زیسان - نظرسنجیها از رایدهندگان نشان میدهد که حزب کارگر در انتخابات بریتانیا اکثریت را به دست میآورد. این نظرسنجی که لحظاتی پس از بسته شدن شعب رایگیری در روز پنجشنبه منتشر شد، نشان میدهد که کییر استارمر، رهبر حزب کارگر، نخست وزیر آینده این کشور خواهد بود.
به گزارش یورونیوز، میلیونها رایدهنده در بریتانیا روز پنجشنبه ۴ ژوئیه (۱۴ تیر ۱۴۰۳) برای انتخاب نمایندگان مجلس عوام و دولت جدید به پای صندوق های رای رفتند.
مجلس عوام بریتانیا از ۶۵۰ عضو تشکیل شده است که هر یک از آنها توسط یک حوزه انتخابیه با جمعیت تقریباً مساوی انتخاب میشوند.
همزمان با پایان رأیگیری، نظرسنجیها از افرادی که در انتخابات شرکت کردند نشان میدهد که حزب «کارگر» احتمالا ۴۱۰ کرسی از ۶۵۰ کرسی را بدست خواهد آورد و به این معناست که «کيیر استارمر» به نخستوزیری بریتانیا خواهد رسید.
همچنین پیش بینی میشود که حزب «محافظهکار» ۱۳۱ کرسی به دست بیاورد و در جایگاه دوم قرارگیرد.
حزب «لیبرالدمکرات» نیز احتمالا با کسب ۶۱ کرسی، سومین حزب بزرگ مجلس جدید بریتانیا میشود.
بر اساس این نظرسنجیها، «حزب ملی اسکاتلند» شاهد کاهش تعداد نمایندگانش به ۱۰ نماینده خواهد بود.
در عوض پیشبینی میشود که حزب «اصلاح بریتانیا» نایجل فاراژ ۱۳ کرسی را از آن خود کند که در نوع خود یک موفقیت محسوب میشود.
احتمالا حزب سبز تعداد نمایندگان خود را دو برابر خواهد کرد و تعداد آن را به ۲ نفر برساند.
حزب «پلاید کامری» ولز نیز ۴ نماینده به دست میآورد.
سایر احزاب و افراد هم ۱۹ کرسی خواهند داشت.
در پنج انتخابات سراسری گذشته، نظرسنجی خروجی در محدوده ۱.۵ و ۷.۵ کرسی دقیق بوده است.
انتخابات سراسری چه تاثیری بر سیاست بریتانیا دارد؟
«مجلس انتخابی عوام» اصلیترین نهاد قانونگذاری در بریتانیا است که در کنار «مجلس انتصابی اعیان»، مجموعا نهاد «پارلمان بریتانیا» را تشکیل میدهند.
در هر حوزه انتخابیه، نامزدی که بیشترین آرا را کسب کند، برنده میشود و این یعنی اینکه نیازی به کسب ۵۰ درصد آرا در آن حوزه انتخابیه نیست و آرای سایر نامزدها از آن حوزه انتخابیه عملا از بین میرود.
همچنین، مجلس عوام است که نخستوزیر آینده را انتخاب میکند و طبق عرف، پادشاه از رهبر بزرگترین حزب دعوت میکند تا دولت تشکیل دهد. ولی قبل از آن، نخست وزیر آینده باید از حمایت اکثریت نمایندگان برخوردار باشد. این امر در صورتی امکانپذیر است که حزب متبوع او اکثریت کلی را کسب کرده باشند و یا با احزاب دیگر ائتلاف کرده باشد.
اکثریت کلی نیز از نظر فنی به ۳۲۶ نماینده (نصف کل کرسی ها به علاوه یک) نیاز دارد، اما تعداد کمی از نمایندگان - از جمله رئیس مجلس و معاونان او، بعلاوه اعضای حزب «شین فین» - معمولاً رای نمیدهند. رئیس مجلس و معاونان او برای حفظ بی طرفی از رای دادن خودداری میکنند، در حالی که اعضای حزب ایرلندی شین فین به عنوان اعتراض علیه حاکمیت بریتانیا در ایرلند شمالی از تصدی کرسیهای خود خودداری میکنند. این بدان معناست که با اندکی کمتر از ۵۰ درصد کرسیها هم میتوان به اکثریت کاری دست یافت.
احزاب اصلی کدامند و رهبر آن کیست؟
- حزب «محافظهکار» به رهبری ریشی سوناک ۴۴ ساله، نخستوزیر فعلی بریتانیا که نخستین نخستوزیر آسیاییتبار بریتانیا شد. این حزب در انتخابات قبلی ۳۶۵ کرسی به دست آورده بود.
- حزب «کارگر» به رهبری کییر استارمر ۶۱ ساله، رهبر پوزیسیون فعلی و وکیل؛ این حزب در انتخابات قبلی ۲۰۲ کرسی به دست آورده بود.
- حزب «لیبرال دموکرات» به رهبری اد دیوی ۵۸ ساله با سابقه یک دوره وزارت به عنوان وزیر انرژی و تغییرات اقلیمی در دولت ائتلافی محافظهکاران و لیبرال دموکراتها بین سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵. این حزب در انتخابات قبلی ۱۱ کرسی به دست آورده بود.
- حزب «اصلاح بریتانیا» به رهبری نایجل فاراژ ۶۰ ساله، فردی که طرفدار برکسیت بود. این حزب در انتخابات قبلی هیچ نمایندهای نداشت ولی با این وجود معاون سابق حزب محافظهکار به نام لی اندرسون، پس از تعلیق از حزب محافظهکار در سال جاری میلادی به این حزب اصلاح بریتانیا پیوست و عملا یک کرسی به نام آن ثبت شد.
- حزب ملی اسکاتلند به رهبری جان سوئینی ۶۰ ساله که به تازگی در ماه مه میلادی به عنوان هفتمین وزیر اول اسکاتلند انتخاب شد. این حزب در انتخابات قبلی ۴۸ کرسی به دست آورده بود.
- حزب سبز به رهبری مشترک کارلا دنیِر و آدریان رامزی. این حزب در انتخابات قبلی ۱ کرسی به دست آورده بود.