۵ نکته رازآمیز درباره خطرناک‌ترین هواپیمای بدون سرنشین جهان که نیروی هوایی آمریکا از آن استفاده کند

زی‌سان: یکی از ترسناک‌ترین سلاح‌هایی که در حال حاضر در آسمان جهان وجود دارد، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (پهپاد) است که بیشتر به عنوان هواپیما‌های بدون سرنشین تهاجمی شناخته می‌شوند. این سلاح‌های هدایت از راه دور ماشین‌های مرگباری هستند و می‌توانند حتی در یک روز کاملاً روشن، به تمامی برای افراد روی زمین نامرئی باشند.

قابل توجه‌ترین پهپادی که توسط نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد، احتمالا MQ-۱ Predator است؛ سلاحی مرگبار که در جنگ‌های خاورمیانه کاربرد داشته است. پردیتور علی رغم سابقه عملیاتی قابل توجه، در حال پیر شدن بود، زیرا در اواسط دهه ۱۹۹۰ معرفی شده بود.

به این ترتیب، جنرال اتمیکس به عنوان یکی از اصلی‌ترین پیمانکاران نظامی وزارت دفاع ایالات متحده در زمینه پهپادی تصمیم به ساخت یک پهپاد مرگبارتر به نام MQ-۹ Reaper گرفت که در سال ۲۰۰۷ به خدمت گرفته شد. در این مقاله، نگاهی به ۵ ویژگی شاخص این ماشین جنگی قدرتمند و توانمند خواهیم داشت.

MQ-۹ Reaper یک هواپیمای هدایت از راه دور مسلح، چند ماموریتی، ارتفاع متوسط و استقامتی است که در درجه اول علیه اهداف اجرایی پویا و در درجه دوم به عنوان یک دارایی جمع آوری اطلاعات به کار گرفته می‌شود. این پهپاد با توجه به زمان پرسه زدن قابل توجه، سنسور‌های دوربرد، مجموعه ارتباطات چند حالته و سلاح‌های دقیق، قابلیت منحصر به فردی برای انجام حمله، هماهنگی و شناسایی علیه اهداف با ارزش، زودگذر و حساس به زمان را فراهم می‌کند.

Reaper بخشی از یک سیستم هواپیمایی هدایت از راه دور است. یک سیستم کاملا عملیاتی شامل هواپیمایی مجهز به سنسور و سلاح، ایستگاه کنترل زمینی، لینک ماهواره اولیه پردیتور و تجهیزات یدکی به همراه خدمه عملیات و نگهداری برای ماموریت‌های ۲۴ ساعته مستقر است.

سیستم پایه ریپر دارای سیستم هدف گیری چند طیفی است که مجموعه‌ای قوی از سنسور‌های بصری برای هدف گیری دارد. MTS – B یک سنسور مادون قرمز، رنگی، دوربین تلویزیونی نور روز تک رنگ، دوربین مادون قرمز موج کوتاه، طراحی کننده لیزر و نورافکن لیزری را ذر ادغام می‌کند. ویدیوی تمام متحرک از هر یک از سنسور‌های تصویربرداری را می‌توان به صورت استریم ویدیویی جداگانه یا ادغام شده مشاهده کرد.

این واحد همچنین از یک طیف سنج / طراحی کننده لیزری استفاده می‌کند که به طور دقیق اهداف را برای استفاده از مهمات هدایت لیزری تعیین می‌کند، مانند واحد بمب هدایت شونده Unit-۱۲ Paveway II. همچنین این پهپاد مجهز به یک رادار دیافراگم مصنوعی است. MQ-۹ همچنین می‌تواند تا هشت موشک هدایت لیزری، موشک هوا به زمین ۱۱۴ Hellfire را به کار بگیرد که دارای قابلیت‌های درگیری بسیار دقیق و با آسیب جانبی اندک، ضد زره و ضد نفر است.

MQ-۹ همچنین از طریق افزودن مخازن سوخت خارجی با قابلیت نگهداری ۶۰۰ کیلوگرم سوخت، برای عملیات‌های برد بلند بهینه سازی شده است. این کار باعث می‌شود که زمان استقرار بیشتر و برد بیشتری داشته باشد. این بهینه سازی همچنین یک تیغه اضافی به پیشرانه و یک سیستم تزریق آب – الکل برای بهبود عملکرد پیشرانه اضافه می‌کند.
۵ نکته جالب در مورد پهپاد ام کیو ۹ ریپر

ویژگی‌های پهپاد MQ-۹ Reaper

•  ماموریت عمده: جمع آوری اطلاعات در حمایت از عملیات‌های تهاجمی، هماهنگی و شناسایی
• سازنده: کمپانی جنرال اتمیکس
•  موتور: موتور توربوپراپ Honeywell TPE۳۳۱-۱۰GD
•  قدرت پیشرانه: ۹۰۰ اسب بخار
•  طول بال ها: ۲۰.۱ متر
•  طول: ۱۱ متر
• ارتفاع: ۳.۸ متر
•  وزن: ۲،۲۲۳ کیلوگرم در حالت خالی
•  حداکثر وزن در هنگام بلند شدن: ۴،۷۶۰ کیلوگرم
• ظرفیت سوخت: ۳،۴۱۸ لیتر
•  وزن محموله: ۱،۷۰۱ کیلوگرم
•  حداکثر سرعت: ۴۸۰ کیلومتر بر ساعت
•  برد: ۲،۵۹۳ کیلومتر
• سقف پروازی: بیش از ۵۰،۰۰۰ پا (۱۴،۲۴۰ متر)
•  سلاح ها: ترکیبی از موشک‌های AGM-۱۱۴ Hellfire missiles, GBU-۱۲ Paveway II، مهمات‌های تهاجمی تماس مشترک GBU-۳۸، GBU-۴۹ Enhanced Paveway II و مهمات‌های تهاجمی تماس مشترک لیزری GBU-۵۴
•  خدمه (از راه دور): دو نفر (خلبان و اپراتور سنسور)
• هزینه هر واحد: ۵۶.۵ میلیون دلار در سال ۲۰۱۱ (شامل ۴ هواپیما با سنسور، ایستگاه کنترل زمینی و لینک ماهواره‌ای پرایمری پردیتور)
•  اولین پرواز عملیاتی: اکتبر ۲۰۰۷
•  تعداد در سرویس نیروی هوایی ایالات متحده: حدود ۵۰ فروند

۵ نکته جالب در مورد پهپاد ام کیو ۹ ریپر

۱- پهپاد MQ-۹ بسیار قوی است

این پهپاد می‌تواند با سرعتی سه برابر سلف خود پرواز کند

•  موتور: ۱ موتور Honeywell TPE ۳۳۱
• خروجی: ۹۰۰ اسب بخار
• سرعت کروز: ۳۱۰ کیلومتر بر ساعت
• حداکثر سرعت عملیاتی: ۴۸۰ کیلومتر بر ساعت

یکی از بهبود‌های کلیدی MQ-۹ نسبت به نسل قبلی خود، سرعت عملیاتی چشمگیر آن است که نزدیک به ۳۲۰ کیلومتر در ساعت است. در شرایط جنگی خاص، این پهپاد حتی می‌تواند موتور خود را تا سرعت ۴۸۰ کیلومتر در ساعت برساند که آن را به یکی از سریع‌ترین پهپاد‌های توربوپراپی که تاکنون به تولید انبوه رسیده است تبدیل می‌کند.

به گفته نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا، این پهپاد در درجه اول هدف شناسایی را دنبال می‌کند و بنابراین با سرعتی بسیار پایین‌تر از حداکثر سرعت معمول خود پرواز می‌کند. به طور معمول، نیروی هوایی ایالات متحده از این هواپیما برای اهداف پایشی استفاده می‌کند، به دلیل زمان پرسه زدن چشمگیر ارائه شده توسط هواپیما، که می‌تواند تا ۲۰ ساعت بدون تسلیحات در آسمان باقی بماند.

۲- سلاح‌های قابل توجه

این پهپاد می‌تواند مهماتی ۹ برابر MQ-۱ Predator را حمل کند

•  بمب ها: دو بمب ۲۲۰ کیلوگرمی هدایت لیزری GBU-۱۲
• موشک ها: ۴ موشک AGM-۱۱۴ Hellfire

Reaper یکی از مجهزترین هواپیما‌های بدون سرنشینی است که تاکنون وارد آسمان شده و می‌تواند به انبوهی از بمب‌ها و موشک‌ها مجهز شود. این هواپیما بر خلاف نسل قبلی خود قادر است در یک پرواز شش هدف با تراکم بالا را مورد اصابت قرار دهد که آن را به یک سلاح قدرتمند تبدیل می‌کند.

قابلیت‌های ماموریتی این هواپیما انقلابی بوده و نقش پهپاد‌ها را در جنگ‌های هوایی از شناسایی اولیه به هدف شکارچی – قاتل واقعی تغییر می‌دهد.

در سال ۲۰۰۶، رئیس ستاد نیروی هوایی، ژنرال تی. مایکل موزلی دقیقاً این دیدگاه را بیان کرد و تصریح کرد که اولین جنگی که ریپر در آن به عنوان یک سلاح مرگبار شروع به فعالیت کرد، عملیات حمله به عراق در دوران صدام بود. برخی از هواپیما‌های بدون سرنشین در دست توسعه، مانند MQ-۲۸ Ghost Bat ساخت بوئینگ، قابلیت‌های چند ماموریتی مشابهی را ارائه خواهند داد.

۳- عملیات‌های بین المللی

پهپاد ریپر هم در ایالات متحده و هم در متحدانش وارد سرویس شده است

•  تعداد کل فروند‌های ساخته شده: بیش از ۳۰۰ فروند
• تعداد دارندگان پهپاد ریپر: ۱۰ کشور

اگرچه ایالات متحده به طور غیرقابل انکاری شناخته شده‌ترین اپراتور MQ-۹ Reaper است، اما تعدادی از متحدان ایالات متحده نیز دارنده این پهپاد هستند. اکثر این کشور‌ها در اروپا هستند، از جمله نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا، نیروی هوایی و فضایی فرانسه، نیروی هوایی ایتالیا و نیروی هوایی لهستان.

تعدادی اپراتور مختلف از این هواپیمای توربوپراپ در آسیا وجود دارد، از جمله نیروی دریایی هند که از سال ۲۰۲۰ دو فروند اجاره کرده و گارد ساحلی ژاپن که سه فروند از این پهپاد را در اختیار دارد. به گفته شرکت سازنده، گارد ساحلی ژاپن نسخه اصلاح شده‌ای از MQ-۹ Reaper به نام GA-ASI SeaGuardian را در اختیار دارد.

در ایالات متحده، نیروی هوایی تنها سازمانی نیست که از این پهپاد استفاده می‌کند، چرا که اداره گمرک و حفاظت مرزی آمریکا نیز این پهپاد را از پایگاه‌های آریزونا، داکوتای شمالی، فلوریدا و تگزاس به پرواز در می‌آورند.

۴- دو خدمه مجزا

هم خدمه عملیاتی و هم خدمه زمینی با هم کار می‌کنند تا ماموریت‌های ریپر را مدیریت نمایند

اعضای خدمه عملیاتی:

•  خلبان
•  هماهنگ کننده هوش عملیاتی
• اپراتور سنسور

عملیاتی کردن MQ-۹ Reaper کار آسانی نیست و نیازمند همکاری تعدادی از طرف‌های مختلف است. به گفته نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا، یک خدمه از راه دور مسئولیت عملیات‌های هوایی از جمله برخاستن، فرود، ناوبری و درگیری‌های ماموریتی این پهپاد را بر عهده می‌گیرد. جالب اینجاست که یک هواپیمای بدون سرنشین به خدمه‌ای سه برابر یک جت جنگنده سنتی مانند F – ۳۵ لایتنینگ ۲ نیاز دارد.

بر روی زمین، خدمه مکانیک و دیگر کارکنان پشتیبانی عملیاتی اطمینان حاصل خواهند کرد که پهپاد ریپر به طور مناسبی در یک منطقه جنگی عملیاتی شده و پس از اتمام ماموریت به این پرنده نظامی رسیدگی خواهند کرد. سایر پهپاد‌ها مانند هواپیمای سوخت رسان بدون سرنشین بوئینگ M Q – ۲۵ Stingray نیز به همین ترتیب عمل می‌کنند.

۵- ریپر سال ۲۰۲۳ سختی داشت

ریپر در سال ۲۰۲۳ بار‌ها در سراسر جهان مورد مزاحمت قرار گرفت و دچار صدمه شد

MQ-۹ بدون شک سال نسبتا سختی را پشت سر گذاشته و حوادث متعددی شهرت این هواپیما را لکه دار کرده است. براساس گزارش بیزنس اینسایدر، حادثه‌ای که سال گذشته میلادی رخ داد و منجر به از دست رفتن یک ریپر بر فراز دریای سیاه شد، برجسته‌ترین مورد از این اتفاقات بود.

پس از دردسرسازی‌ها و مزاحمت‌های مکرر، یک جت جنگنده سوخو ۲۷ روسی، یکی از سریع‌ترین هواپیما‌های جنگی جهان، یک MQ-۹ را مجبور به سقوط کرد و روابط تیره بین دو کشور را بدتر نمود. حوادث دیگری مرتبط با ریپر نیز در سوریه و سراسر خاورمیانه رخ داد که هیچ کدام از آن‌ها باعث اعتماد به این عضو مهم در ناوگان پهپاد‌های نیروی هوایی ایالات متحده نمی‌شود.

منبع: روزیاتو