عباس شریفی تهرانی استاد درگذشته دانشگاه تهران که بود؟

عباس شریفی تهرانی، عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران و استاد برجسته و پیشکسوت دانشگاه تهران در روز 30 فرودین 1403 پس از تحمل یک دوره بیماری در سن ۸۷ سالگی دار فانی را وداع گفت.
 
به گزارش ایسنا، عباس شریفی تهرانی در بیستم دی ­ماه سال ۱۳۱۶ در تهران دیده به جهان گشود. وی پس از پایان تحصیلات ابتدایی (سال ۱۳۲۹) و متوسطه (سال ۱۳۳۵)، با موفقیت در آزمون ورودی، تحصیلات عالی خود را در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران آغاز و در سال ۱۳۴۱ مدرک فوق ­لیسانس پیوسته کشاورزی را از این دانشکده اخذ کرد و در سال ۱۳۴۲ خدمت خود را با سمت کارشناس علمی در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران آغاز نمود.
 
پس از آن برای ادامه تحصیلات به کشور فرانسه عزیمت کرد و پس از کسب مدرک فوق ­لیسانس (DEA) در رشته فیزیولوژی گیاهی کاربردی در سال ۱۳۴۶ و دکتری تخصصی بیماری‌­شناسی گیاهی در سال ۱۳۴۹ از دانشگاه پاریس، به ایران بازگشت.
 
عباس شریفی تهرانی پس از بازگشت به میهن از سال ۱۳۵۰ خدمت خود را با سمت استادیار در گروه گیاه‌پزشکی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران ادامه داد. در سال ۱۳۵۴ دانشیار شد و در سال ۱۳۶۳ به مرتبه استادی دانشگاه تهران ارتقاء یافت.
 
تدریس دروس سم‌­شناسی، اصول مبارزه با بیماری‌های گیاهی، مدیریت مبارزه با بیماری‌های گیاهی، فیزیولوژی پارازیتسیم، فیزیولوژی قارچ‌ها، مدیریت تکمیلی مبارزه با بیماری‌های گیاهی- شیمی و توکسیکولوژی قارچکش‌ها در دوره­‌های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری از فعالیت‌های آموزشی ایشان بوده است. زمینة فعالیت‌های علمی استاد شریفی تهرانی مرتبط با مدیریت بیماری‌های گیاهی شامل: کنترل شیمیایی و کنترل بیولوژیک بیماری‌های گیاهی- فیزیولوژیی پارازیتیسم در بیماری‌های گیاهی و مکانیسم مقاومت گیاهان به عوامل بیماری‌­زا بود که سزاوار است ایشان را بنیانگذار کنترل بیولوژیک عوامل بیماری‌­زای گیاهی در دانشگاه‌های کشور بدانیم.
 
عباس شریفی تهرانی علاوه بر فعالیت‌های علمی، سمت‌های اجرایی متعدد به عهده داشت که از آن جمله می­‌توان به معاونت آموزشی و تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران در سال ۱۳۵۹؛ ریاست دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران ۶۰-۱۳۵۹؛ معاونت پژوهشی و برنامه‌­ریزی دانشگاه تهران ۶۴-۱۳۶۲؛ ریاست کمیته گیاه‌پزشکی شورای برنامه‌­ریزی وزارت فرهنگ و آموزش عالی ۸۰-۱۳۶۰؛ ریاست کمیسیون پژوهشی کشاورزی وزارت فرهنگ و آموزش عالی ۷۹-۱۳۶۰؛ ریاست شاخه گیاه‌پزشکی گروه علوم کشاورزی فرهنگستان علوم، ۸۶-۱۳۷۰؛ نائب­‌رئیسی انجمن بیماری‌­شناسی گیاهی ایران، ۸۶-۱۳۷۶؛ ریاست شانزدهمین کنگرة گیاه‌پزشکی ایران، ۱۳۸۳؛ و ریاست گروه علوم کشاورزی فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران از ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۲ اشاره کرد. 
 
عباس شریفی تهرانی همچنین در سازمان‌ها و انجمن‌های علمی ملی و بین‌­المللی عضویت و فعالیت داشت که برخی از آنها عبارتند از: عضویت پیوسته در فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران؛ عضویت در انجمن بیماری‌شناسی گیاهی ایران؛ عضویت در انجمن‌های بیماری‌­شناسی گیاهی امریکا و فرانسه؛ عضویت در هیأت نظارت بر سموم کشور؛ عضویت در کمیسیون کشاورزی شورای پژوهش‌های علمی کشور؛ عضویت در شورای دانشگاه تهران (نماینده شورای پژوهشی)؛ عضویت شورای علمی و شورای پژوهشی فرهنگستان علوم؛ عضویت در کمیته علمی صندوق حمایت از پژوهشگران کشور؛ عضویت در هیأت­‌تحریریه مجله علوم و فنون کشاورزی؛ و عضویت در هیأت تحریریه مجله پژوهش‌های راهبردی در علوم کشاورزی و منابع طبیعی فرهنگستان علوم.
 
شریفی تهرانی به واسطه فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی ارزنده، جایزه و تقدیرنامه‌­های متعدد دریافت کردند که برخی از آنها عبارتند از: مجری طرح برگزیده دانشگاه تهران (۱۳۷۰)؛ استاد نمونه کشور (۱۳۷۵)؛ پژوهشگر برجسته دانشگاه تهران (۱۳۸۰)؛ چهره ماندگار کشور (۱۳۸۲)؛ دریافت جایزه خوارزمی (۱۳۸۳)؛ استاد راهنمای برتر، وزارت فرهنگ و آموزش عالی، جهاد دانشگاهی (۱۳۸۵)؛ دریافت جایزه طرح کاربردی نمونه، دانشگاه تهران (۱۳۸۶)؛ استاد برگزیده دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران (۱۳۸۶) و دریافت نشان درجه یک دانش از رئیس‌­جمهور (به‌­عنوان استاد برگزیده فرهنگستان علوم) (۱۳۸۹).
 
اجرای طرح‌های تحقیقاتی متعدد و استاد راهنما و مشاور بیش از ۹۰ عنوان رساله دکتری و پایان‌­نامه کارشناسی ارشد و همچنین انتشار بیش از ۲۰۰ مقاله علمی و تحقیقاتی در مجلات معتبر علمی داخل و خارج از کشور به همراه سخنرانی در مجامع علمی داخلی و بین‌­المللی و انتشار چند عنوان کتاب، گوشه‌ای از فعالیت‌های علمی استاد شریفی تهرانی بود. ایشان مجری طرح ملی بررسی اثر آنتاگونیست‌های باکتریایی روی قارچ‌های مهم خاکزی (برگزیده جشنواره خوارزمی ۱۳۸۳)؛ همکار طرح بین‌­المللی NARS با عنوان سیستم ملی تحقیقات کشاورزی؛ مؤلف کتاب فرهنگ کشاورزی و منابع طبیعی- بیماری­‌شناسی گیاهی – ۱۳۷۸ (چاپ فرهنگستان علوم) و کتاب فرهنگ نوین کشاورزی و منابع طبیعی (جلد دوم) – ۱۳۸۸؛ و نیز مؤلف فصل هفتم کتاب The National Agricultural Research systems in the west Asia and North Africa Region (The National Agricultural Research system of Iran) بودند.