبنه امضای قرارداد ۸۴۳ میلیون دلاری این عملیات اعلام شد.

اولین بخش ایستگاه فضایی در سال ۱۹۹۸ به فضا پرتاب و فعالیت آن با حضور همیشگی سه سرنشین در سال ۲۰۰۰ آغاز شد.

این ایستگاه هر ۹۰ دقیقه در ارتفاع کمی‌بالاتر از ۴۰۰ کیلومتر یک بار دور زمین می‌چرخد و محل انجام هزاران آزمایش علمی‌بوده است که انواع پدیده‌ها از فرآیند پیری در انسان تا ترکیبات انواع جدید مواد را بررسی کرده است.

مهندسان می‌گویند که آزمایشگاه از نظر ساختار سالم است، اما از حالا باید برنامه‌هایی برای پایان دادن به عمر آن در نظر گرفته شود.

اگر فضاپیما به حال خود رها شود، سرانجام به خودی خود به زمین باز خواهد گشت، اما ممکن است سقوط آن در مناطق پرجمعیت خطر قابل توجهی را برای مردم به همراه داشته باشد.

کن بوئرساکس، مدیر عملیات فضایی ناسا، در بیانیه‌ای گفته است که «استفاده از یک وسیله نقلیه ساخت ایالات متحده برای خارح کردن ایستگاه فضایی از مدار به ناسا و شرکای خارجی آن در این طرح کمک می‌کند تا در پایان دوره عملیاتی ایستگاه فضایی اطمینان حاصل شود که بازگشت آن به زمین ایمن و مسئولانه خواهد بود.»

وی افزوده است که «این تصمیم همچنین به برنامه‌های آینده ناسا در زمینه‌های تجاری کمک می‌کند.»

ایالات متحده و روسیه رهبری طرح ایستگاه فضایی بین‌المللی را در دست دارند و اروپا، کانادا و ژاپن دارای نقش‌های تکمیلی و کمکی هستند.

شرکای غربی همگی توافق کرده‌اند که بودجه‌ایستگاه را تا سال ۲۰۳۰ تامین کنند. اما روسیه تا کنون تمدید مشارکت این کشور را تنها تا سال ۲۰۲۸ به طور قطع تصویب کرده است.

ناسا گزینه‌های مختلفی را برای از میان بردن ایستگاه فضایی در پایان عمر آن بررسی کرده است.

این برنامه‌ها شامل جدا کردن قطعات مختلف ایستگاه و استفاده از بخش‌های جدیدتر در ایستگاه‌های نسل بعدی است.

نظر دیگر واگذار کردن ایستگاه به موسسات تجاری برای استفاده یا نگهداری از آن بوده است.

اما هرکدام از این راه‌حل‌ها پیچیدگی‌ها و هزینه‌های متفاوتی دارد و همچنین با مسایل حقوقی مربوط به مالکیت این ایستگاه ارتباط می‌یابد.

ناسا و اسپیس اکس در مورد طرح «کشتی‌فضایی یدک‌کش» برای خارج کردن ایستگاه از مدار و انتقال آن به محل مورد نظر جزییاتی منتشر نکرده‌اند، اما آنچه که قطعی است این است که برای هدایت ایستگاه به مکان مناسب در زمان مناسب به نیروی رانش قابل توجهی نیاز است.

وزن ایستگاه و بزرگی آن که تقریبا به اندازه یک زمین فوتبال است، به این معنی است که لازم است بخشی از ساختار و اجزاء آن با وجود دمای شدید هنگام ورود مجدد به جو زمین سالم بماند تا بتواند آن را سالم به زمین برساند.

کنترل کننده‌ها امکان آن را فراهم می‌کنند تا فاصله مدار ایستگاه فضایی تا زمین در یک دوره زمانی به تدریج کاهش یابد و پس از خروج آخرین سرنشین، به یدک‌کش فرمان می‌دهد تا آخرین عملیات خارج کردن ایستگاه از مدار را آغاز کند.

معمولا فضاپیما‌ها پس از پایان ماموریت خود به سوی یک محل دورافتاده در اقیانوس آرام به نام پوینت نمو هدایت می‌شوند و در آن محل در آب فرود می‌ایند.

این قبرستان فضاپیما‌ها که به افتخار ناخدای زیردریایی معروف کتاب ۲۰۰۰۰ فرسنگ زیر دریا نامگذاری شده است با نزدیک‌ترین نقطه خشکی بیش از ۲۵۰۰ کیلومتر فاصله دارد.

ناسا امیدوار است تا زمانی که ماموریت ایستگاه فضایی بین‌المللی پایان خواهد یافت، تعدادی از موسسات خصوصی پرتاب ایستگاه‌های فضایی را به صورت تجاری آغاز کرده باشند.

آژانس‌های فضایی هم توجه خود را به طرح ساخت یک ایستگاه‌های فضایی به نام «دروازه» متمرکز خواهند کرد که در مدار کره ماه قرار خواهد گرفت.