جهان چگونه به پایان می‌رسد؟ تصویری ترسناک از سرنوشت هر سیاره پس از مرگ خورشید

از آخرالزمان هوش مصنوعی گرفته تا یک جنگ هسته‌ای تمام عیار، به نظر می‌رسد که فهرست تقریباً بی انتهایی از اتفاقاتی وجود دارد که می‌توانند باعث پایان جهان شوند.

اما اگر به هر یک از این سرنوشت‌های ترسناک دچار نشویم، رویدادی وجود دارد که زمین نمی‌تواند از آن اجتناب کند.

یک تصویر ترسناک نشان می‌دهد که چگونه خورشید به یک «غول سرخ» تبدیل شده و آنقدر بزرگ می‌شود که پایان منظومه شمسی را رقم خواهد زد.

دکتر ادوارد بلومر، ستاره شناس ارشد در رصدخانه سلطنتی گرینویچ گفته است:

 احتمالاً چیزی در حدود ۵ میلیارد سال تا مرحله تبدیل شدن خورشید به غول سرخ باقی مانده باشد؛ بنابراین هنوز کمی زمان داریم!

خورشید، مانند همه ستارگان، اساساً یک کوره هسته‌ای غول‌پیکر بوده که اتم‌های هلیوم را تحت نیروی گرانش در هم می‌کوبد.

این نیروی گرانشی عظیم همان چیزی است که ۸ سیاره و تعداد بی شماری از اجرام دیگر در منظومه شمسی را در مدار خود نگه می‌دارد.

در همین حال، انرژی تولیدشده در همجوشی هسته‌ای به صورت گرما به کیهان تابیده می‌شود و یک منطقه قابل سکونت ایجاد می‌کند که از زهره تا مریخ امتداد دارد.

با این حال، به گفته دکتر بلومر این روند روزی تغییر خواهد کرد.

در حدود ۵ تا ۵.۵ میلیارد سال دیگر، خورشید شروع به تبدیل شدن به یک غول سرخ می‌کند.

 این اتفاق زمانی می‌افتد که هیدروژن خورشید تمام می‌شود.

 زمانی که خورشید نهایتاً هیدروژنش تمام شود، هسته آن تحت تأثیر جاذبه خود شروع به فروپاشی خواهد کرد.

 همانطور که لایه‌های بیرونی به سمت داخل فرو می‌ریزند، فشار و گرمای حاصل به قدری شدید خواهد شد که این لایه‌ها شروع به ادغام اتم‌های هلیم به کربن می‌کنند.

 این انفجار باعث می‌شود که خورشید صد‌ها برابر اندازه اصلی خود منبسط شده و رنگش قرمز شود.

این اتفاق در نهایت منجر به نابودی منظومه شمسی می‌شود.

در حال حاضر، قطر خورشید حدود ۱.۴ میلیون کیلومتر است.

اما با تبدیل شدن خورشید به یک غول سرخ می‌تواند تا بیش از ۲۰۰ برابر این اندازه متورم شود و به قطر ۳۰۰ میلیون کیلومتر برسد.

هنگامی که این اتفاق می‌افتد، نزدیک‌ترین سیارات (عطارد و زهره) به سمت خورشید کشیده شده و نابود می‌شوند.

با این حال، دکتر بلومر گفت:

اندازه دقیق غول قرمز دقیقاً مشخص نیست، بنابراین زمین در موقعیت جالبی قرار دارد.

 در فاصله ۱۴۸ میلیون کیلومتری از خورشید، ممکن است که زمین شرایطی مانند یک نان تست داشته باشد.

 اما ۳۰۰ میلیون کیلومتر بیشترین میزان ممکن برای رشد خورشید بوده و ممکن است که به این اندازه هم نرسد.

 در بزرگ‌ترین اندازه‌های ممکن، زمین می‌تواند کاملاً توسط خورشید بلعیده شود و این پایان کار خواهد بود. اما در اندازه‌های کمتر ممکن است که این اتفاق نیفتد.

اما حتی اگر خورشید زمین را به طور کامل نبلعد، باز هم سرنوشت خوبی در انتظار این سیاره نیست.

 با بالا رفتن دمای سطح زمین، اتمسفر و اقیانوس‌ها از بین می‌روند.

 «زمینی» که باقی می‌ماند، در بهترین حالت، یک توده سنگ بی جان بوده که توسط تشعشعات منفجر شده است.

سیارات دورتر نیز در امان نخواهند بود، زیرا مریخ، مشتری و زحل همگی به دلیل گرمای شدید غول سرخ در حال رشد منفجر خواهند شد.

با این حال، دکتر بلومر توضیح می‌دهد که برخی از مدل‌ها پیش‌بینی کرده اند که زحل ممکن است در منطقه قابل سکونت جدید خورشید باشد.

 برخی از مدل‌ها نشان می‌دهند که فاصله زحل از خورشید می‌تواند متعادل باشد. ما نمی‌توانیم روی زحل زندگی کنیم، اما شاید زندگی روی قمر آن تیتان ممکن باشد.

در حال حاضر، به دلیل دمای بسیار پایین و دریاچه‌های اتان مایع و متان زندگی روی تیتان امکان‌پذیر نیست. اما تحقیقاتی برای بررسی این که در آنجا با گرم شدن خورشید چه اتفاقی می‌افتد، در حال انجام است.

سرانجام، حدود ۷ میلیارد سال بعد، انرژی خورشید به طور کلی تمام می‌شود و شروع به بیرون راندن لایه‌های بیرونی خود به فضا کرده و یک سحابی سیاره‌نما به وجود خواهد آمد.

این ساختار‌های عظیم حلقه‌ای شکل زمانی تشکیل می‌شوند که ستارگان در حال مرگ بیشتر مواد باقی‌مانده خود را قبل از تبدیل شدن به یک ستاره کوتوله سفید داغ خارج می‌کنند.

در سال گذشته، دانشمندان از تلسکوپ فضایی جیمز وب برای ثبت تصاویری از مسیه ۵۷ یا سحابی حلقه استفاده کردند که به ما تصوری از اینکه روزی خورشید ما به چه چیزی تبدیل خواهد شد، می‌دهد.

در این مراحل نهایی، خورشید تغییر شکل خود را در منظومه شمسی تکمیل کرده و دورترین سیارات را از مدار خود خارج می‌کند.

اگر خورشید در طول این فرآیند ۵۰ درصد از جرم خود را از دست بدهد، اورانوس و نپتون به سادگی از منظومه شمسی خارج می‌شوند.

منبع: روزیاتو