زیسان: همشهری نوشت: پیرزنی که روی تخت بیمارستان بی حرکت و نالان خوابیده، چند روزی میشود به علت جراحی روده بستری شده و شرایط خوبی ندارد. درد امانش را بریده، با هر تکان انگار خنجری شکمش را سوراخ میکند. از یک ماه گذشته تا حالا این سومین باری است خود را به تیغ جراحی سپرده است. با صدایی که انگار از ته چاه بیرون میآید، همراهش را صدا میکند: «رویا! رویا خانم!»
رویا خود را به بیمار میرساند و دستش را میگیرد. پیرزن به خود میپیچد و به شکمش اشاره میکند. رویا پرستار را صدا میکند تا برای او مسکن تزریق کند. نیم ساعتی طول میکشد که پیرزن به مدد مسکن به خواب میرود و رویا فرصتی پیدا میکند تا کمی بنشیند. پای خود را از کفش بیرون میآورد و روی زمین میگذارد. سردی سرامیکها خستگی اش را کمتر میکند. سرش را به صندلی تکیه میدهد و چشم هایش را میبندد. ۲ روزی میشود استراحت نکرده و این طور که شواهد نشان میدهد فردا هم ماندنی است.
رویا ۴۰ سال دارد و دیروز از سوی شرکت به بیمارستان آمده تا مراقب پیرزن باشد. تا قبل از اعتیاد همسرش، خانه دار بوده و درباره نگهداری سالمند یا مراقبت از بیمار چیزی نمیدانسته، اما حالا برای خودش یک پا بهیار شده است. او دل پری از روزگار دارد. از سخت گذشتن زندگی اش گله میکند و نگاهی به پیرزن میاندازد که به خواب عمیقی فرو رفته است: «این بنده خدا انسداد روده داشته، ماه پیش عمل جراحی میکنند. بعد از ۲-۳ هفته چسبندگی پیدا میکند. دوباره عمل میکنند که عفونت میکند. تا دیروز بخش آی سی یو بستری بود. دیروز او را به بخش منتقل کردند. بچه هایش شبها سری میزنند.»
رویا برای سرگرم کردن خود و اینکه گذشت زمان را متوجه نشود صحبتش گل میاندازد. از اتفاقاتی که برای بیماران افتاده و او کمک شان کرده است. میگوید: «بعضیها فکر میکنند مراقبت از بیمار راحت است. دردسری ندارد. میاییم اینجا مینشینیم. غذایمان هم مجانی است. اگر نیاز بود مریض را به سرویس بهداشتی میبریم یا لباس شان را عوض میکنیم. این طور نیست. بی خوابیهای شبانه بدن را فرسوده میکند. برای یک شبانه روز ۷۰۰ هزار تومان میگیرم. بعضی اوقات دو یا ۳ شب بیمارستان میمانم. بعد یکی دو روز استراحت میکنم دوباره شبانه روزی میایستم.»
دستمزد همراه بیمار توسط شرکت تعیین میشود و هر شرکتی نرخ خودش را دارد. از ۸۵۰ هزار تومان تا یک میلیون تومان. بعضی از شرکتها تهیه غذای همراه بیمار را هم بر عهده خانواده بیمار میگذارند. افرادی که تزریقات یا کارهای اولیه بهیاری را نمیدانند، حقوق شان بین ۷۰۰ تا ۸۵۰ هزار تومان است، اما اگر کسی الفبای بهیاری را بلد باشد تا یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان هم دستمزد میگیرد.
احمد همراه بیمار دیگری است که شبانه روز وقت خود را برای رسیدگی به بیمار میانسال سپری میکند. بیمار به دلیل بیماریهای زمینهای و سکتههای مغزی مکرر قادر به حرکت نیست و باید کسی یاری اش کند. احمد این کار را برای او میکند. از خودش میگوید که پیشتر از طریق شرکت برای مراقبت از بیماران به بیمارستان میرفته و حالا برای خودش کار میکند. احمد از عصر تا صبح روز بعد بالای سر بیمار میماند و باقی روز را خانواده بیمار حضور دارند. همین باعث میشود استراحت کند و با انرژی سر کار خود حاضر شود. او تکنسین علوم آزمایشگاهی است به دلیل نبودن کار، سراغ این حرفه آمده است.