یکی از مشکلات هنگام مطالعه تاریخ، عدم شفافیت آن است.
اگر چه دستکم از قرن بیستم عکسهای سیاه و سفید و فیلمهایی باقی مانده که به روشن کردن گذشته کمک میکنند، اما از قرنهای گذشته تنها نقاشی صورت حاکمان باستانی در دسترس است.
زمانی مهارت مجسمهسازان و نقاشان تنها راه برای به تصویر کشیدن شخصیتهای بزرگ تاریخ بود.
اما مورخان در قرن بیست و یکم ابزارهای جدیدی برای تجلی تاریخ دارند.
در سالهای اخیر، دانشمندان چهره بانی پرنس چارلی، رابرت بروس و حتی عیسی مسیح را بازسازی کردهاند.
اخیراً محققان در دانشگاه فودان در شانگهای نیز با استفاده از دادههای DNA و تجزیه و تحلیل دقیق یک جمجمه تقریباً کامل به بازسازی دیجیتالی چهره امپراتور چینی «وو» دست یافته اند.
نتایج این پژوهش در مجله Current Biology منتشر شده است.
پیانپیان وی، یکی از نویسندگان این مقاله در بیانیهای مطبوعاتی گفته است:
کار ما شخصیتهای تاریخی را زنده میکند. پیش از این، مردم مجبور بودند که به اسناد تاریخی یا نقاشیها برای درک ظاهر مردم در گذشته اتکا کنند.
ولی ما توانستیم که ظاهر مردم ژیانبی را مستقیماً بازسازی کنیم.
تیم تحقیقاتی برای تکمیل این بازآفرینی تاریخی بیش از ۱ میلیون پلیمورفیسم تکنوکلئوتیدی (SNPs) را پس از کشف مقبره وو در سال ۱۹۹۶ بازیابی کردند.
SNPها رایجترین نوع تغییر ژنتیکی هستند و در هر هزار نوکلئوتید یک بار رخ میدهند.
این بدان معناست که هر فرد بین چهار تا پنج میلیون SNP دارد. در حالی که برخی از این تغییرات هیچ تاثیری روی سلامت انسان ندارند، برخی دیگر میتوانند تا حد زیادی بر استعداد فرد به ابتلا به بیماریهای خاص یا واکنشهای دارویی تأثیر بگذارند.
برخی از این SNPها حاوی دادههایی مربوط به رنگ پوست و رنگ موی امپراتور وو بودند که از لحاظ قومیتی متعلق به گروه ژیانبی بود (یک گروه عشایری که در استپ شرقی اوراسیا یعنی مغولستان امروزی و شمال و شمال شرقی چین ساکن بودند).
سپس تیم تحقیقاتی این دادهها را با بازسازی دیجیتالی جمجمه تقریباً کامل امپراتور وو ترکیب کرده و تصویری را ایجاد کردند که ویژگیهای ظاهری شبیه به ساکنین آسیای شمالی و شرقی امروزی دارد. توصیفی که با برخی از گزارشهای علمی از مردم ژیانبی مغایرت دارد.
شائوکینگ ون از دانشگاه فودان که او نیز در این مطالعه شرکت داشته، در بیانیهای مطبوعاتی گفت:
برخی از محققان گفته بودند که ژیانبیها ریش پرپشت، پل بینی بلند و موهای زرد داشته اند.
اما تحلیل ما نشان میدهد که امپراتور وو ویژگیهای ظاهری شبیه به ساکنین آسیای شرقی داشته است.
علاوه بر ظاهر وو، جزئیات جدیدی در مورد نحوه مرگ امپراطور فاش شده است. او در سن ۳۶ سالگی احتمالاً بر اثر مسمومیت درگذشته است.
با این حال، مطابق با گزارشهای تاریخی که امپراتور را با «افتادگی پلکها و طرز راه رفتن غیرعادی» توصیف میکنند، تجزیه و تحلیل DNA او نشان داده که او در معرض خطر سکته مغزی بوده که علائم ذکرشده را توضیح میدهد.
در حالی که امپراتور وو ۱،۵۰۰ سال پیش درگذشته، اما به لطف فناوریهای مدرن برای باری دیگر زنده شده است.
منبع: روزیاتو