چرا سید محمود نبویان نفر اول انتخابات تهران شد؟

عصرایران نوشت: با توجه به مشارکت اندک تهرانی‌ها و آرای بسیار پایین این سی نفر، باید این نکته کلیدی را در نظر گرفت که این افراد در غیاب اکثریت توانسته اند وارد این فهرست شوند. اگر شرایط بهتری در رقابت‌های انتخاباتی وجود داشت، هم میزان مشارکت بالا می‌رفت و هم نتیجه به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد. نکته تامل برانگیز این است که بالاترین رای این فهرست، حتی یک سوم نفر اول انتخابات گذشته رای ندارد! ضمن این که انتظار می‌رود همه یا اغلب قریب به اتفاق این فهرست به دور دوم انتخابات بروند چرا که با وضع آرای کسب شده نمی‌توانند حد نصاب لازم را برای پیروزی در دور اول به دست آورند.

 در نگاه نخست به ۳۰ نفر اول نکات زیر به ذهن متبادر می‌شود: (البته ممکن است در ساعات آتی، به ویژه در اسامی انتهای لیست، تغییراتی ایجاد شود ولی کلیت نتیجه تقریباً همین است که تا کنون رقم خورده است.) 

۱ - بخش عمده‌ای از تهرانی‌های اصولگرا به هیج فهرستی به طور کامل رای نداده اند. این نشان می‌دهد آنها به رهبران اصولگرا باور گذشته را ندارند و ترجیح می‌دهند به جای اعتماد به لیست‌های ساخته و پرداخته آنها، افراد مورد وثوق خود را از فهرست‌های مختلف انتخاب کنند. 

۲ - فهرست "صبح ایران" که توسط علی اکبر رائفی پور ارائه شده بود، با ۲۰ کاندیدا، بیشترین سهم را به خود اختصاص داده است. منوچهر متکی، تنها کاندیدای موجود بین ۳۰ نفر نخست است که از بین ۴ فهرست فوق، فقط در لیست صبح ایران حضور داشته است. البته او سرلیست فهرست شورای وحدت نیز بود که آن فهرست، توفیقی در این انتخابات نیافت. ضمن این که متکی، وزن سیاسی شخصی هم دارد. در لیست صبح ایران، هیچ کس جز او، بدون حضور در لیست‌های دیگر بالا نیامده است. بنابراین، تا این جای کار و در رقابت حداقلی موجود، رائفی پور بازی را از بقیه اصولگرا‌ها برده است. این نشان می‌دهد که او در شبکه سازی بسیار موفق‌تر از اصولگرایان مدعی چنار بودن عمل کرده است.

از این پس، باید انتظار نقش آفرینی بیشتر رائفی پور ۳۹ ساله در سپهر سیاسی ایران را داشت.

۳ - علت رای بالای سیدمحمود نبویان نیز حضور وی در همه فهرست‌های چهارگانه است نه ویژگی‌های خاص فردی و سیاسی.